»Η μιζερια των πανεπιστημιων μας

Του Aλεξη Παπαχελα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Πολλοί και σοβαροί άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τις παθογένειες του ελληνικού πανεπιστημίου καταλήγουν στο συμπέρασμα πως καμία ουσιαστική γενική μεταρρύθμιση δεν είναι εφικτή. Ισως να μην έχουν άδικο. Η συγκυρία είναι πολύ δύσκολη και μια σπίθα μπορεί να βάλει φωτιά σε ένα εκρηκτικό κίνημα διαμαρτυρίας των νέων. Το κυριότερο, όμως, είναι πως... για να μεταρρυθμισθεί κάτι πρέπει να το θέλουν βασικοί παράγοντες. Στην περίπτωσή μας, οι φοιτητικές παρατάξεις υπερασπίζονται απίθανα πράγματα και κυρίως τη «λούφα», γιατί αλλιώς δεν εξηγείται πώς μπορεί κάποιος να πάει στο επόμενο έτος ενώ δεν δέχεται να εξεταστεί στα προαπαιτούμενα μαθήματα, κάτι το οποίο αποτελεί προϋπόθεση σε κάθε σοβαρό πανεπιστήμιο!
Το επιχείρημα όσων θεωρούν τη μεταρρύθμιση χαμένη υπόθεση είναι πως ο εσμός των συμφερόντων που θέλουν τη διατήρηση του στάτους κβο είναι απίστευτα ισχυρός. Πιστεύουν δε, και δεν έχουν άδικο, πως ίσως αξίζει η πολιτεία, η κοινωνία, όλοι μας να βοηθήσουμε τα πανεπιστήμια και τις σχολές που κάνουν πραγματική προσπάθεια να ξεφύγουν από τον μέσο όρο της μετριότητας, της συνδικαλιστικής διαπλοκής και της μιζέριας. Υπάρχουν τέτοια φωτεινά παραδείγματα και οφείλουμε να τα αναδείξουμε, να τα υπερασπισθούμε και να τα ενισχύσουμε όπως μπορούμε.
Παρ’ όλα αυτά, κάτι σε αυτή την ιστορία προσωπικά με εξοργίζει. Αν δεν υπάρξει αυτός ο διαφορισμός των φωτεινών παραδειγμάτων, θα καταλήξουμε εντέλει σε μια κοινωνία δύο ταχυτήτων. Τα παιδιά των εύπορων, ισχυρών, ακόμη και των «προοδευτικών» ταγών του συστήματος θα έχουν την ευκαιρία να ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_02/02/2011_431040