»Τελετουργιες θυσιων

Του Νικου Γ. Ξυδακη

Του Νικου Γ. Ξυδακη
από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Στους χώρους εργασίας, σε ομίλους σκυθρωπών συνομιλητών, παντού, η συζήτηση δεν αφορά πλέον την ύπαρξη ή το μέγεθος του προβλήματος, αλλά την ένταση και τη διάρκεια της ύφεσης. Το ερώτημα είναι αν εκτός από μέτρα λιτότητας, υπάρχει και κανένα σχέδιο για μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη και αναδιάρθρωση· το ερώτημα είναι αν θα υπάρξει δίκαιη κατανομή βαρών ή θα καταλήξουμε σε βίαιη ανακατανομή πλούτου· το ερώτημα είναι πόσους άνεργους 40ρηδες και 50ρηδες μπορεί να αντέξει η μικρομεσαία ελληνική κοινωνία ψυχικά, ηθικά, πολιτικά· το ερώτημα είναι αν θα θυσιαστεί μια γενιά, προτού ορθοποδήσει η χώρα.

Το ερώτημα, τέλος, είναι: Το υπάρχον πολιτικό σύστημα, υπαίτιο εν πολλοίς για την τωρινή κατάντια, είναι σε θέση να εξυγιάνει, να ανατρέψει, να καυτηριάσει, να τιμωρήσει; Να αποτρέψει την παρατεταμένη ύφεση; Να εμπνεύσει μια νέα αρχή;

Οι πολίτες, κατηφείς και σκεπτικοί, αναγνωρίζουν την ανάγκη για θυσίες· θυσιάζονται ήδη: το πάγωμα ή η περικοπή εισοδήματος, με παράλληλη αύξηση των τιμών, θα ματώσει τα μικρομεσαία νοικοκυριά. Ταυτόχρονα όμως με την αναδίπλωση, την αναγνώριση της αναγκαιότητας, ένα βουβό κύμα οργής φουσκώνει μες στην κοινωνία. Η χρόνια ατιμωρησία των επίορκων πολιτικών και δημόσιων λειτουργών, η χρόνια ασυδοσία των διαπλεκομένων, των ημετέρων και των ατσίδων, η επίδειξη του μαύρου πλούτου, υπό τις παρούσες συνθήκες ύφεσης και θυσιών, παίρνουν άλλες, τρομακτικές, διαστάσεις στο συλλογικό φαντασιακό. Η δοκιμαζόμενη κοινωνία ζητεί τώρα θυσίες και από τις ηγεμονεύουσες ελίτ. Ζητεί θυσίες εξιλασμού και εξευμενισμού.

Μπορούν οι ηγεμονεύουσες ελίτ να σπάσουν την ιδιότυπη ομερτά που διατρέχει τον μεταπολιτευτικό βίο; Μπορούν να φερθούν με αυστηρότητα προς το ίδιο τους το γένος; Μπορούν να δώσουν οι ίδιοι το παράδειγμα κάθαρσης και θυσίας, αυτό που ζητούν από τη μάζα των ψηφοφόρων και πελατών; Το σύστημα καλείται να διαχειριστεί τη βαθύτατη φθορά του.