»[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ]

Κακός σύµβουλος
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΥΜΑΙ ότι ο πανικός είναι κακός σύµβουλος. Συµβούλευσε κατ’ αρχάς αρνητικά την κυβέρνηση όταν επρόκειτο να υπογράψει το Μνηµόνιο µε αποτέλεσµα να αποδεχθεί αδιαµαρτύρητα όχι µόνο σκληρές και χρήσιµες ρυθµίσεις αλλά και άλλες που είναι και σκληρές και καταστροφικές. Απεδέχθη, κυρίως, µια συνολική λογική µε. τεράστιο κοινωνικό κόστος και αµφίβολη οικονοµική απόδοση.

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ τη συµβουλεύσει αρνητικά και τώρα που φαίνεται ότι οι βασικές παραδοχές του Μνηµονίου δεν ωφελούν ή, ακόµη χειρότερα, βλάπτουν σοβαρά και την οικονοµία και την κοινωνία. Τι άλλο από πανικό δείχνει η ιδέα να αναπληρώσουν την υποχρέωση αύξησης του ΦΠΑ στα βασικά είδη κατανάλωσης µε την κατακόρυφη αύξηση της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρµανσης;

ΗΔΗ, ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ επισήµως ότι η ύφεση το β΄ τρίµηνο έφτασε στο 3,7% – να υπενθυµίσω ότι τον Ιανουάριο η κυβέρνηση προέβλεπε στο Πρόγραµµα Σταθερότητας ύφεση της τάξεως του 0,3%! Και να σκεφτεί κανείς ότι το δεύτερο εξάµηνο του χρόνου είναι αυτό που θα αρχίσει να αφοµοιώνει τις επιπτώσεις του Μνηµονίου. ΟΤΙ ΤΑ πράγµατα δεν πάνε καλά είναι περίπου αυταπόδεικτο. Και το ερώτηµα είναι σε ποιες διορθωτικές κινήσεις θα προχωρήσει η κυβέρνηση.

ΗΔΗ ΓΙΝΕΤΑΙ κουβέντα για ένα «Μνηµόνιο Νο 2» ή για ένα «επικαιροποιηµένο Μνηµόνιο» – ουσιαστικά, δηλαδή, να αναπαραχθούν οι ίδιες ή επαχθέστερες δεσµεύσεις σε µεγαλύτερο βάθος χρόνου. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ που χρειάζεται η χώρα; Ε, λοιπόν, όχι! Η χώρα χρειάζεται επειγόντως να βγει από την ύφεση, να βαδίσει στον δρόµο της ανάπτυξης, να αποκτήσει µια άλλη ψυχολογία. Μια ψυχολογία, όµως, που δεν θα διαµορφώνεται από προπαγανδιστικά κόλπα και ψευδεπίγραφες διαβεβαιώσεις, ούτε από θριαµβευτικά ανακοινωθέντα ανύπαρκτων επιτυχιών, αλλά από την αποσαφήνιση µιας ρεαλιστικής προοπτικής.

ΓΙΑ ΝΑ το επιτύχεις αυτό δεν υπάρχουν πολλοί δρόµοι παρά ένας: τόνωση των επιχειρήσεων και της επιχειρηµατικότητας. Οταν δεν υπάρχει δηµόσιο χρήµα, µόνο το ιδιωτικό µπορεί να ξαναβγάλει τη χώρα στον αφρό.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ αυτό; Κάτι πολύ απλό: ριζική µείωση της φορολογίας των εισοδηµάτων και των επιχειρήσεων – ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, από όσα µε ανεξήγητη εµµονή εφαρµόζει το υπουργείο Οικονοµικών. Μια κοινωνία που βυθίζεται στην ύφεση δεν τη γονατίζεις ακόµη περισσότερο µε τους φόρους, ούτε διώκεις τις εταιρείες µε έκτακτες εισφορές και ειδικές φορολογίες, ούτε καταβαραθρώνεις τη µεσαία τάξη µε µεγαλύτερους φορολογικούς συντελεστές, ούτε φορολογείς όλο και βαρύτερα την αγορά ακινήτων, ούτε ανεβάζεις τους έµµεσους φόρους σε αποκρουστικά επίπεδα.

ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, ΓΙΑ να το πω πιο χοντρά, η κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει καµία κοινωνική φιγούρα εις βάρος της ανάπτυξης. Διότι ο πανικός είναι κακός σύµβουλος. Αλλά η κουτοπονηριά είναι ακόµη χειρότερος!


Οταν δεν υπάρχει δηµόσιο χρήµα, µόνο το ιδιωτικό µπορεί να ξαναβγάλει τη χώρα στον αφρό