Έλενα Ακρίτα http://www.aixmi.gr/index.php/spot-shmainei-diafhmisi-i-leke/
Όταν ξυπνάς με στραβό μάτι, όλα σου φαίνονται βουνό. Τα μικρά, τα καθημερινά, τα ασήμαντα. Αδύνατον να τα αντιμετωπίσεις. Τον καφέ στην καφετιέρα. Αδύνατον να τον βάλω. Ντους και ντύσιμο : Αδύνατον! Τι ημερομηνία έχουμε σήμερα. Αδύνατον!
-Καλημέρα!
-Αι σιχτίρ!
Μπλακ άουτ. Δεν λειτουργώ, δεν ...επικοινωνώ, δεν αποκωδικοποιώ. Πρέπει να πάρω μια αντιβίωση. Παω στο ντουλάπι με τα φάρμακα, κάθομαι μες στη μέση σαν την ηλίθια. Γιατί είμαι εδώ; Δεν θυμάμαι! Χάπι; Α, ναι! Ανοίγω το φαρμακείο! Δισκία, αμπούλες, κολλύρια, αντιϊσταμινικά, σιρόπια… Στήλη άλατος. Ποιο φάρμακο θέλω; Ποιο ψάχνω; Γιατί ήρθα εδώ που ήρθα; Τι πρόβλημα έχω; Τι με πονάει; Μέχρι να θυμηθώ τη ρημάδα την αντιβίωση, έρχεται η ώρα για την επόμενη δόση.
Έχω γεμίσει το γραφείο μου post it. Αυτά τα μικρά κίτρινα χαρτάκια που τα κολλάς για να σου υπενθυμίζουν την ζωή σου : Που τηλεφωνάς, τι λες, που πας, τι επιδιορθώνεις, πότε τηλεφωνάς στο σχολείο του παιδιού, πότε το καθαριστήριο, πότε η δόση των ασφάλιστρων, πότε η τράπεζα. Τέλειωσε το γάλα, φρυγανιές δεν έχουμε, πάτους για τα παπούτσια να πάρω.
Μια φίλη με πρόβλημα που σε χρειάζεται δίπλα της – κι αυτή ακόμα έγινε post it. Kι αυτήν ακόμα την κρέμασα στον τοίχο. Κι αυτήν ακόμα φοβήθηκα μην την ξεχάσω… «Να μην ξεχάσω γάλα, φρυγανιές κι ανθρώπινη επικοινωνία!»
Ξέρω! Ούτε η πρώτη είμαι, ούτε η τελευταία. Όλοι μας, εξουθενωμένοι άνθρωποι. Διαλυμένοι. Αλλού πατάμε, αλλού βρισκόμαστε. Βήματα που σέρνονται. Βλέμματα που σέρνονται. Λέξεις που σέρνονται… Χωρίς αποστολέα… Χωρίς παραλήπτη…Με βλέπω. Μας βλέπω.
Κι ύστερα πέφτω στις διαφημίσεις. Στα τηλεοπτικά σποτς μια «άλλης ζωής»: Όλοι ξεκούραστοι. Φράπες που μόλις σηκώθηκαν από τον τέλειο οκτάωρο ύπνο. Κομψοί, γοητευτικοί, γελαστοί. Οικογένειες που δεν τσακώνονται ποτέ. Ζευγάρια μες στα μέλια και τα σιρόπια. Γυναίκες που φτιάχνουν το πρόγευμα των παιδιών – άγριο χάραμα αυτό τώρα – ντυμένες και μακιγιαρισμένες στην εντέλεια. (Τι διάολο, με ισόβιο τατουάζ το έχουνε αυτές το κραγιόν;)
Άνθρωποι που το σωστό προϊόν δίνει νόημα στη ζωή τους: Αυτοκίνητο. Ξεβουλωτικό λεκάνης. Σερβιετάκι. Γιαούρτι. Ειδικά το γιαούρτι… Έτσι και φας το σωστό γιαούρτι με τα σωστά λιπαρά, κρατάς στην παλάμη σου, το μυστικό της ευτυχίας. Κάτι παραπάνω ξέρουν η γιαγιά με τον εγγονό που το μοιράζονται. Κι εκμηδενίζουν έτσι το...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/spot-shmainei-diafhmisi-i-leke/
-Καλημέρα!
-Αι σιχτίρ!
Μπλακ άουτ. Δεν λειτουργώ, δεν ...επικοινωνώ, δεν αποκωδικοποιώ. Πρέπει να πάρω μια αντιβίωση. Παω στο ντουλάπι με τα φάρμακα, κάθομαι μες στη μέση σαν την ηλίθια. Γιατί είμαι εδώ; Δεν θυμάμαι! Χάπι; Α, ναι! Ανοίγω το φαρμακείο! Δισκία, αμπούλες, κολλύρια, αντιϊσταμινικά, σιρόπια… Στήλη άλατος. Ποιο φάρμακο θέλω; Ποιο ψάχνω; Γιατί ήρθα εδώ που ήρθα; Τι πρόβλημα έχω; Τι με πονάει; Μέχρι να θυμηθώ τη ρημάδα την αντιβίωση, έρχεται η ώρα για την επόμενη δόση.
Έχω γεμίσει το γραφείο μου post it. Αυτά τα μικρά κίτρινα χαρτάκια που τα κολλάς για να σου υπενθυμίζουν την ζωή σου : Που τηλεφωνάς, τι λες, που πας, τι επιδιορθώνεις, πότε τηλεφωνάς στο σχολείο του παιδιού, πότε το καθαριστήριο, πότε η δόση των ασφάλιστρων, πότε η τράπεζα. Τέλειωσε το γάλα, φρυγανιές δεν έχουμε, πάτους για τα παπούτσια να πάρω.
Μια φίλη με πρόβλημα που σε χρειάζεται δίπλα της – κι αυτή ακόμα έγινε post it. Kι αυτήν ακόμα την κρέμασα στον τοίχο. Κι αυτήν ακόμα φοβήθηκα μην την ξεχάσω… «Να μην ξεχάσω γάλα, φρυγανιές κι ανθρώπινη επικοινωνία!»
Ξέρω! Ούτε η πρώτη είμαι, ούτε η τελευταία. Όλοι μας, εξουθενωμένοι άνθρωποι. Διαλυμένοι. Αλλού πατάμε, αλλού βρισκόμαστε. Βήματα που σέρνονται. Βλέμματα που σέρνονται. Λέξεις που σέρνονται… Χωρίς αποστολέα… Χωρίς παραλήπτη…Με βλέπω. Μας βλέπω.
Κι ύστερα πέφτω στις διαφημίσεις. Στα τηλεοπτικά σποτς μια «άλλης ζωής»: Όλοι ξεκούραστοι. Φράπες που μόλις σηκώθηκαν από τον τέλειο οκτάωρο ύπνο. Κομψοί, γοητευτικοί, γελαστοί. Οικογένειες που δεν τσακώνονται ποτέ. Ζευγάρια μες στα μέλια και τα σιρόπια. Γυναίκες που φτιάχνουν το πρόγευμα των παιδιών – άγριο χάραμα αυτό τώρα – ντυμένες και μακιγιαρισμένες στην εντέλεια. (Τι διάολο, με ισόβιο τατουάζ το έχουνε αυτές το κραγιόν;)
Άνθρωποι που το σωστό προϊόν δίνει νόημα στη ζωή τους: Αυτοκίνητο. Ξεβουλωτικό λεκάνης. Σερβιετάκι. Γιαούρτι. Ειδικά το γιαούρτι… Έτσι και φας το σωστό γιαούρτι με τα σωστά λιπαρά, κρατάς στην παλάμη σου, το μυστικό της ευτυχίας. Κάτι παραπάνω ξέρουν η γιαγιά με τον εγγονό που το μοιράζονται. Κι εκμηδενίζουν έτσι το...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/spot-shmainei-diafhmisi-i-leke/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου