Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

»Δεν αντεχω τη δικτατορια των αγελαστων

Δημήτρης Καμπουράκης http://www.aixmi.gr/index.php/den-antexo-diktatoria-agelaston/


Μού την έχει στήσει παντού. Πίσω από κολώνες στον δρόμο, στο διπλανό γραφείο στη δουλειά μου, στο απέναντι τραπέζι του cafe, στην ουρά της τράπεζας, στο βραδυνό μπαράκι, στα μηνύματα που μού στέλνει κάθε πρωί στην εκπομπή… Τα φρύδια του είναι πάντα σμιχτά, δυο βαθιές ρυτίδες αυλακώνουν μονίμως το μέτωπο του, τα ...χείλη του είναι πάντα σουφρωμένα, τα ρουθούνια του ανοικτά. Το βλέμμα του δεν περιφέρεται για να δεί, αλλά σαρώνει για να διαπιστώσει. Το δάκτυλο του είναι συνέχεια έτοιμο να υψωθεί ως ρομφαία, να μπει στην ίδια ευθεία με το μαύρο βλέμμα του και να κατακεραυνώσει. Ναι, σ’ αυτόν αναφέρομαι, στον αγέλαστο άνθρωπο.
Η θλιβερή κατάσταση ημιχρεωκοπίας που ζούμε, έχει αλλάξει πολλά μέσα στην ελληνική κοινωνία, που καθένας τα αντιλαμβάνεται με άλλον τρόπο και σε διαφορετικό βαθμό. Αυτό όμως που κατάφερε καθ’ ολοκληρίαν και πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι η εγκαθίδρυση της δικτατορίας των αγέλαστων. Αυτό εμένα με εξουθενώνει, δεν το μπορώ. Σα να μεταφέρθηκα ξαφνικά από μια κανονική έγχρωμη κοινωνία με όλες τις ανθρώπινες αντιδράσεις, σε κάποιο ασπρόμαυρο ντοκυμαντέρ μέσα στους θαλάμους ετοιμοθανάτων του Άουσβιτς. Αμάν πια, νησάφι!
Αγέλαστοι άνθρωποι υπάρχουν και υπήρχαν πάντα. Έτσι είναι φτιαγμένοι, έτσι είναι ο χαρακτήρας τους, έτσι βλέπουν τα πράγματα, έτσι τους τα ‘φερε η ζωή, έτσι τη βρίσκουν… εντάξει. κανένα πρόβλημα. Μπορεί να αποφεύγω την παρέα μαζί τους γιατί με καταθλίβουν, όμως τους καταλαβαίνω, τους κατανοώ, τους σέβομαι, δεν τους ενοχλώ. Το ίδιο ζητώ απ’ αυτούς να κάνουν σε μένα, που έχω το γέλιο έξω-έξω, τη σάτιρα πρόχειρη, τον αυτοσαρκασμό ψωμοτύρι και το ανέκδοτο στην ημερήσια διάταξη. Έτσι είναι η ζωή, ο καθένας μας με τον τρόπο και το στυλ του. Κι όμως, να που δεν είναι ακριβώς έτσι. Αλλάξανε τα πράγματα.
Η κρίση, το ΔΝΤ, η τρόϊκα και δεν ξέρω γω ποιός άλλος, έβγαλαν στον αφρό της ελληνικής κοινωνίας την πιο ακραία έκφραση του αγέλαστου ανθρώπου. Τον τιμωρό αγέλαστο. Η διαφορά του με τον απλό αγέλαστο είναι ότι δεν αρκείται στη δική του μουρτζουφλιά, αλλά θεωρεί υποχρέωση και πατριωτικό του καθήκον να την επιβάλει και στους άλλους. Έχει επενδύσει την κοινωνική και προσωπική του δυσκοιλιότητα με ιδεολογικά χαρακτηριστικά κι έχει βαλθεί να εγκαθιδρύσει στην ελληνική κοινωνία τη δικτατορία των αγέλαστων, ως άλλη δικτατορία του προλεταριάτου. Κοιτάζει γύρω του και κρίνει. Τα σμιχτά φρύδια στο πρόσωπο των συνομιλητών του είναι απόδειξη τού...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/den-antexo-diktatoria-agelaston/

Δεν υπάρχουν σχόλια: