»Διδαγματα απο μια ομαδα

του Γιώργου Μαυρωτά http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6089

Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτές οι γραμμές δεν θα υπήρχαν στην οθόνη του υπολογιστή σας αν από μια λεπτομέρεια έχανε η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού το εισιτήριο για το final four της Βαρκελώνης. Και λέω «λυπάμαι» γιατί έχουμε μάθει να κρίνουμε μόνο το αποτέλεσμα κι όχι την προσπάθεια, αυτό που κρύβεται πίσω από ένα κύπελλο που ...σηκώνεται στον αέρα ή μια παλικαρίσια πρόκριση. Με νωπή όμως ακόμα την επιτυχία, μου ήρθαν αναπόφευκτα στο μυαλό κάποιες σκέψεις. Κάποιες αισιόδοξες και κάποιες μελαγχολικές. Μην περιμένετε να ακούσετε από μένα μια ανάλυση για συστήματα, κλειδιά της νίκης, τακτικές κλπ, γιατί απλά δεν ξέρω. Μπορώ όμως να μιλήσω για τα μηνύματα που μου έστειλε αυτή η ομάδα, κάποια πράγματα που είναι χρήσιμα για όλους μας.Πρώτα απ’ όλα θεωρώ αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός δυσκολότερο απ’ ότι να έπαιρνε τον ευρωπαϊκό τίτλο. Το να νικήσεις την κατά τεκμήριο καλύτερη ομάδα της Ευρώπης 3,5 φορές (το μισό για το πρώτο παιχνίδι) είναι σαφώς πιο δύσκολο από το να την νικήσεις μια φορά σε έναν ημιτελικό ή τελικό. Ιδιαίτερα όταν έχεις χάσει το πρώτο παιχνίδι με τον τρόπο που χάθηκε, θέλει πολύ κουράγιο και κρύο αίμα για να «ξανασηκωθείς».Ο σημερινός Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που, αντίθετα με το παρελθόν, έχει έντονο το Ελληνικό στοιχείο (11 παίκτες στους 16). Χθες μάλιστα στηρίχτηκε σε αυτούς πολύ περισσότερο από άλλες φορές και ιδιαίτερα στους λιγότερο δημοφιλείς. Ο Παναθηναϊκός επίσης, δεν στηρίζεται στα κέφια ενός-δύο παικτών σουπερ σταρς, αλλά στις συνέργειες της ομάδας. Εδώ είναι άλλωστε και ο καίριος ρόλος του προπονητή που ξέρει ότι ένας καλός προπονητής δεν είναι πώς κοουτσάρει για 40 λεπτά την ομάδα αλλά πώς προετοιμάζεται και πώς την προετοιμάζει γι’ αυτά τα 40 λεπτά. Κι εκεί ο Ομπράντοβιτς έχει τρία μυστικά: Δουλειά, δουλειά και δουλειά. Απαιτητικός αλλά δίκαιος μπορεί να μην κερδίζει την αγάπη των παικτών του, αλλά σίγουρα κερδίζει την εμπιστοσύνη τους κι αυτό είναι σημαντικότερο.Ο προπονητής είχε (και δικαίως) τη μερίδα του λέοντος στα επινίκια. Παρόλο που κάποιοι τον βάφτισαν στην αρχή της καριέρας του «Γκαστόνε», δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. Σαν καλός ηγέτης έχει διαλέξει προσεκτικά τους συνεργάτες του κι έχει μοιράσει το παιχνίδι, δίνοντας στον καθένα να καταλάβει τι θέλει από αυτόν. Ξέρει ότι άλλο είναι να έχεις μάνατζερ της ομάδας έναν απόφοιτο του Harvard, κάτοχο ΜΒΑ και PhD στην ψυχολογία κι άλλο τον Φραγκίσκο Αλβέρτη που μιλάει με τα μάτια με τους πρώην συμπαίκτες του κι εμπνέει σεβασμό στους νεώτερους.Πολλοί θα πουν ότι «για βγάλε τους χρηματοδότες Γιαννακόπουλους από τη μέση για να δούμε αν θα υπήρχαν αυτές οι επιτυχίες». Ναι, το χρήμα είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να φτιάξεις μεγάλες ομάδες. Η αθλητική ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα χρυσοπληρωμένων ομάδων που απέτυχαν. Αλλού είναι το μυστικό, στην οργάνωση, στο κλίμα, καθώς και στο μακροπρόθεσμο όραμα που πρέπει να υπάρχει. Χρειάζονται ηγέτες που να εμπνέουν για συνεχή προσπάθεια κι όχι να χαϊδεύουν αυτιά. Χρειάζεται επίσης ένα μίγμα δημιουργίας - επικοινωνίας όπου θα δίνεται περισσότερη έμφαση στο επίπονο πρώτο συστατικό κι όχι στις σειρήνες του δεύτερου.Η επιτυχία του Παναθηναϊκού έδειξε ότι παρόλη την κλάψα και απαισιοδοξία που μας κατατρέχει, υπάρχουν θύλακες αριστείας που έχουν Έλληνες πρωταγωνιστές και μάλιστα σε ιδιαίτερα απαιτητικούς και ανταγωνιστικούς τομείς. Καλό είναι εκτός από το να τις πανηγυρίζουμε πρόσκαιρα, να παίρνουμε και μαθήματα από αυτές. Γιατί λοιπόν να μην προσπαθήσουμε ο καθένας από μας να γίνει ένας Διαμαντίδης ή ένας Ομπράντοβιτς στο χώρο του; Είναι απλό, θα σκεφτούν κάποιοι από σας, γιατί δεν παίρνουμε τα λεφτά που παίρνουν αυτοί που έχουν λύσει όλα τους τα προβλήματα. Όμως ούτε ο Ομπράντοβιτς ούτε ο Διαμαντίδης ξεκίνησαν από παχυλά συμβόλαια. Πρώτα έδωσαν και μετά ζήτησαν. Έπεσαν πολλές φορές και ξανασηκώθηκαν, δεν απογοητεύτηκαν από τις ήττες, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό τους επέμειναν και συνέχισαν. Κι αν ήταν θέμα χρημάτων, γιατί να μην τα χαίρονται τώρα και κάθονται και «ταλαιπωρούνται» με σκληρή δουλειά και προπονήσεις; Αλλού είναι το μυστικό, στην αναζήτηση της πρόκλησης και του κινήτρου με τα οποία σε μπολιάζει ο αθλητισμός. Άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να παίρνουν ευθύνες και γι αυτούς η πρόταση «εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα» δεν είναι ποτέ ερώτηση αλλά πάντα κατάφαση. Πόσο θα ήθελα να είχαμε τέτοιους πολιτικούς… Παρ’ όλα αυτά, μην βιαστείτε να χρίσετε τον Παναθηναϊκό φαβορί για το τρόπαιο, όπως ακούω πολλούς να λένε, ότι τώρα που ξεπεράστηκε το εμπόδιο της Μπαρτσελόνα το έχουν στο τσεπάκι τους. Δύο παιχνίδια σε δύο μέρες έχουν πολλούς αστάθμητους παράγοντες που μπορεί να κάνουν τον καλύτερο να χάσει και αυτό ευτυχώς το ξέρουν καλά στον ΠΑΟ. Σημασία όμως έχει ότι στη διαδρομή προς το 6ο ευρωπαϊκό τίτλο ο Παναθηναϊκός μας έδωσε νότες ελπίδας κι αισιοδοξίας. Ίσως είναι λίγο άδικο, αλλά στον αθλητισμό, ευτυχώς ή δυστυχώς, είσαι τόσο καλός όσο την τελευταία φορά…