Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

»Τι διαολο να παιξεις στο θεατρο οταν εξω σφαζονται;

Ρένια Λουιζίδου http://www.aixmi.gr/index.php/tidiaolo-paikseis-theatro-eksw-sfazontai/


Την ώρα που όλα στη χώρα δείχνουν να υπολειτουργούν, για να μην πω να αποσυντίθενται, υπάρχει κι ένας χώρος που συνεχίζει να λειτουργεί, να αναπνέει και να παράγει. Κι αυτός ο χώρος είναι το θέατρο. Είναι αμέτρητες οι επιλογές που παρουσιάζει η θεατρική σκηνή της Αθήνας, ακόμα και μέσα στην καρδιά της οικονομικής κρίσης. Και είναι εντυπωσιακό το... γεγονός ότι τα θέατρα στην πλειοψηφία τους συνεχίζουν να κινούνται από πλευράς προσέλευσης σε αξιοπρεπέστατα επίπεδα. Φαίνεται είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος σε καιρούς πραγματικά δύσκολους βρίσκει στην Τέχνη καταφύγιο είτε για επαφή, είτε για αναπτέρωση του ηθικού, είτε για παρηγοριά.
Σ´ ένα ακόμα γεμάτο θέατρο βρέθηκα κι εγώ τις προάλλες για να παρακολουθήσω την πολυσυζητημένη παράσταση ALARME, στο θέατρο ΑΤΤΙΣ του Θόδωρου Τερζόπουλου. Η παράσταση είναι εξαιρετική, δεν περιμένει καθόλου τα δικά μου εύσημα. Έχει γραφτεί από τους αρμόδιους, έχει κυκλοφορήσει από στόμα σε στόμα, έχει σχολιαστεί στο διαδίκτυο, παντού και δικαίως. Μόνο για τις δυο καταπληκτικές κυρίες, τη Σοφία Χιλλ και την Αγλαΐα Παππά, ας μου επιτραπεί να πω ότι είχα πάρα πολύ καιρό να απολαύσω επί σκηνής ένα τόσο υψηλό επίπεδο απόλυτης συνεργασίας. Αυτό ακριβώς, δηλαδή, που θα έπρεπε ιδανικά να συμβαίνει πάντα στο θέατρο, αλλά ένας θεός ξέρει πόσο δύσκολο είναι. Δύο ξεχωριστές, ισχυρές οντότητες πάνω στη σκηνή, που όμως για μας από κάτω ήταν μια συμπαγής και αδιάρρηκτη μονάδα. Η φράση της μιας τελείωνε στο στόμα της άλλης, η ανάσα της μιας έδινε πνοή στην άλλη, αλληλοεξαρτώμενες, αλληλοσυμπληρούμενες, χορογραφημένες, υπέροχες ΜΑΖΙ, σαν άσκηση εμπιστοσύνης και δημιουργικότητας. Τα σέβη μου.
Ωστόσο η αφορμή αυτού του κειμένου βρίσκεται αλλού. Στο ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/tidiaolo-paikseis-theatro-eksw-sfazontai/

Δεν υπάρχουν σχόλια: