Πέμη Ζούνη http://www.aixmi.gr/index.php/an-swfronistiko-systima-didaske-sevasmo/
Πρωί Τρίτης. Κρύο. Η διαδρομή στην Εθνική δεν έχει την αίσθηση της απόδρασης. Σφίγγει σιγά σιγά σε πλάνο κλειστοφοβικό. Φυλακές ανηλίκων Αυλώνα. Επίσημη επίσκεψη της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής. Φτάνω πρώτη.
Το αίσθημα που καταγράφω σε μένα είναι κατ΄αρχήν αμηχανία. Κάθομαι στο γραφείο του Διευθυντή. Είναι μαζί μας και ο ...καθηγητής κ. Πανούσης. Συζητάμε για τις ανάγκες, τις ελλείψεις, τον αριθμό των έγκλειστων εφήβων, τα στατιστικά στοιχεία για τις εθνικότητες, τις ποινές και τις ηλικίες. Το κρύο συνεχίζει και μέσα.
Έρχονται οι υπόλοιποι συνάδελφοι. Μπορούμε τώρα να αρχίσουμε την «ξενάγηση». Ή την επίσκεψη. Ή την περιήγηση στο χώρο και τα πρόσωπα. Δεν μπορώ να διαλέξω τη σωστή λέξη. Παντού κρύβεται μια ενοχή. Δεν καταλαβαίνω ακριβώς γιατί. Έχω κάποια ευθύνη γι’ αυτό που συμβαίνει εκεί;
Μετά τον πρώτο διάδρομο το κρύο σκληραίνει. Βλέπω τις πρώτες φιγούρες να κοιτάνε τους «επίσημους» από μακριά. Οι αριθμοί γίνονται πρόσωπα. Ανοίγουμε κάποια κελιά, κάποιοι κοιμούνται, ο προαυλισμός έχει λήξει. Αισθάνομαι αδιάκριτη.
Προχωράμε στην αίθουσα εκδηλώσεων, στα μαγειρεία, περνάμε απ΄την αυλή του σχολείου, παίζουν μπάλα με τη γυμνάστρια. Σταματάμε για λίγο, να μιλήσουμε. Ρωτάμε ποια είναι τα αιτήματά τους. Μικρότερες ποινές, λένε. Και ένα γήπεδο 5×5.
Μπαίνουμε στο σχολείο. Θυμίζει κανονική ζωή. Δημοτικό, γυμνάσιο. Στη μικρή τάξη – βιβλιοθήκη που κάνουν μάθημα πέντε-έξι παιδιά του λυκείου, ανταλλάσσουμε δυο κουβέντες. Ένας έχει ποινή 19 χρόνια. «Μικρότερες ποινές» λένε. «Δεν πιστεύουμε ότι θα κάνετε τίποτα, μας έχουν επισκεφθεί κι άλλοι».
Θέλω να τους μιλήσω. Δεν γίνεται. Είμαι από την άλλη όχθη. Δεν είμαι καν δημοσιογράφος… Ξέρω πως η κάθε ιστορία που έφτιαξε έναν νεαρό παραβάτη οδηγεί σε ενήλικες που δεν τον σεβάστηκαν. Κι αν το σωφρονιστικό σύστημα δίδασκε τον σεβασμό; (πάλι ο σεβασμός καταλύτης, δεν μπορώ να του ξεφύγω). Αν τους είχες το καλύτερο περιβάλλον, τους καλύτερους δασκάλους, τις καλύτερες ευκαιρίες; Πόσοι θα αντιστέκονταν στο μάθημα της αξιοπρέπειας; Πόσοι θα συνέχιζαν να ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/an-swfronistiko-systima-didaske-sevasmo/
Το αίσθημα που καταγράφω σε μένα είναι κατ΄αρχήν αμηχανία. Κάθομαι στο γραφείο του Διευθυντή. Είναι μαζί μας και ο ...καθηγητής κ. Πανούσης. Συζητάμε για τις ανάγκες, τις ελλείψεις, τον αριθμό των έγκλειστων εφήβων, τα στατιστικά στοιχεία για τις εθνικότητες, τις ποινές και τις ηλικίες. Το κρύο συνεχίζει και μέσα.
Έρχονται οι υπόλοιποι συνάδελφοι. Μπορούμε τώρα να αρχίσουμε την «ξενάγηση». Ή την επίσκεψη. Ή την περιήγηση στο χώρο και τα πρόσωπα. Δεν μπορώ να διαλέξω τη σωστή λέξη. Παντού κρύβεται μια ενοχή. Δεν καταλαβαίνω ακριβώς γιατί. Έχω κάποια ευθύνη γι’ αυτό που συμβαίνει εκεί;
Μετά τον πρώτο διάδρομο το κρύο σκληραίνει. Βλέπω τις πρώτες φιγούρες να κοιτάνε τους «επίσημους» από μακριά. Οι αριθμοί γίνονται πρόσωπα. Ανοίγουμε κάποια κελιά, κάποιοι κοιμούνται, ο προαυλισμός έχει λήξει. Αισθάνομαι αδιάκριτη.
Προχωράμε στην αίθουσα εκδηλώσεων, στα μαγειρεία, περνάμε απ΄την αυλή του σχολείου, παίζουν μπάλα με τη γυμνάστρια. Σταματάμε για λίγο, να μιλήσουμε. Ρωτάμε ποια είναι τα αιτήματά τους. Μικρότερες ποινές, λένε. Και ένα γήπεδο 5×5.
Μπαίνουμε στο σχολείο. Θυμίζει κανονική ζωή. Δημοτικό, γυμνάσιο. Στη μικρή τάξη – βιβλιοθήκη που κάνουν μάθημα πέντε-έξι παιδιά του λυκείου, ανταλλάσσουμε δυο κουβέντες. Ένας έχει ποινή 19 χρόνια. «Μικρότερες ποινές» λένε. «Δεν πιστεύουμε ότι θα κάνετε τίποτα, μας έχουν επισκεφθεί κι άλλοι».
Θέλω να τους μιλήσω. Δεν γίνεται. Είμαι από την άλλη όχθη. Δεν είμαι καν δημοσιογράφος… Ξέρω πως η κάθε ιστορία που έφτιαξε έναν νεαρό παραβάτη οδηγεί σε ενήλικες που δεν τον σεβάστηκαν. Κι αν το σωφρονιστικό σύστημα δίδασκε τον σεβασμό; (πάλι ο σεβασμός καταλύτης, δεν μπορώ να του ξεφύγω). Αν τους είχες το καλύτερο περιβάλλον, τους καλύτερους δασκάλους, τις καλύτερες ευκαιρίες; Πόσοι θα αντιστέκονταν στο μάθημα της αξιοπρέπειας; Πόσοι θα συνέχιζαν να ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/an-swfronistiko-systima-didaske-sevasmo/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου