Πέτρος Κουμπλής
«Οποιος φοβάται το 2011 να σηκώσει το χέρι του», έμοιαζε να είπε με ξύλινη φωνή η μονίμως αυστηρή δασκάλα.Κι εμείς σηκώσαμε αμέσως τα χέρια μας, πρόθυμοι όπως πάντα να δηλώσουμε πλήρη υποταγή στον φόβο μας. Δεν σηκώνουμε τα χέρια για να φωνάξουμε «Ελευθερία», δεν σηκώνουμε καν το βλέμμα μας για να κοιτάξουμε τον... ουρανό.
Δεν ανταλλάσουμε πια ευχές, ανταλλάσουμε φόβους. Δεν κάνουμε πια όνειρα, έχουμε μόνο στόχους, που φοβούνται μην τυχόν και ματαιωθούν. Εκπαιδευμένοι από μικροί στο φόβο, σ’ένα σχολείο που διαλύει την προσωπικότητα, τη φαντασία, την ελευθερία του νου, την τρέλα της νιότης, που δεν αγαπάει τους ανθρώπους, αλλά τους θέλει μόνο για να πληρώνουν – με τίμημα την ίδια τους την ψυχή- πτυχία , τίτλους και κατάθλιψη. Μαθημένοι στο φόβο να κάνουμε δουλειές που δε θέλουμε, που βαριόμαστε, που μας κάνουν να πλήττουμε και να ξεθωριάζουμε από την αδιαφορία κάθε μέρα, καθηλωμένοι σε γραφεία, σε επετηρίδες, στην αιώνια αναμονή του επόμενου μισθού.
Ανθρωποι φτιαγμένοι απ το υλικό του φόβου: «Μην τρέξεις», «μην ιδρώσεις», «μη χάνεις το χρόνο σου», «μην ερωτευτείς», «μην κάνεις αυτό που αγαπάς».
Στριμώχνουμε την ύπαρξη μας σε υποκοριστικά. Η ζωούλα μου, ο εαυτούλης μου, τα λεφτουδάκια μου. «Το 2011 θα είναι μια δύσκολη χρόνιά», λέει με μελαγχολικά περισπούδαστη φωνή. Ποιός το λέει? Εκείνος που έχει συμφέρον να διατηρήσει την όποια εξουσία του απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Είναι ο ίδιος που θεωρεί την παρουσία του τόσο σημαντική, ώστε να καθορίζει το παρόν και να προβλέπει με βεβαιότητα το μέλλον (με το αζημίωτο φυσικά).
Είναι ο ίδιος που έχει κέρδη, που μας μαλώνει, μας βάζει στη θέση μας για να τα διατηρήσει. Το λέει, όμως, αφελώς κι εκείνος που δεν έχει άμεσο συμφέρον, αλλά παπαγαλίζει ό,τι υπάρχει ετοιμοπαράδοτο σε λέξεις και ιδεολογίες. Εκείνος που δεν τολμά καν να διανοηθεί μια διαφορετική εσωτερική πραγματικότητα κι έναν καινούριο τρόπο ζωής.
Μη φοβάστε το 2011. Κανείς δε γνωρίζει το μέλλον, κανείς δε μπορεί να το περιγράψει. Κανείς δε μπορεί να ορίσει τις επόμενες μέρες, τις επόμενες στιγμές, ούτε καν την επόμενη ανάσα του. Κανείς. Ούτε εκλεγμένος τοκογλύφος, ούτε επιστήμονας με διαγράμματα, ούτε πλούσιος, ούτε φτωχός, ούτε φιλόσοφος ή γκουρού.
Η ζωή είναι ένας διαρκής αστάθμητος παράγοντας. Ολα αλλάζουν πριν καν γίνουν μέλλον.
Μη φοβάστε το 2011. Ο φόβος είναι προϊόν του παρελθόντος, όχι του μέλλοντος. Το παρελθόν κουβαλά πληροφορίες τρόμου, μηνύματα στέρησης, αγωνία και απόγνωση κι εμείς νομίζουμε πως αυτό είναι το μέλλον. Είναι η εικόνα που έχουμε για το μέλλον, δεν είναι το ίδιο το μέλλον. Είναι η σκέψη μας που εγκλωβίζεται σ’ αυτό που ήδη μας παρουσιάζεται ως η μοναδική πραγματικότητα.
Μη φοβάστε το 2011. Τα χρέη είναι ψεύτικα. Τα spreads, οι δείκτες, τα χρηματιστήρια, οι στριφνοί οικονομικοί όροι είναι κατασκευάσματα. Η Αγορά δεν είναι κάποια θεότητα. Είναι απλώς μηχανισμοί που τρέχουν από κανονικούς ανθρώπους σαν κι εμάς (που γελάνε, τρώνε, ροχαλίζουν, φτερνίζονται, χτενίζουν τα μαλλιά τους) και μέσα από αυτούς κερδίζουν αμύθητα χρηματικά ποσά.
Αν υπήρχαν πραγματικές δημοκρατίες στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Αμερική, τη Βραζιλία, τη Κίνα, το Ιράκ, την Αυστραλία, την Γουατεμάλα, την Ιαπωνία , σε κάθε χώρα αυτού του πλανήτη, τότε οι λαοί- και μόνο εκείνοι- θα μπορούσαν να διαγράψουν ΟΛΑ τα χρέη μέσα σε ένα λεπτό. ΣΕ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΛΕΠΤΟ. Κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν.Μη φοβάστε το 2011. Είναι η ίδια μας η ζωή.
Μη φοβάστε το 2011. Μη φοβάστε τίποτα από το θείο δώρο της ζωής. Από το θείο δώρο της «στιγμής» που γίνεται αγάπη. Κοιτάξτε στα μάτια εκείνους που αγαπάτε, τους δικούς σας ανθρώπους. Κοιτάξτε τους περαστικούς, τους φαινομενικά αγνώστους και δείτε και στα δικά τους μάτια τους δικούς σας ανθρώπους.
Χρόνια πολλά. Καλώς ήρθες 2011…
Δεν ανταλλάσουμε πια ευχές, ανταλλάσουμε φόβους. Δεν κάνουμε πια όνειρα, έχουμε μόνο στόχους, που φοβούνται μην τυχόν και ματαιωθούν. Εκπαιδευμένοι από μικροί στο φόβο, σ’ένα σχολείο που διαλύει την προσωπικότητα, τη φαντασία, την ελευθερία του νου, την τρέλα της νιότης, που δεν αγαπάει τους ανθρώπους, αλλά τους θέλει μόνο για να πληρώνουν – με τίμημα την ίδια τους την ψυχή- πτυχία , τίτλους και κατάθλιψη. Μαθημένοι στο φόβο να κάνουμε δουλειές που δε θέλουμε, που βαριόμαστε, που μας κάνουν να πλήττουμε και να ξεθωριάζουμε από την αδιαφορία κάθε μέρα, καθηλωμένοι σε γραφεία, σε επετηρίδες, στην αιώνια αναμονή του επόμενου μισθού.
Ανθρωποι φτιαγμένοι απ το υλικό του φόβου: «Μην τρέξεις», «μην ιδρώσεις», «μη χάνεις το χρόνο σου», «μην ερωτευτείς», «μην κάνεις αυτό που αγαπάς».
Στριμώχνουμε την ύπαρξη μας σε υποκοριστικά. Η ζωούλα μου, ο εαυτούλης μου, τα λεφτουδάκια μου. «Το 2011 θα είναι μια δύσκολη χρόνιά», λέει με μελαγχολικά περισπούδαστη φωνή. Ποιός το λέει? Εκείνος που έχει συμφέρον να διατηρήσει την όποια εξουσία του απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Είναι ο ίδιος που θεωρεί την παρουσία του τόσο σημαντική, ώστε να καθορίζει το παρόν και να προβλέπει με βεβαιότητα το μέλλον (με το αζημίωτο φυσικά).
Είναι ο ίδιος που έχει κέρδη, που μας μαλώνει, μας βάζει στη θέση μας για να τα διατηρήσει. Το λέει, όμως, αφελώς κι εκείνος που δεν έχει άμεσο συμφέρον, αλλά παπαγαλίζει ό,τι υπάρχει ετοιμοπαράδοτο σε λέξεις και ιδεολογίες. Εκείνος που δεν τολμά καν να διανοηθεί μια διαφορετική εσωτερική πραγματικότητα κι έναν καινούριο τρόπο ζωής.
Μη φοβάστε το 2011. Κανείς δε γνωρίζει το μέλλον, κανείς δε μπορεί να το περιγράψει. Κανείς δε μπορεί να ορίσει τις επόμενες μέρες, τις επόμενες στιγμές, ούτε καν την επόμενη ανάσα του. Κανείς. Ούτε εκλεγμένος τοκογλύφος, ούτε επιστήμονας με διαγράμματα, ούτε πλούσιος, ούτε φτωχός, ούτε φιλόσοφος ή γκουρού.
Η ζωή είναι ένας διαρκής αστάθμητος παράγοντας. Ολα αλλάζουν πριν καν γίνουν μέλλον.
Μη φοβάστε το 2011. Ο φόβος είναι προϊόν του παρελθόντος, όχι του μέλλοντος. Το παρελθόν κουβαλά πληροφορίες τρόμου, μηνύματα στέρησης, αγωνία και απόγνωση κι εμείς νομίζουμε πως αυτό είναι το μέλλον. Είναι η εικόνα που έχουμε για το μέλλον, δεν είναι το ίδιο το μέλλον. Είναι η σκέψη μας που εγκλωβίζεται σ’ αυτό που ήδη μας παρουσιάζεται ως η μοναδική πραγματικότητα.
Μη φοβάστε το 2011. Τα χρέη είναι ψεύτικα. Τα spreads, οι δείκτες, τα χρηματιστήρια, οι στριφνοί οικονομικοί όροι είναι κατασκευάσματα. Η Αγορά δεν είναι κάποια θεότητα. Είναι απλώς μηχανισμοί που τρέχουν από κανονικούς ανθρώπους σαν κι εμάς (που γελάνε, τρώνε, ροχαλίζουν, φτερνίζονται, χτενίζουν τα μαλλιά τους) και μέσα από αυτούς κερδίζουν αμύθητα χρηματικά ποσά.
Αν υπήρχαν πραγματικές δημοκρατίες στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Αμερική, τη Βραζιλία, τη Κίνα, το Ιράκ, την Αυστραλία, την Γουατεμάλα, την Ιαπωνία , σε κάθε χώρα αυτού του πλανήτη, τότε οι λαοί- και μόνο εκείνοι- θα μπορούσαν να διαγράψουν ΟΛΑ τα χρέη μέσα σε ένα λεπτό. ΣΕ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΛΕΠΤΟ. Κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν.Μη φοβάστε το 2011. Είναι η ίδια μας η ζωή.
Μη φοβάστε το 2011. Μη φοβάστε τίποτα από το θείο δώρο της ζωής. Από το θείο δώρο της «στιγμής» που γίνεται αγάπη. Κοιτάξτε στα μάτια εκείνους που αγαπάτε, τους δικούς σας ανθρώπους. Κοιτάξτε τους περαστικούς, τους φαινομενικά αγνώστους και δείτε και στα δικά τους μάτια τους δικούς σας ανθρώπους.
Χρόνια πολλά. Καλώς ήρθες 2011…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου