Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

»Γιατι δεν βλεπω πια Λαζοπουλο

Ελίζα Μπενβενίστε http://www.aixmi.gr/index.php/giati-de-vlepw-lazopoulo/


Μιλάμε για τον άνθρωπο που έκανε μία ολόκληρη γενιά –τη δική μου- να γνωρίσει και να αποθεώσει την τηλεοπτική σάτιρα, όταν παρουσίασε για πρώτη φορά το 1993 τους «10 Μικρούς Μήτσους» (που ήταν τελικά γύρω στους 15!).
Ατάκες που γίνονταν μόδα και γκροτέσκοι χαρακτήρες που όμως είχαν αντίκρισμα στην τότε ελληνική πραγματικότητα, συνέθεταν το ...σκηνικό της καλύτερης σατιρικής εκπομπής που πέρασε ποτέ από την ελληνική τηλεόραση. Είναι εκείνος που πήγε το μυαλό μας και τη σκέψη μας ένα βήμα πιο πέρα, καυτηριάζοντας τα προφανή που μέχρι τότε τα θεωρούσαμε δεδομένα, άρα αδιάφορα.
Πολιτικά, δε συμφώνησα ποτέ μαζί του, αλλά τότε δεν είχε σημασία διότι επικεντρωνόταν πάντα στην ουσία των λαθών της εκάστοτε κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, η σάτιρά του δε χαριζόταν ούτε στον απλό πολίτη, στον οποίο απέδιδε με ευφυή και κωμικό τρόπο, τις ευθύνες που του αναλογούσαν.
Για το Λαζόπουλο της δεκαετίας του ’90 όλοι φταίγαμε για την κατάσταση της εποχής: Οι μικρομεσαίοι, οι «λαϊκοί», οι συνταξιούχοι, οι νεόπλουτοι, οι φοιτητές, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι αγρότες και η Γιάννα. Άλλος γιατί ήθελε πιο πολλά και άλλος γιατί δε διεκδικούσε αυτά που μπορούσε. Κανείς, όμως, δεν αποτελούσε εξαίρεση.
Η σάτιρά του ήταν υπόδειγμα, όπως μπορούμε να καταλάβουμε σήμερα, έχοντας πια και την εμπειρία –με τη βοήθεια της δορυφορικής και του internet-, αντίστοιχων ξένων εκπομπών. Τέλος πάντων και για να μη μακρηγορώ, το σημαντικότερο όλων ήταν ότι ο Λαζόπουλος της δεκαετίας του ’90, είχε τη μοναδική ικανότητα να σε κάνει να σκέφτεσαι διαφορετικά, ενώ την ίδια στιγμή λυνόσουν στα γέλια.
Το 2004 που ξεκίνησε το «Αλ Τσαντίρι Νιουζ», δεν έχανα εκπομπή, αν και ο χαρακτήρας του γύφτου δεν ήταν από τους αγαπημένους μου. Ανήκα, προφανώς, σ’ αυτό το 9% που κατέγραφε η AGB ως μέση τηλεθέαση και το ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/giati-de-vlepw-lazopoulo/

Δεν υπάρχουν σχόλια: