»Δεν ακους τι λεω – πυροβολεις την προθεση μου

Πέμη Ζούνη http://www.aixmi.gr/index.php/den-akous-lew-pyrovoleis-prothesi/

Δεν θέλω να γράψω για καμιά επικαιρότητα. Όλα είναι εκρηκτικά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ο καθένας μας τα ζει και τα αφήνει να τον προσδιορίζουν με τα δικά του φίλτρα. Επομένως μια γνώμη λιγότερη δεν είναι απώλεια. («Νομίζω πως τα γεγονότα είναι απλώς ένα είδος υπομνηματισμού των αισθημάτων μας…» μου ..κλείνει το μάτι ο αγαπημένος μου Λ. Ντάρρελ).
Θα σας πω την αλήθεια. Όταν ξεκίνησε αυτή η επικοινωνία, με κάποιους να γράφουμε σ’ αυτή τη σελίδα και εσάς να απαντάτε, είχα μιλήσει για την δυσκολία να συνεννοηθεί ο πομπός με τον δέκτη. Η δυσκολία δεν έγκειται στην ποιότητα ενός απ’ τους δύο. Καθόλου. Έγκειται στη διαφορετικότητα. Την οποία δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ούτε ανά δύο. Όλα διαφέρουν. Οι γνώσεις, τα βιώματα, οι καταβολές, ό,τι διαμόρφωσε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Τον τρόπο που εννοούμε τις λέξεις. Κάνουμε το πιο εύκολο. Και το πιο λανθασμένο. Κατηγοριοποιούμε. «Ακούμε» σύμφωνα με προκαθορισμένες κατηγορίες. Και «διαβάζουμε» αυτόματα την πρόθεση.
Τελευταία υπάρχει πολλή βία στην ανάγνωση της πρόθεσης του άλλου. Λες και στεγνώσαμε ξαφνικά απ’ τους χυμούς μας, τις αντιφάσεις μας, την πολυπλοκότητά μας και εκφραζόμαστε σε χοντρές γραμμές. Πράσινοι-Κόκκινοι. Σε όλα τα επίπεδα. Γιατί;
Τώρα που, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε τον διάλογο. Άρα, την σκέψη μας απαλλαγμένη από θολούρες. Η σκέψη είναι η πραγματική δράση. (Η πρώτη αναγκαία, πραγματική δράση. Για να μη παρερμηνευθεί). Αντί γι’ αυτό, σπαταλάμε τις λέξεις σε μια μόνιμη εμπόλεμη ζώνη. Είναι εξαντλητικό - και άχρηστο - να ξέρεις την απάντηση σε κάτι που είπες, όχι γι’ αυτό που είπες, αλλά επειδή το είπες εσύ.
Αναζητώντας την καθαρότητα της σκέψης μου πήγα προχθές σε ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/den-akous-lew-pyrovoleis-prothesi/