»Ιντερνετ: αμφισβητηστε το (μας)

του Γιάννη Σιδέρη http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6094

Εντάξει, εγώ είμαι παρωχημένος ηλικιακά και κοινωνικά. Γεννήθηκα σε μια εποχή όπου … «οι στυλοί» bic ήταν το άκρον άωτον της τεχνολογίας στην εκπαίδευση, εκεί στο λυκόφως των μολυβιών. Τις επιπτώσεις του νετ στην κοινωνικές δομές και την κοινωνική συνείδηση τις έχουν αναλύσει επιστήμονες κοινωνιολόγοι, στα βιβλία των... οποίων προστρέχουμε. Οι αναλφάβητοι σαν και μένα τα διαβάζουν για να κατανοήσουν τη νέα πραγματικότητα, την οποία οι ειδικοί υμνούν με δοξαστικές νότες. Θα μας βγάλει, λέει, από την μαζοποίηση, την ολοκληρωτικής μορφής προπαγάνδα, τις εκ των άνω κατευθυνόμενες δοξασίες. Θα επιτρέψει τις εξατομικεύεις, την άνθηση των ιδεών και των νέων ιδεολογιών, τις «συναθροίσεις» ομοειδών δοξασιών, τις νέου τύπου (cyber;) διαπροσωπικές σχέσεις. Θα απελευθερώσει εν τέλει τον πολίτη από την κατευθυνόμενη μαζική προπαγάνδα των μεγάλων οργανισμών μαζικής παρα- πληροφόρησης, πνευματικής απίσχνανσης και πολιτικής χειραγώγησης!Αυτά τα θαυμαστά υπόσχεται το νετ κατά τους επαΐοντες. Και εγένετο νετ στην Ελλάδα, και γω ο αναλφάβητος, βλέπω σε αυτό το κατεξοχήν μοντέρνο μέσο επικοινωνίας και «ενημέρωσης», να αναπαράγονται οι πλέον καθυστερημένες, οι πλέον κατώτερες νοοτροπίες της φυλής (ω, ναι! στην εποχή του νετ εγώ ακόμα μιλάω για φυλή!).Το είπε καλύτερα και επιγραμματικά ένας πιο ειδικός από μένα που τρέχω στην βιοπάλη του καθημερινού ρεπορτάζ, ο άγνωστός μου σε προσωπικό επίπεδο, Στάθης Τσαγκαρουσιάνος: «Στο ιντερνέτ είναι πολύ πιο εύκολο να δημιουργήσεις αντίγραφα της Αυριανής παρά της Καθημερινής»! Είναι τόσο εμφανές πλέον που το είχα διακρίνει και γω ο άσχετος. Το παλιό κακοήθες κουτσομπολιό της γειτονιάς, η κακεντρέχεια του καφενείου, η μιζέρια των μικρών χώρων, η καχυποψία για τον απέναντι, η κακία προς τον πλησίον, η… «αγελάδα του γείτονα που πρέπει να ψοφήσει», μεταφέρθηκαν αυτούσια στο ιντερνέτ. Μόνο που εδώ την κατάσταση εκτράχυναν δυο στοιχεία: Αφενός η ανωνυμία, αφετέρου η εμβέλεια του μέσου. Στους ψηφιακούς διαδρόμους τρέχουν με ασύλληπτες ταχύτητες οι πληροφορίες και οι «πληροφορίες», οι ερμηνείες και οι «ερμηνείες», τα ακανθώδη ή βρώμικα υπονοούμενα, οι σπιλώσεις υπολήψεων, οι συγκαλυμμένοι ή και απροκάλυπτοι εκβιασμοί. Το νετ γίνεται το εγχειρίδιο (και με τις δυο έννοιες η λέξη) εκδίκησης για κάθε κοινωνική, επαγγελματική ή προσωπική απόρριψη, για κάθε άνομη επιδίωξη...Την ίδια στιγμή, μια πανσπερμία περιθωριακών πολιτικών, κοινωνικών και θρησκευτικών ομάδων, που εμφορούνται συχνά από ιδεολογίες απάνθρωπες ή αντιανθρώπινες, κάποιοι φορώντας τα μπερέ μιας φαντασιακής επαναστατικότητας, άλλοι στολές στρατοκρατικής ισοπέδωσης, και μερικοί τα τρίχινα ράσα των θρησκόληπτων ζηλωτών (συμβολικά τα εννοώ), και εν γένει ο καθείς ό,τι προαιρείται, εξαπολύουν μύδρους, προβάλουν απόψεις, εξακοντίζουν με πάθος παράλογα επιχειρήματα και αποκτούν συμπαθούντες - και ενίοτε οπαδούς. Ουδείς μπορεί να ξέρει από τώρα ποια κοινωνικά δαιμόνια θα γεννήσουν αύριο…Υπάρχουν φυσικά τα εξειδικευμένα, επιστημονικής υφής blogs, που απευθύνονται σε ειδικών ενδιαφερόντων κοινό, και τα οποία δεν εντάσσονται στην τρέχουσα κριτική, αφού αυτοί που τα προσεγγίζουν έχουν ηλικία και γνώση και συγκεκριμένο ενδιαφέρον . Υπάρχουν ειδησεογραφικά και «ειδησεογραφικά» blogs όπου η πληροφορία δημοσιεύεται ανώνυμα και υποβολιμαία. Υπάρχουμε και μεις, κάποια blogς άποψης (δεν αναφέρομαι στο protagon, ή όχι μόνο στο protagon). Κάποιοι ξέραμε, λόγω δουλειάς, ότι η δημοσίευση είναι εξουσία και θα πρέπει να την διαχειριζόμαστε με την πρέπουσα υπευθυνότητα. Κάποιοι άλλοι ξαφνικά αναδυθήκαμε από την στενότητα της παρέας μας, της πολιτικής μας οργάνωσης, («αρέα- αρέα να φαινόμαστε καμια σαρανταρέα», που λέγαμε παλιά για να ειρωνευτούμε τις λυμφατικές κομματικές συγκεντρώσεις) και αρχίσαμε να διακινούμε τις απόψεις του άμεσου πολιτικοκοινωνικού περίγυρού μας σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, χωρίς να έχουμε συνείδηση, ότι παρόλη την διαδραστικότητά του, το νετ ασκεί, εν τέλει, εξουσία.Ισως και αυτό να εξιτάρει: Ξαφνικά αποχτάει κανείς δημόσιο λόγο εκεί που είχε λόγο μόνο στην παρέα του, στο γραφείο του, στην οργάνωσή του, το σπίτι του. Αυτή η εκ του μηδενός εξουσία στο όνομα της δημοκρατικότητας του νετ, είναι πιο επικίνδυνη, καθότι πιο ύπουλη από τις εμφανείς εξουσίες… και ο αναγνώστης μένει άοπλος απέναντί της…