Στέλιος Μάινας http://www.aixmi.gr/index.php/asylo-k-dimokratia/
«Το άσυλο κατάντησε προστάτης εγκληματιών».«Να καταργηθεί το άσυλο, φτάνει πια το δούλεμα».«Επιτέλους τι θα γίνει με το άσυλο; Έχουμε θεσμοθετήσει την παρανομία;»
Σε όλους τους τόνους και ενορχηστρωμένα, ακούω εδώ και καιρό, στην αρχή κάποιες αραιές και χαμηλές φωνές, και τελευταία με συνδυασμένα και «ομοθυμαδόν» πυρά, απ’ όλους τους χώρους, διάφορους θερμόαιμους και... αγανακτισμένους να απαιτούν την άμεση κατάργηση ενός «απαρχαιωμένου και παρεξηγημένου» θεσμού…
Είναι αλήθεια, πως από πολλές απόψεις είναι πράγματι απογοητευτική η εικόνα των ΑΕΙ, και από αισθητικής αλλά και λειτουργικής πλευράς. Επανειλημμένα εμποδίζεται το ακαδημαϊκό έργο, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Σπασμένοι ή και κλεμμένοι υπολογιστές, διαλυμένες αίθουσες, «απαλλοτριωμένο» εκπαιδευτικό υλικό…
Συμφωνώ πώς αυτές είναι εικόνες που απουσιάζουν από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά ιδρύματα. Αλλά αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος… Η άλλη είναι κατά τη γνώμη μου και πιο ουσιαστική και αφορά την λειτουργία της Δημοκρατίας και αφορά την κληρονομιά της Δικτατορίας. Διότι πώς να το κάνουμε ο λαός μας έχει σταυρωθεί για μια εφταετία κι έχει παλέψει για την κατάκτηση της ελευθερίας της έκφρασης του, κι ας μην ξεχνάμε πως έχει χυθεί αίμα για να μη μας φωνάζουν «δι υπόθεσίν μας» στο τμήμα, και για να μην αποκλείουν τα παιδιά μας από τα πανεπιστήμια «λόγω κοινωνικών φρονημάτων».
Ε, λοιπόν, για κάτι που μπορεί να περηφανευτεί εκείνη η νεολαία που σήμερα έχει «γκριζάρει» κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι αυτό το ΑΣΥΛΟ, γιατί έχει καταφέρει με τους αγώνες της να δώσει ουσιαστική αξία σ’ έναν κορυφαίο θεσμό, που μπορεί να βρει καταφύγιο ο πολιτικά κατατρεγμένος, ο διαφωνών. Ήταν σοφοί οι Αρχαίοι Αθηναίοι που διατήρησαν το Άβατο στους ναούς τους.
Ακόμα και πιο προωθημένες και Δημοκρατικές κοινωνίες, έχουν ανάγκη από μια «κάψουλα διαφυγής», από ένα Άβατο στις εξουσίες και τα όργανά της, ακόμα κι οι πιο ανεκτικές κοινωνίες έχουν ανάγκη από χώρους ζύμωσης και αμφισβήτησής τους. Μπορεί πολλές φορές να μην καταλαβαίνουμε τους νέους, αλλά αυτοί θα ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/asylo-k-dimokratia/
Σε όλους τους τόνους και ενορχηστρωμένα, ακούω εδώ και καιρό, στην αρχή κάποιες αραιές και χαμηλές φωνές, και τελευταία με συνδυασμένα και «ομοθυμαδόν» πυρά, απ’ όλους τους χώρους, διάφορους θερμόαιμους και... αγανακτισμένους να απαιτούν την άμεση κατάργηση ενός «απαρχαιωμένου και παρεξηγημένου» θεσμού…
Είναι αλήθεια, πως από πολλές απόψεις είναι πράγματι απογοητευτική η εικόνα των ΑΕΙ, και από αισθητικής αλλά και λειτουργικής πλευράς. Επανειλημμένα εμποδίζεται το ακαδημαϊκό έργο, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Σπασμένοι ή και κλεμμένοι υπολογιστές, διαλυμένες αίθουσες, «απαλλοτριωμένο» εκπαιδευτικό υλικό…
Συμφωνώ πώς αυτές είναι εικόνες που απουσιάζουν από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά ιδρύματα. Αλλά αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος… Η άλλη είναι κατά τη γνώμη μου και πιο ουσιαστική και αφορά την λειτουργία της Δημοκρατίας και αφορά την κληρονομιά της Δικτατορίας. Διότι πώς να το κάνουμε ο λαός μας έχει σταυρωθεί για μια εφταετία κι έχει παλέψει για την κατάκτηση της ελευθερίας της έκφρασης του, κι ας μην ξεχνάμε πως έχει χυθεί αίμα για να μη μας φωνάζουν «δι υπόθεσίν μας» στο τμήμα, και για να μην αποκλείουν τα παιδιά μας από τα πανεπιστήμια «λόγω κοινωνικών φρονημάτων».
Ε, λοιπόν, για κάτι που μπορεί να περηφανευτεί εκείνη η νεολαία που σήμερα έχει «γκριζάρει» κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι αυτό το ΑΣΥΛΟ, γιατί έχει καταφέρει με τους αγώνες της να δώσει ουσιαστική αξία σ’ έναν κορυφαίο θεσμό, που μπορεί να βρει καταφύγιο ο πολιτικά κατατρεγμένος, ο διαφωνών. Ήταν σοφοί οι Αρχαίοι Αθηναίοι που διατήρησαν το Άβατο στους ναούς τους.
Ακόμα και πιο προωθημένες και Δημοκρατικές κοινωνίες, έχουν ανάγκη από μια «κάψουλα διαφυγής», από ένα Άβατο στις εξουσίες και τα όργανά της, ακόμα κι οι πιο ανεκτικές κοινωνίες έχουν ανάγκη από χώρους ζύμωσης και αμφισβήτησής τους. Μπορεί πολλές φορές να μην καταλαβαίνουμε τους νέους, αλλά αυτοί θα ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/asylo-k-dimokratia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου