Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

»Τρεις μικρες ιστοριες

του Αντώνη Φουρλή http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6045


Η μάχη της Λεωφόρου Λαυρίου ήταν μία από τις εντυπωσιακότερες. Κερατέα, όπως Φαρ Ουέστ. Μάχη κανονική. Με ΜΑΤ, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, δακρυγόνα, από τη μία πλευρά. Με οδοφράγματα, μολότοφ και γκαζάκια από την άλλη. Ενα σπάνιο θέαμα, που θύμισε τις παλιές, ασπρόμαυρες ταινίες με τις αναπαραστάσεις ηρωικών μαχών του... '21. Ο στρατός των ΜΑΤ με τα βαρέα άρματα (μπουλντόζες) και τις ασπίδες στην πεδιάδα. Οι “άτακτοι” του επαναστατικού στρατού της Κερατέας να έχουν πιάσει τα στενά και τις βουνοπλαγιές. Νωρίτερα έριξαν και μπάζα στο οδόστρωμα – προφανώς γιατί θέλουν να μετατρέψουν την Κερατέα σε ανεξάρτητο θύλακα εντός της ελληνικής επικράτειας. Οι “επαναστάτες” που αδιαφορούν για όλες τις δικαστικές αποφάσεις (για το θέμα έχει γνωμοδοτήσει ακόμη και το Συμβούλιο της Επικρατείας) και δηλώνουν ότι δεν θα δεχθούν στην περιοχή τους τα σκουπίδια άλλων περιοχών. Το επιχείρημα είναι ένα: γιατί να πάρουμε εμείς τα δικά σας σκουπίδια και να μην τα κρατήσετε εσείς; αν γινόταν ο ΧΥΤΑ στην δική σας γειτονιά θα σας άρεσε; Φυσικά, η λογική έχει εκλείψει προ πολλού. Τί κι αν ζούμε σε μία πόλη-τέρας πέντε εκατομμυρίων και βάλε; Τί κι αν μοιάζει αυτονόητο, ότι οι ΧΥΤΑ δε μπορεί παρά να χωροθετηθούν στις παρυφές της πόλης; Tί κι αν υπάρχουν (θεωρητικώς) αυστηρές ευρωπαϊκές προδιαγραφές, που θα διασφαλίσουν την σωστή λειτουργία του ΧΥΤΑ, εφόσον τηρηθούν; Οι “επαναστάτες” αντιπροτείνουν το δικό τους μοντέλο: κάθε συνοικία να έχει και τον ΧΥΤΑ της. Παράλογο; “Αφού δεν ακούγεται καμία φωνή, άρα λογικό”, όπως θα λεγε κι ο Λαζόπουλος. Παρεμπιπτόντως, οι “επαναστάτες” αγωνίζονται (και) για την αξία των οικοπέδων τους... Και η αστυνομία τους κοιτάζει στα μάτια (για να τους υπνωτίσει;) στο αποκλεισμένο εδώ και 110 ημέρες (!) “μπλόκο της ΒΙΟΠΑ”. Από την άλλη, δε μπορώ να μην τους δώσω ένα τουλάχιστον ελαφρυντικό: αφού το ελληνικό κράτος δοκιμάστηκε και κρίθηκε ανίκανο κατ' επανάληψη στο παρελθόν να εφαρμόσει τους νόμους του, γιατί να τους εφαρμόσουν τώρα οι ξεσηκωμένοι της Κερατέας; Ποιός πιστεύει ότι θα ισχύσουν οι σωστές προδιαγραφές και δεν θα κάνουν τα στραβά μάτια οι αρμόδιοι; Δίκιο, όμως, δίνω μόνο στον κάτοικο της Κερατέας που είχε βγει στο μπαλκόνι και φώναζε ότι τα παιδιά του δε μπορούν να πάνε στο φροντιστήριο, στην γυναίκα που λιποθύμησε από τα χημικά και σε όσους τραυματίστηκαν (αστυνομικούς και πολίτες). Ακόμη περισσότερη θλίψη μου προκαλεί η εικόνα των ανήμπορων ηλικιωμένων στο ΙΚΑ, όπου παλεύουν να βρουν την άκρη για τα φάρμακά τους, αφού τα φαρμακεία αποφάσισαν ότι δεν θα τους τα δίνουν μέχρι να εξοφλήσει το υπουργείο Υγείας τις οφειλές του.Η διαβεβαίωση Λοβέρδου ότι το υπουργείο θα καταβάλει πολύ σύντομα τα χρωστούμενα, ακούγεται σαν παραφωνία. Γιατί είναι η ίδια αυτή κυβέρνηση, που εδώ και πολλούς μήνες εφαρμόζει την παράλογη θεωρία του “δεν πληρώνω” - μιμούμενη το κίνημα των διοδίων. Δεν υπάρχει πιο... κοινό μυστικό από αυτό: ότι όλες οι δαπάνες μετατίθενται και αναβάλλονται, ώστε να πιάσει το υπουργείο Οικονομικών τους στόχους που έθεσε η Τρόικα (και συμφωνήθηκαν). Ακόμη και τα σημειώματα με τις επιστροφές της εφορίας, εδώ και δύο χρόνια έρχονται μεν καλοκαίρι, αλλά όταν πας στην εφορία για να εισπράξεις την επιταγή, σου λένε να ξαναπεράσεις από Γενάρη... Και αφού η κυβέρνηση άνοιξε πρώτη το δρόμο, τώρα οι φαρμακοποιοί ανταποδίδουν, κάνοντας κατάχρηση ενός δικαιώματος, που η κοινωνία τους παραχώρησε. Αρνούνται να δώσουν φάρμακα ακόμη και σε μακροχρόνια ασθενείς – δηλαδή σε καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς, παραπληγικούς – επειδή τα ασφαλιστικά ταμεία αργούν να εξοφλήσουν αντίστοιχα τις υποχρεώσεις τους προς τα φαρμακεία. Κάνω λάθος, ή αυτή είναι μία κατάσταση που προϋπήρχε και ήταν γνωστή σε όλους μας εδώ και πολλά χρόνια; Μήπως οι φαρμακοποιοί “θυμήθηκαν” απλώς το πρόβλημα εσχάτως, επειδή δεν τους αρέσει η – κατά την γνώμη μου μισή και περιορισμένη – απελευθέρωση της αγοράς τους; Και πριν αφήσω αυτό το θέμα για να περάσω στο επόμενο, να προσθέσω μία τελευταία παρατήρηση: οι φαρμακοποιοί είναι επιχειρηματίες, που εμπορεύονται όμως ένα κοινωνικό αγαθό. Και αυτό δεν τους δίνει το δικαίωμα να στρέφονται εναντίον των ασθενέστερων ομάδων της κοινωνίας. Φυσικά, η ευθύνη δεν είναι μόνο δική τους. Γιατί αυτοί δεν κυβερνούν. Με αυτό το καθήκον είναι επιφορτισμένη η κυβέρνηση. Το πρόβλημα της διαχείρισης απορριμάτων και οι εκκρεμείς οφειλές του κράτους προς τους φαρμακοποιούς είναι παλιές αμαρτίες. Ας δούμε, όμως, τί συμβαίνει και με τους νέους νόμους. Δεν θα σας αποκαλύψω κάτι που δεν ξέρετε. Ο νόμος για το κάπνισμα παραβιάζεται κατά σύστημα από την ημέρα που ψηφίστηκε. Η ίδια κυβέρνηση που τον ψήφισε, σε μεταγενέστερο χρόνο έκανε δύο βήματα πίσω και επέτρεψε το κάπνισμα στα νυχτερινά κέντρα. Το σκεπτικό αυτής της εξαίρεσης βασίστηκε στο επιχείρημα, ότι σε αυτούς τους χώρους δεν επιτρέπεται η είσοδος σε ανηλίκους. Ποιός το διασφαλίζει αυτό; Το κράτος. Δηλαδή, κανένας. Πρόσφατα ένας φίλος μου τηλεφώνησε αργά το βράδυ και με κάλεσε να περάσω για λίγη ώρα και για ένα ποτό από γνωστό νυχτερινό κέντρο. Μπήκα στις δύο το πρωί. Στην πίστα βρισκόταν γνωστός “σταρ”. Πέντε λεπτά αργότερα στράφηκε προς τον “εξώστη” και καλωσόρισε τους μαθητές ενός Λυκείου της Ρόδου. Γύρισα και κοίταξα. Ηταν πάνω από εκατό έφηβοι – πιθανότατα στο πλαίσιο μίας πενθήμερης σχολικής εκδρομής. Κάπνιζαν και έπιναν (άλλος νόμος απαγορεύει και την πώληση αλκοόλ σε ανηλίκους) υπό την προστασία του “ασύλου” που παρέχει, ως γνωστόν, το καθεστώς της νύχτας. Υποθέτω ότι οι καθηγητές το γνώριζαν, αν δεν τους συνόδευαν κιόλας. Μετά από μισή ώρα έφυγα, αλλά οι μαθητές έμειναν... ΥΓ: Δεν έγραψα αυτές τις τρεις μικρές ιστορίες για να επιτεθώ στους κατοίκους της Κερατέας, στους φαρμακοποιούς, στους ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων ή στους μαθητές. Αλλά, κυρίως, γιατί οι πλέον αδύναμοι κρίκοι της κοινωνίας μας απειλούνται όλο και περισσότερο από την βαρβαρότητα των ισχυρότερων και την ανυπαρξία της Πολιτείας.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν δύο αποφάσεις του Ειρηνοδικείου που δικαιώνουν τους κατοίκους της Λαυραιωτικής και η απόφαση του Συμβουλίου Επικραείας αφορά μόνο την μία προσφυγή και όχι τον αποχαρακτηρισμό της περιοχής σαν αρχαιολογικής σημασίας πράγμα που βεβαιώνουν οι αρχαιολόγοι. Τώρα γιατί δημοσιεύετε άρθρα με τέτοια ψεύδη μάλλον εσείς θα το ξέρετε καλύτερα.

Ανώνυμος είπε...

Πριν λίγες ημέρες, την 1η του μήνα, το δικαστήριο, το Ειρηνοδικείο Λαυρίου, εξέδωσε (για δεύτερη φορά!) απόφαση με την οποία απαγορεύεται οποιαδήποτε εργασία στην περιοχή για ΧΥΤΑ. Εκτός μάλλιστα όλων των υπολοίπων λόγων που επικαλείται το δικαστήριο είναι και τούτος: Οτι για να επιτραπούν οι εργασίες θα πρέπει πρώτα να αποφανθούν οι αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες περί της μη ύπαρξης αρχαιολογικών ευρημάτων στο χώρο αυτό.
Και εδώ έρχεται να προστεθεί ένα ακόμα στοιχείο:
Δεν έχει περάσει ούτε μήνας από την ανακοίνωση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων με την οποία εκφράζει την «έντονη αντίθεσή του στην επαπειλούμενη κατασκευή του ΧΥΤΑ Κερατέας, σε απόσταση αναπνοής από τον αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου» και «καλεί τους αρμόδιους φορείς να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και, έστω την ύστατη στιγμή, να αποτρέψουν την κατασκευή του ΧΥΤΑ στη συγκεκριμένη θέση, ώστε να αποφευχθεί η αλλοίωση της φυσιογνωμίας του ιστορικού και αρχαιολογικού τοπίου της Λαυρεωτικής»!