»Ειναι σοφη η ψηφος;

της Ρέας Βιτάλη http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6524

Έχω μια συνήθεια. Στο σπίτι του χωριού κρατάω ημερολόγιο. Καταγράφω κάθε μας επίσκεψη εκεί, τους φίλους που ήταν μαζί μας, τα γεγονότα της τοπικής κοινωνίας, τα θέματα που συνταράζουν τη χώρα κ.λ.π. Προχθές ξεφύλλιζα τις σελίδες. Γύρισα στον περασμένο χρόνο. Απρίλιο, Μάιο. Ήμασταν και πάλι εκεί, στη γιορτή του Αϊ Γιώργη και... ψήναμε αρνί μαζί με χωριανούς σε ομαδικούς «λάκους» κατά την συνήθεια του τόπου. Βλέπετε στο συγκεκριμένο χωριό (όπως άλλωστε και σε άλλους τόπους στη χώρα μας) είχαν την εξυπνάδα να τακιμιάσουν μ΄έναν άγιο, για νάχουν ένα μέσον στον ουρανό…Που να πάρεις σειρά στον Θεό; Τον έχρισαν λοιπόν προστάτη και τον τιμούν με συγκινητικό τρόπο. Διάβαζα λοιπόν σ΄ένα απόσπασμα «και ενώ ψήναμε το αρνί κάποιος χωριανός ήρθε ως αγγελιοφόρος, ήπιε ένα ποτήρι τσίπουρο μονοκοπανιά, άναψε ένα τσιγάρο, ρούφηξε και είπε μεγαλόφωνα «Κλείδους! Τόπαν τώρα στην τηλεόρασ». «Στ΄αρχίδιαμς» είπαν οι υπόλοιποι. Το «κλείδους» αφορούσε το ΔΝΤ στη ζωή μας. Έτσι είχαμε θέσει τότε το δίλλημα αν θυμάστε –θα κλειδώσ-,-δε θα κλειδώσ-…Την τύφλα μας!Μέσα σ΄αυτόν το χρόνο λοιπόν συνέβησαν κοσμοϊστορικά γεγονότα. Πρώτον βγάλαμε τις μάσκες και συστηθήκαμε μεταξύ μας. Γιατί τα παραμορφωτικά γυαλιά που συνηθίζει η ράτσα μας, η επιπόλαιη ροπή στο «μαζί θα κυβερνήσουμε», η βουλιμία των πολιτικών, η εσκεμμένη διαστροφή και εγκληματική εμπλοκή των συνδικαλιστών, ο γραψαρχιδισμός του Έλληνα και η δια βοής γνώμη στο γόνατο, για όλα τα θέματα, μας έκαναν να μισούμε την αλήθεια τόσο πολύ που ακόμα και να θες να την ανακαλύψεις ν΄αδυνατείς από τις πολλές επιχωματώσεις ψεύδους, συμφερόντων, διαπλοκής και ιστορικής παραμόρφωσης…Γνωριστήκαμε λοιπόν. Μεταξύ κατεργάρηδων έσκασε κεφαλάκι και ολίγον από αλήθεια. Συνέβη όμως και κάτι άλλο…Αφανίσθηκε ο ιδιωτικός τομέας. Σαν εκείνο το παιχνίδι με το σκοινί που τραβάνε δυο ομάδες με αντίθετη φορά και δύναμη…Ποια θα τραβήξει την άλλη και θα τη ρίξει. Ε ο δημόσιος, κρατικοδίαιτος πληθυσμός τα κατάφερε…Σκέψου δύναμη! Κάθε ιδιώτης που έδινε, ότι τέλος πάντων έδινε, στα δημόσια ταμεία παραδόθηκε αμαχητί. (Αν δε σκεφτείς ότι ήξερε πολύ καλά που πήγαιναν αυτά που έδινε…Και πολλά έδινε!) Ο οικονομικός ιστός διαλύθηκε με τεράστια ευκολία λες και ξηλώνονταν πουλόβερ και κανένας δεν τον έκλαψε. Η οικοδομή, η εισαγωγή και εμπορία αυτοκινήτων, το real estate, το νταραβέρι ενοικιαστής- ιδιοκτήτης ακινήτου, ο τουρισμός. Δεν ήταν με υγεία δομημένος ο ιδιωτικός χώρος. Και εκεί βασίλευε η οικογενειοκρατία, η καμαρίλα, ο επαρχιωτισμός αλλά έδινε και το χρήμα στα ταμεία. Σ΄αυτόν ξεπετάξατε έκτακτη εισφορά κατακούτελα. Τι νόημα έχει να τον αφανίσεις; Που θα πιαστείς, έρμε Γιώργο, να προχωρήσεις; Από πού θα εισπράξεις; Ένα χρόνο μετά ασφυκτιούμε και ο δημόσιος χορός εξόδων και σπατάλης καλά κρατεί. Και βγάζω το απλό, απλούστατο συμπέρασμα ότι η χώρα μου στην πλειοψηφία της κατοικείται (να μη σου πω κυβερνάται) από κρατικοδίαιτους άμεσα ή έμμεσα πολίτες. Ξεκάθαρο πια συμπέρασμα. Με μισθούς, με μίτζες, με προμήθειες, με μαύρα ταμεία, με κάτω από το τραπέζι ταμεία, με στημένους διαγωνισμούς, με επιδόματα της πλάκας, με ψεύτικες υπερωρίες, με ανημέρωτες μισθοδοσίες και άγνωστο αριθμό απασχολούμενων, με δήθεν παρουσίες, με ρουφιανιές και μαφιόζικες συνήθειες τόσο που να μην τολμάει κανένας ν΄αγγίξει ακόμα και την ώρα που καίγεται το σύμπαν για όλον τον ιδιωτικό χώρο. Γι αυτό σας λέω συστηθήκαμε, μετρηθήκαμε. Και αναρωτιέμαι. Αφού τα συμφέροντα της πλειοψηφίας ήταν συνδεδεμένα με το κρατικό ανθρωποφάγο κτήνος που τους έθρεφε πλουσιοπάροχα και τους κανάκευε ξεδιάντροπα, ποιοί ψήφισαν και μάλιστα με τόση θέρμη την επανίδρυση του κράτους που διατυμπάνιζε ο Καραμανλής ο νεότερος; Ποιοι κόπτονταν να επανιδρυθούν; Που πήγαιναν ρε Καρανάσο;…Και άντε και τους έπιασε μια μανία επαναπροσδιορισμού των αξιών την ίδια ώρα που έτρωγαν του σκασμού εις υγείαν των κορόιδων…Πώς εξηγείται ότι κατά απόλυτη πλειοψηφία και πάλι έσπευσαν να ψηφίσουν τον Παπανδρέου τον νεώτερο, τον πατερομάρτυρα Γιώργο, όταν τους κούνησε την καραμέλα ότι Λεφτά Υπάρχουν! Δηλαδή ήθελαν κι άλλα λεφτά; Αυτά θεωρούσαν ότι τους έλειπαν; Στα πόσα λεφτά θα ξέρναγαν ;Ο λαός είναι σοφός. Η ψήφος του λαού είναι σοφή…Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε! Ίσως αυτή η σοφία να μας οδηγεί στο να γίνονται όλα τα αδιανόητα πιθανά.