»Η εσωτερικη μαχη

ellispoint

Τώρα είναι η ώρα να μπούμε, ψύχραιμοι και απερίσπαστοι, στη μεγάλη εσωτερική μάχη.

Δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί η συμφωνία για την Ευρωπαϊκή στήριξη της Ελλάδας και άρχισαν οι αναλύσεις της καχυποψίας, της μεμψιμοιρίας και της απαισιοδοξίας. Ναι μεν, αλλά… μήπως; Για να δούμε, πίσω από τα ευχάριστα τι δεινά μας περιμένουν… Και το χειρότερο: Θα τα καταφέρουμε; Και αν δεν τα καταφέρουμε;

Δεν είναι το καλύτερο ο διακανονισμός των..
Βρυξελλών. Είναι, όμως, καλό. Είναι συμβιβασμός ενδοευρωπαϊκός που μπορεί να αποδειχθεί, σε βάθος χρόνου, η θετική πλευρά του ελληνικού προβλήματος για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Ακόμη, μια νίκη, με απώλειες, ύστερα από πρωτοφανείς μεταπτώσεις και σκληρές μάχες, στις οποίες ο Γιώργος Παπανδρέου –οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε- στάθηκε αποτελεσματικά απτόητος, επίμονος και συνετός.

Τώρα είναι η ώρα να μπούμε, ψύχραιμοι και απερίσπαστοι, στη μεγάλη εσωτερική μάχη. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος χρήσιμος για τις διαδικασίες κινητοποίησης του κυβερνητικού μηχανισμού –μέσα στην αγωνία και στις προσπάθειες να διασωθεί, οικονομικά η χώρα. Και, προφανώς, χρειάζονται, τώρα, ταχύτατοι ρυθμοί για να αποδώσουν τα αναγκαστικά μέτρα και να εφαρμοστούν αποφάσεις ανατρεπτικών αλλαγών σε όλους τους τομείς που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με την ανάπτυξη.

Η όποια κατολίσθηση σε ανεξέλεγκτη ύφεση αποτελεί κίνδυνο αποτυχίας μέτρων που θα μας φέρει πάλι σε αντιπαράθεση με την Κοινότητα και –το δραματικό- θα μας παραδώσει στα χέρια του Δου Νου Του (έτσι δεν το λένε;), του οποίου η συμμετοχή στη συμφωνία δεν είναι, ακόμη, οδυνηρή. Το ενδεχόμενο να γίνει δεν σημαίνει ότι πρέπει να το τονίζουν οι αναλυτές μας από το πρωί έως το βράδυ, μεταδίδοντας ένα σκεπτικισμό και συντηρώντας μια επιφυλακτικότητα που καλλιεργούν, χωρίς λόγο, καινούργιους φόβους και ανησυχίες.

Η κριτική –ιδιαίτερα η δημοσιογραφική– ας αρχίσει να μετατοπίζεται από τα παρασκήνια και τις συνόδους των Βρυξελλών προς τα υπουργεία μας, όπου η δουλειά που περιμένει –και περιμένει πολύ- είναι ογκώδης και εξαιρετικά σημαντική.

Η ενημέρωση του πρωθυπουργού, για την πρόοδό της, θα πρέπει να είναι σχεδόν καθημερινή και προς αυτή την κατεύθυνση θα έχει πλέον ενδιαφέρον να στρέφονται τα φώτα της δημοσιότητας. Αρκετά συντρόφευσαν τους εφιάλτες μας η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σόϊμπλε. Τροφοδότησαν επαρκώς τη μελλοντολογία και δεν συντρέχουν λόγοι να τη συνεχίζουμε για να έχουμε να λέμε…

Με εξοργίζει η ευκολία με την οποία κάποιοι προβλέπουν, ήδη, ότι τα σπρεντς θα ανέβουν (και άλλο;), τη στιγμή που, μετά την Ευρωπαϊκή συμφωνία, άρχισαν να πέφτουν.

Με ενοχλεί το γεγονός, ότι κάποιοι σπεύδουν να αμφισβητούν τις ικανότητες υπουργών χωρίς να διαθέτουν πειστικά στοιχεία.

Τα επικριτικά σχόλια «πουλάνε». Αλλά η άρνηση και η απαισιοδοξία δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Ας έχουμε λίγη πίστη σε δυνατότητες που υπάρχουν, όπως απέδειξε το επιστέγασμα των Ελληνικών προσπαθειών στην Ευρώπη.

Αξίζει να δώσουμε σημασία στα λόγια του Τσόρτσιλ: Ο απαισιόδοξος βλέπει δυσκολίες σε κάθε ευκαιρία και ο αισιόδοξος βλέπει ευκαιρίες σε κάθε δυσκολία.

Δημήτρης Κατσίμης