»Η Τινα ειναι Μοδα

της Ρίκας Βαγιάνη protagon.gr

Το τεύχος Μαρτίου της Αμερικανικής Vogue είναι μια από τις σημαντικές στιγμές κάθε χρονιάς. Δεν είναι βέβαια η στυλιστική «βίβλος» που εκδίδεται κάθε Σεπτέμβριο, και χαράζει τις δέκα (χιλιάδες) εντολές της αισθητικής κάθε χρονιάς . Αλλά είναι το Μεγάλο Ανοιξιάτικο τεύχος, είναι πάντα παχύ σαν τηλεφωνικός κατάλογος, ξεσκίζεται τόσο στις πωλήσεις όσο και στις ακριβές διαφημίσεις. Έχει τρομερή σημασία λοιπόν ποια διαλέγουν για το εξώφυλλό του.

Για τον μήνα αυτό, πόζαρε η Τίνα Φέι. Η Τίνα είναι μισή Ελληνίδα, και ούτε το κρύβει, ούτε ακριβώς το.. διαφημίζει, απλώς το δέχεται σαν μέρος του είναι της. Η άλλη μισή είναι Αμερικανίδα: το εντελώς αντίθετο κάθε γυναίκας που θα ονειρευόταν να γίνει εξώφυλλο στο μεγαλύτερο περιοδικό μόδας του πλανήτη. Πώς λέμε μοντέλο; Καμία σχέση η Τίνα μας! Πώς λέμε Χόλυγουντ; Επίσης καμία σχέση. Το κορίτσι μας είναι ηθοποιός, αλλά και συγγραφέας, και σεναριογράφος, και θεότρελη comedienne. Έγραψε ιστορία σαν επικεφαλής της συντακτικής ομάδας που στήνει τη φευγάτη τηλε-παράσταση του Saturday Night Live, ενός σατιρικού σώου, που αν στην Ελλάδα υπήρχε ένα αντίστοιχο, αυτό θα ήταν το «Αλ Τσαντίρι Νιούζ».

Κοινώς, η Τίνα είναι ο Λαζόπουλος της Αμερικής: τόσο γιούχου, τόσο επιτυχημένη και βεβαίως, τόσο (και ακόμα περισσότερο) σταρ. Αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι η πρώτη τηλεοπτική φίρμα στις ΗΠΑ. Ήταν ήδη γνωστή και αγαπητή, αλλά απογειώθηκε με τις μιμήσεις της Σάρα (σκοτώνω- μικρές –φώκιες- για -πλάκα) Πέιλιν, που ήθελε να μας μας κατσικωθεί για Αντιπλανητάρχισσα. Την έκανε ίδια και κλαίγανε από τα γέλια διακόσια εκατομμύρια άνθρωποι: τα ταγιεράκια, τα γυαλιά, το μαλλί-κάγκελο, η νεύρωση στο μάτι το φλιπαρισμένο. Και ξέφυγε το κορίτσι μας, από το Ντάρμπυ της Πενσυλβάνια, ένα χωριό πιο ελληνικό από τον Τύρναβο, στο οποίο είχα κάποτε την ευκαιρία να κάνω Ανάσταση. (Ποτέ δεν έχω συγκινηθεί πιο πολύ σε πασχαλινή λειτουργία, ποτέ δεν έχω χορέψει πιο παθιασμένο τσάμικο και ποτέ δεν έχω φάει τόσο απέραντα πολύ σπληνάντερο).


Αλλά σας έλεγα για την Τίνα. Που είναι κοντούλα και αφρατούλα και συνηθισμένη φυσιογνωμία τυπικής Ελληνίδας. Και ταλαντούχα και αστέρι και εντελώς γειωμένη, ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Αν οι φυσιολογικοί άνθρωποι κρύβουν τις πραγματικές τους διευθύνσεις και ζουν απομονωμένοι σε εξοχικά (ακόμα και σήμερα οι οπαδοί της Πέιλιν βλέπουν την Τίνα σαν μικρή φώκια και εύχονται να τη δολοφονήσει κάποιος).

Τριπλό τόλουπ η Τίνα μας. Κόντρα σε όλα τα «πρότυπα» ανορεξίας , υπερτροφικών εγώ και εμετικών αλλαλαγμών του στυλ «είσαι θεά». Πρώτη μούρη στο Ιερό Βιβλίο του Στυλ , γιατί στυλ είναι να είσαι εσύ και να είσαι καλά μ’ αυτό. Ξεκαρδιστική στις αφηγήσεις της για το πώς βασανίζεται όταν οι μεγάλοι μόδιστροι τη στριμώχνουν σε λούξ τουαλέτες για να πάει, ας πούμε στα Οσκαρ, κι εκείνη αισθάνεται με φρίκη να της ανεβαίνει το φουρώ στο βρακί. Και Ελληνίδα μέχρι (το μισό, έστω) κόκαλο.

Πάω να σκάσω από το καμάρι μου!