Λευτέρης Παπαδόπουλος http://www.aixmi.gr/index.php/de-vlepoume-pera-apo-ti-myti-mas/
Δύσκολα να τα βρούμε μεταξύ μας. Έχουν να λένε ότι όταν η Ελλάδα κινδυνεύει, όλοι οι Έλληνες συσπειρώνονται για να αντιμετωπίσουν την απειλή. Και φέρνουν ως παράδειγμα την 28η Οκτωβρίου 1940. Και έτσι είναι ως προς ’40. Αλλά η Ελλάδα κινδυνεύει και τώρα. Τότε, κινδύνευε να υποταγεί στον φασισμό. Σήμερα, κινδυνεύει να βρεθεί τσακισμένη στα... βράχια της χρεοκοπίας.
Πού είναι, όμως, η συσπείρωση; Τη βλέπει κανείς; Τα κόμματα, καθένα ξεχωριστά, τραβάει το δικό του δρόμο. Η κυβέρνηση, την πολιτική της. Η αξιωματική αντιπολίτευση, τη δική της. Το ΚΚΕ, ο ΛΑΟΣ, ο Συνασπισμός, η Δημοκρατική Αριστερά, η Δημοκρατική Συμμαχία, οι Οικολόγοι, έξι λαλούν και έξι χορεύουν. Καμία σύμπτωση, καμία συμφωνία. Και η χώρα τραβάει την ανηφόρα.
Δεν λέω ότι η κυβέρνηση έχει δίκιο ή άδικο. Λέω ότι στις κρίσιμες περιστάσεις του «σήμερα», επιβάλλεται να υπάρχει μία στοιχειώδης σύμπλευση, ανάμεσα στα δύο, τουλάχιστον, μεγάλα κόμματα. Και ένα βλέμμα στο μέλλον. Στην προοπτική. Γιατί, αλήθεια, τι θα γίνει η Ελλάδα, όταν με το καλό, κάποτε, γλιτώσουμε από το Μνημόνιο και βγούμε στις Αγορές για δανεικά; Πώς θα αντιμετωπίσουμε τα οξύτατα προβλήματα, που πνίγουν τη χώρα; Τι θα κάνουμε με την Ανεργία, το Μεταναστευτικό, το Κοινωνικό Κράτος;
Βλέπει κανείς τους πολιτικούς, τους διανοούμενους, την Εκκλησία, να ασχολούνται για λίγο με το «αύριο»; Πλήρης ακινησία, πλήρης απάθεια! Και στη Βουλή, οι ίδιες, πάντα, κοκορομαχίες, για τη δημιουργία εντυπώσεων. Φτάσαμε στο σημείο να ακούγονται υστερικές κραυγές και να ανταλλάσσονται πεζοδρομιακές ύβρεις, σε ένα χώρο, όπου επιβάλλεται να επικρατούν η νηφαλιότητα και η ψυχραιμία και να συζητιούνται απόψεις με επιχειρήματα, απ’ όλες τις πλευρές.
Μιλάω με τον καθηγητή Διαμαντή Πεπελάση, σχεδόν κάθε μέρα. Μου έλεγε χθες, βαθιά προβληματισμένος, ότι το μοναδικό πρόβλημα που απασχολεί την Ελλάδα είναι το οικονομικό. «Φυσικά και είναι μέγα πρόβλημα», σημείωνε. «Μα δεν είναι το ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/de-vlepoume-pera-apo-ti-myti-mas/
Πού είναι, όμως, η συσπείρωση; Τη βλέπει κανείς; Τα κόμματα, καθένα ξεχωριστά, τραβάει το δικό του δρόμο. Η κυβέρνηση, την πολιτική της. Η αξιωματική αντιπολίτευση, τη δική της. Το ΚΚΕ, ο ΛΑΟΣ, ο Συνασπισμός, η Δημοκρατική Αριστερά, η Δημοκρατική Συμμαχία, οι Οικολόγοι, έξι λαλούν και έξι χορεύουν. Καμία σύμπτωση, καμία συμφωνία. Και η χώρα τραβάει την ανηφόρα.
Δεν λέω ότι η κυβέρνηση έχει δίκιο ή άδικο. Λέω ότι στις κρίσιμες περιστάσεις του «σήμερα», επιβάλλεται να υπάρχει μία στοιχειώδης σύμπλευση, ανάμεσα στα δύο, τουλάχιστον, μεγάλα κόμματα. Και ένα βλέμμα στο μέλλον. Στην προοπτική. Γιατί, αλήθεια, τι θα γίνει η Ελλάδα, όταν με το καλό, κάποτε, γλιτώσουμε από το Μνημόνιο και βγούμε στις Αγορές για δανεικά; Πώς θα αντιμετωπίσουμε τα οξύτατα προβλήματα, που πνίγουν τη χώρα; Τι θα κάνουμε με την Ανεργία, το Μεταναστευτικό, το Κοινωνικό Κράτος;
Βλέπει κανείς τους πολιτικούς, τους διανοούμενους, την Εκκλησία, να ασχολούνται για λίγο με το «αύριο»; Πλήρης ακινησία, πλήρης απάθεια! Και στη Βουλή, οι ίδιες, πάντα, κοκορομαχίες, για τη δημιουργία εντυπώσεων. Φτάσαμε στο σημείο να ακούγονται υστερικές κραυγές και να ανταλλάσσονται πεζοδρομιακές ύβρεις, σε ένα χώρο, όπου επιβάλλεται να επικρατούν η νηφαλιότητα και η ψυχραιμία και να συζητιούνται απόψεις με επιχειρήματα, απ’ όλες τις πλευρές.
Μιλάω με τον καθηγητή Διαμαντή Πεπελάση, σχεδόν κάθε μέρα. Μου έλεγε χθες, βαθιά προβληματισμένος, ότι το μοναδικό πρόβλημα που απασχολεί την Ελλάδα είναι το οικονομικό. «Φυσικά και είναι μέγα πρόβλημα», σημείωνε. «Μα δεν είναι το ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/de-vlepoume-pera-apo-ti-myti-mas/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου