Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

»O επιταφιος λογος ενος μικρου…

Τάσος Φούντογλου http://www.aixmi.gr/index.php/epitafios-logos-enos-mikrou/



Τον ίδιο χειμώνα οι Έλληνες, ακολουθώντας τα πατροπαράδοτα και πάντα βαλμένα σε τάξη ειωθότα τους, τέλεσαν δημόσια την κριτική εκείνων που πρώτοι ανέλαβαν να διαχειριστούν την έλευση της κρίσης. Η κριτική γίνεται με τον ακόλουθο τρόπο. Οι κρίνοντες στήνουν ένα πρόχειρο ικρίωμα στο ...κέντρο της Εκκλησίας του δήμου και χωρίζονται σε δυο ομάδες. Από την μία, το πολυάριθμο των πάσης φύσεως μικρών – μικρομεσαίοι, μικροεπαγγελματίες, μικροεπιχειρηματίες, μικροδικηγόροι και λοιποί μικροί- και από την άλλη το ευάριθμο των πάσης φύσεως μεγάλων- μεγαλοδημοσιογράφοι, μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλογιατροί και λοιποί μεγάλοι.
Οι πρώτοι υποχρεώνονται από το πρωτόκολλο του δήμου να ασκήσουν δημόσια την αυτοκριτική τους προτού τους επιτραπεί να κάτσουν στα έδρανα του δημόσιου κατήγορου. Συμβαίνει, βέβαια, πολλές φορές- και, τολμώ να πω, τις περισσότερες- το αυτομαστίγωμα αυτό να είναι τόσο επώδυνο και χρονοβόρο ώστε πολλοί από δαύτους, αποκαμωμένοι από την ένταση της αυτοκάθαρσής τους, να αδυνατούν να ανέλθουν στα έδρανα και να αποσύρονται με σκυμμένο το κεφάλι στην σιγή των θεωρείων.
Οι δεύτεροι, από την άλλη μεριά, δεν έχουν τέτοιους τυπικούς περιορισμούς. Βλέπετε, τα πρωτόκολλα τα συντάσσουν οι ίδιοι και δεν γεννήθηκε ακόμα άνθρωπος που να θεωρεί χρέος του να εκθέτει το βλαβερό και ακάθαρτο της ψυχής του σε δημόσια θέα.
Το μόνο που κάνουν αυτοί είναι να ανταλλάσουν μεταξύ τους δελτία Τύπου, συλλογικές συμβάσεις και περισπούδαστες αρθρογραφίες και να δείχνουν ο ένας τον άλλον ως υπεύθυνο της κρίσης και κατόπιν να στρέφονται όλοι μαζί προς τους μικρούς, ψέγοντάς τους για το ευτελές των επιλογών τους που κατ’ αυτούς ευθύνεται για την κρίση. Και οι μικροί συνηθισμένοι από τα παρατράγουδα, τα je t’ aime και τα μεσημεριανά, αντί να τους διαολοστείλουν αυθωρεί και παραχρήμα κάθονται σαν χάνοι, οι μεν στα θεωρεία οι δε μπροστά από το ικρίωμα, και χαζογελούν αναμεταξύ τους, όσο αυτοί ανταλλάσουν μεταξύ τους αιχμές και δηκτικά σχόλια και σαν έρθει η ώρα του ψόγου για τις επιλογές τις δικές τους, σκύβουν ντροπιασμένοι το κεφάλι και σιωπούν.
Και συμβαίνει πάλι πολλές φορές- και, τολμώ ξανά να πω, τις περισσότερες- να είναι όλοι τους τόσο απορροφημένοι από το ξεκατίνιασμα των μεγάλων και το αυτομαστίγωμα των μικρών που ξεχνούν το ικρίωμα και τους εκεί...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/epitafios-logos-enos-mikrou/

Δεν υπάρχουν σχόλια: