»Παρισι, Βρυξελλες, Βερολινο...

Αντώνης Καρακούσης Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010 ΒΗΜΑ

Ο κόμπος πλέον έφτασε στο χτένι.

Το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό τα επόμενα δύο-τρία εικοσιτετράωρα.

Πρώτα στο Παρίσι, στη συνάντηση του κ. Παπανδρέου με τον γάλλο πρόεδρο κ. Νικολά Σαρκοζί, και ακολούθως στις Βρυξέλλες, όπου αύριο συνέρχεται η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Σε Παρίσι και Βρυξέλλες, λοιπόν, υπό το αυστηρό βλέμμα της Ανγκελα Μέρκελ η οποία πιθανώς θα προσφέρει και τις εγγυήσεις για τον ελληνικό δανεισμό, θα κριθούν η τύχη και το μέλλον της χώρας μας. Από τη μάχη που θα δώσει ο έλληνας πρωθυπουργός, από τις δεσμεύσεις που θα αναλάβει και από τη διεκδίκηση που θα προβάλει, από την αλληλεγγύη που θα εξασφαλίσει, θα προσδιορισθεί η πορεία της χώρας στα... επόμενα χρόνια.

Ουσιαστικά η Ελλάδα αυτή την ώρα δίνει μάχη επιβίωσης.

Βρίσκεται στο επίκεντρο μιας μεγάλης διεθνούς οικονομικής κρίσης, έχει γίνει πρώτο θέμα σε ολόκληρο τον κόσμο, μοιάζει με σάκο του μποξ, επί του οποίου ασκούνται πάμπολλες δυνάμεις, ευρωπαϊκές και μη.

Η καχυποψία περισσεύει, όπως και το έλλειμμα εμπιστοσύνης. Βασικά δεν μας πιστεύουν. Θεωρούν ότι τους έχουμε παραπλανήσει ουκ ολίγες φορές και αισθάνονται ανασφαλείς ακόμη και για τη χρήση της ενδεχόμενης βοήθειας που συζητείται ότι θα προσφέρουν.

Δεν έχει σημασία στις παρούσες συνθήκες να συζητήσουμε πώς και γιατί φθάσαμε σε αυτή την κατάσταση. Αυτά θα αξιολογηθούν στη συνέχεια.

Μέγα ζητούμενο είναι τώρα πώς θα αποφύγουμε τη χρεοκοπία και πώς θα ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας, ώστε να παραμείνουμε ισότιμοι εταίροι του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Αυτό είναι πρώτο και μη διαπραγματεύσιμο.

Η χώρα δεν έχει χρόνο, ούτε δυνατότητα πειραματισμών.

Οφείλει να αποκλείσει το σενάριο της καταστροφής και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια νέα αρχή, αναλαμβάνοντας ακόμη και υποχρεώσεις που μέχρι πρότινος δεν ήθελε ούτε να ακούσει.

Τα πράγματα πλέον είναι απλά και πολύ καθαρά. Αν δεν λάβουμε τα δανεικά, δεν έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, δεν μπορούμε να συντηρήσουμε την τεράστια κρατική μηχανή που έχουμε δημιουργήσει, πιθανώς δεν θα είμαστε σε θέση να υποστηρίξουμε τις τράπεζές μας, ούτε να σώσουμε τις αποταμιεύσεις μας.

Οφείλουμε, λοιπόν, λαός και ηγεσία να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Και ο μεν λαός μπορεί να μη γνωρίζει και απλώς να διαισθάνεται την κατάσταση, η ηγεσία όμως δεν μπορεί να παίζει τούτες τις ώρες. Η ευθύνη της ηγεσίας είναι μεγάλη και υποθέτουμε όλοι ότι μετά το Παρίσι και τις Βρυξέλλες τα πράγματα θα είναι αλλιώς.

akarakousis@dolnet.gr