Λευτέρης Παπαδόπουλος http://www.aixmi.gr/index.php/kazantzidis-davatzides-kai-o-kyklos-toy-aimatos/
«Σικάγο γίναμε!» Το λέγαμε παλιά, κάθε φορά που κάποια συμμορία κακοποιών «άνοιγε» μια τράπεζα, διέπραττε δυο τρεις δολοφονίες, οργάνωνε και εκτελούσε «αποστολές», που άφηναν έκπληκτη την κοινή γνώμη. Αλλά, στην πραγματικότητα, Σικάγο δεν είχαμε γίνει ποτέ. Η Ελλάδα, σε όλα της μικρή -έκταση, παραγωγή, βιομηχανία, εμπόριο- ήταν... μικρούλα και στο έγκλημα.
Η εγκληματικότητα ήταν περιορισμένη. Τα σπουδαία αστυνομικά μυθιστορήματα που είχαν ήρωες γκάνγκστερς, δυναμικούς αστυνομικούς, ιδιωτικούς ντετέκτιβς, στη Βρετανία και την Αμερική διαδραματίζονταν, Βρετανούς και Αμερικανούς συγγραφείς είχαν. Και με βάση αυτά τα μυθιστορήματα ήκμασε η αστυνομική λογοτεχνία που, εκτός από μεγάλο αναγνωστικό κοινό, τροφοδότησε με σενάρια πλήθος ταινιών στην Αμερική, την Αγγλία και δευτερευόντως τη Γαλλία και την Ιταλία.
Εδώ, το «έγκλημα» δεν μας απασχολούσε ιδιαίτερα. Τα περιοδικά του είδους ήταν δύο-τρία («Μάσκα» κλπ.) και δεν είχαν μεγάλο αναγνωστικό κοινό. Γι’ αυτό και έκλειναν, ύστερα από μικρή περίοδο ζωής. Η Ελλάδα, απ’ αυτή την άποψη, ήταν πάντα μία «επαρχία» της Ευρώπης, με μικροσυμφέροντα, μικροεκβιασμούς, ξυλοδαρμούς, που απασχολούσαν ελάχιστα τον κόσμο. Το αίμα δεν κυλούσε στις αθηναϊκές λεωφόρους.
Συμμορίες δολοφόνων άρχισαν να εμφανίζονται κάπως συχνότερα, πριν από 10-15 χρόνια, ενώ αντίθετα, οι πολιτικές αναστατώσεις, τα κινήματα, οι κομματικές συγκρούσεις, ακόμα και με τη χρήση όπλων, ήταν πολύ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/kazantzidis-davatzides-kai-o-kyklos-toy-aimatos/
Η εγκληματικότητα ήταν περιορισμένη. Τα σπουδαία αστυνομικά μυθιστορήματα που είχαν ήρωες γκάνγκστερς, δυναμικούς αστυνομικούς, ιδιωτικούς ντετέκτιβς, στη Βρετανία και την Αμερική διαδραματίζονταν, Βρετανούς και Αμερικανούς συγγραφείς είχαν. Και με βάση αυτά τα μυθιστορήματα ήκμασε η αστυνομική λογοτεχνία που, εκτός από μεγάλο αναγνωστικό κοινό, τροφοδότησε με σενάρια πλήθος ταινιών στην Αμερική, την Αγγλία και δευτερευόντως τη Γαλλία και την Ιταλία.
Εδώ, το «έγκλημα» δεν μας απασχολούσε ιδιαίτερα. Τα περιοδικά του είδους ήταν δύο-τρία («Μάσκα» κλπ.) και δεν είχαν μεγάλο αναγνωστικό κοινό. Γι’ αυτό και έκλειναν, ύστερα από μικρή περίοδο ζωής. Η Ελλάδα, απ’ αυτή την άποψη, ήταν πάντα μία «επαρχία» της Ευρώπης, με μικροσυμφέροντα, μικροεκβιασμούς, ξυλοδαρμούς, που απασχολούσαν ελάχιστα τον κόσμο. Το αίμα δεν κυλούσε στις αθηναϊκές λεωφόρους.
Συμμορίες δολοφόνων άρχισαν να εμφανίζονται κάπως συχνότερα, πριν από 10-15 χρόνια, ενώ αντίθετα, οι πολιτικές αναστατώσεις, τα κινήματα, οι κομματικές συγκρούσεις, ακόμα και με τη χρήση όπλων, ήταν πολύ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/kazantzidis-davatzides-kai-o-kyklos-toy-aimatos/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου