Άρης Σπηλιωτόπουλος http://www.aixmi.gr/index.php/stoixima-epiviosis-gia-ta-kommata-kai-ti-dimokrati/
Μέχρι σήμερα ακούγαμε, βλέπαμε και σχολιάζαμε την κατακόρυφη πτώση της αποδοχής των κομμάτων από τους πολίτες. Μέχρι πρότινος είχαμε συμβιβαστεί με την ιδέα ότι «και τί να κάνουμε, τα κόμματα στη Δημοκρατία είναι μονόδρομος, είτε αυτά αρέσουν στην κοινωνία είτε όχι». Όπως επίσης δεν προξενούσε, πλέον, και ιδιαίτερα μεγάλη εντύπωση η συνεχώς αυξανόμενη αποχή των ψηφοφόρων από τις εκλογικές διαδικασίες, με ...κορύφωση τις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου.
Όλα θεωρούνταν έως ένα σημείο φυσιολογικά μέσα στο πλαίσιο δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος από τους πολιτικούς και την πολιτική.
Όταν, όμως, η δυσαρέσκεια μετατρέπεται σε χιονοστιβάδα οργής και θυμού απέναντι συλλήβδην στο πολιτικό σύστημα και κατ’ επέκταση τη δομική υπόσταση της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας στη χώρα μας, τότε μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουμε μερικά πράγματα. Οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε εμείς οι πολιτικοί τη θέση και τη στάση μας απέναντι στην κοινωνία και τα προβλήματά της. Ποιός είναι ο ρόλος μας και ποιό το μήνυμα που στέλνουμε στους πολίτες;
Φρονώ ότι τώρα είναι η ώρα να δράσουμε συλλογικά και υπεύθυνα, προκειμένου να πείσουμε τους πολίτες πως όλη η Βουλή ούτε είναι γεμάτη από κλέφτες αλλού ούτε και από βουλευτές που μπήκαν στην πολιτική με το δόγμα του εύκολου πλουτισμού. Αν πρώτα εμείς οι πολιτικοί δεν αποφασίσουμε υπό αυτές τις κρίσιμες για τη χώρα συνθήκες, να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα αξιοπιστίας του πολιτικού μας συστήματος προς τον κόσμο, τότε- πολύ φοβούμαι- ότι η κοινωνία θα ξεσπά κατά δικαίων και αδίκων με αποτελέσματα πολύ χειρότερα από αυτά που είδαμε πρόσφατα.
Και, πάντως, αυτό το μήνυμα σοβαρότητας και υπευθυνότητας δεν εκπέμπεται με άλλες αδιέξοδες εξεταστικές επιτροπές, με μεθόδους λασπολογίας και συκοφάντησης των πολιτικών αντιπάλων, με γενικόλογες δηλώσεις και αερολογίες. Τώρα τα πολιτικά κόμματα οφείλουν να καταλήξουν σε ένα κοινό πλαίσιο αρχών, ικανών να δώσουν δίοδο στο αδιέξοδο στο οποίο τείνει να εγκλωβιστεί το πολιτικό σύστημα και η Δημοκρατία μας. Τα ίδια τα κόμματα πρέπει άμεσα να επανατοποθετηθούν μέσα στο πολιτικό χώρο και χρόνο της σημερινής εποχής. Ειδικότερα, το σύστημα δομικής λειτουργίας των κομμάτων, αλλά και το πολιτικό προσωπικό τους, είναι ανάγκη να έρθουν και πάλι κοντά στην κοινωνία.
Αυτή τη στιγμή, όλα τα κόμματα που κυριαρχούν στο μεταπολιτευτικό πολιτικό τοπίο της χώρας μας, αλλά και οι έσχατες προσπάθειες δημιουργίας νέων, διατρέχονται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από τις ίδιες δοκιμασμένες πρακτικές και αντιλήψεις, οι οποίες έχουν απαξιωθεί στο πέρασμα των χρόνων από τους πολίτες.
Αυτή η δημιουργική ανατροπή που χρειάζεται στο πολιτικό μας σύστημα δεν μπορεί να επέλθει αν δεν ξεκινήσει πρώτα από τους ίδιους τους πυλώνες της Δημοκρατίας μας, δηλαδή τα πολιτικά κόμματα. Πρόκειται για ένα στοίχημα επιβίωσής τους, το οποίο η Νέα Δημοκρατία- από την πλευρά της τουλάχιστον- το έχει ήδη αναλάβει. Και αυτή η προσπάθειά της δεν πρέπει και δεν μπορεί να αναχαιτιστεί από καμία φωνή μισαλλοδοξίας, φθηνού πολιτικού εντυπωσιασμού και συντηρητισμού.
Η Νέα Δημοκρατία, με ρήξεις και τομές στο εσωτερικό της, καλείται να δείξει το δρόμο μετάβασης από το μοντέλο της κλειστής νομενκλατούρας των κομμάτων του χθες στο ανοιχτό κόμμα- πρότυπο εθελοντισμού προσβάσιμου σε όλες τις δημιουργικές και ανατρεπτικές δυνάμεις της κοινωνίας του αύριο.
Η νέα χρονιά ήρθε γεμάτη με προκλήσεις για όλους μας. Για τους πολιτικούς, την πολιτική, τους πολίτες και την ίδια τη χώρα. Οσο η κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να αλλάξει για να προχωρήσει, άλλο τόσο κι εμείς οι πολιτικοί χρειάζεται να πάρουμε γενναίες αποφάσεις, που θα μας επιτρέψουν να πάμε μπροστά. Να συγχρονιστούμε με τις ραγδαίες εξελίξεις και αλλαγές που συντελούνται καθημερινά γύρω μας. Χρόνος δεν υπάρχει άλλος.
Όλα θεωρούνταν έως ένα σημείο φυσιολογικά μέσα στο πλαίσιο δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος από τους πολιτικούς και την πολιτική.
Όταν, όμως, η δυσαρέσκεια μετατρέπεται σε χιονοστιβάδα οργής και θυμού απέναντι συλλήβδην στο πολιτικό σύστημα και κατ’ επέκταση τη δομική υπόσταση της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας στη χώρα μας, τότε μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουμε μερικά πράγματα. Οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε εμείς οι πολιτικοί τη θέση και τη στάση μας απέναντι στην κοινωνία και τα προβλήματά της. Ποιός είναι ο ρόλος μας και ποιό το μήνυμα που στέλνουμε στους πολίτες;
Φρονώ ότι τώρα είναι η ώρα να δράσουμε συλλογικά και υπεύθυνα, προκειμένου να πείσουμε τους πολίτες πως όλη η Βουλή ούτε είναι γεμάτη από κλέφτες αλλού ούτε και από βουλευτές που μπήκαν στην πολιτική με το δόγμα του εύκολου πλουτισμού. Αν πρώτα εμείς οι πολιτικοί δεν αποφασίσουμε υπό αυτές τις κρίσιμες για τη χώρα συνθήκες, να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα αξιοπιστίας του πολιτικού μας συστήματος προς τον κόσμο, τότε- πολύ φοβούμαι- ότι η κοινωνία θα ξεσπά κατά δικαίων και αδίκων με αποτελέσματα πολύ χειρότερα από αυτά που είδαμε πρόσφατα.
Και, πάντως, αυτό το μήνυμα σοβαρότητας και υπευθυνότητας δεν εκπέμπεται με άλλες αδιέξοδες εξεταστικές επιτροπές, με μεθόδους λασπολογίας και συκοφάντησης των πολιτικών αντιπάλων, με γενικόλογες δηλώσεις και αερολογίες. Τώρα τα πολιτικά κόμματα οφείλουν να καταλήξουν σε ένα κοινό πλαίσιο αρχών, ικανών να δώσουν δίοδο στο αδιέξοδο στο οποίο τείνει να εγκλωβιστεί το πολιτικό σύστημα και η Δημοκρατία μας. Τα ίδια τα κόμματα πρέπει άμεσα να επανατοποθετηθούν μέσα στο πολιτικό χώρο και χρόνο της σημερινής εποχής. Ειδικότερα, το σύστημα δομικής λειτουργίας των κομμάτων, αλλά και το πολιτικό προσωπικό τους, είναι ανάγκη να έρθουν και πάλι κοντά στην κοινωνία.
Αυτή τη στιγμή, όλα τα κόμματα που κυριαρχούν στο μεταπολιτευτικό πολιτικό τοπίο της χώρας μας, αλλά και οι έσχατες προσπάθειες δημιουργίας νέων, διατρέχονται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από τις ίδιες δοκιμασμένες πρακτικές και αντιλήψεις, οι οποίες έχουν απαξιωθεί στο πέρασμα των χρόνων από τους πολίτες.
Αυτή η δημιουργική ανατροπή που χρειάζεται στο πολιτικό μας σύστημα δεν μπορεί να επέλθει αν δεν ξεκινήσει πρώτα από τους ίδιους τους πυλώνες της Δημοκρατίας μας, δηλαδή τα πολιτικά κόμματα. Πρόκειται για ένα στοίχημα επιβίωσής τους, το οποίο η Νέα Δημοκρατία- από την πλευρά της τουλάχιστον- το έχει ήδη αναλάβει. Και αυτή η προσπάθειά της δεν πρέπει και δεν μπορεί να αναχαιτιστεί από καμία φωνή μισαλλοδοξίας, φθηνού πολιτικού εντυπωσιασμού και συντηρητισμού.
Η Νέα Δημοκρατία, με ρήξεις και τομές στο εσωτερικό της, καλείται να δείξει το δρόμο μετάβασης από το μοντέλο της κλειστής νομενκλατούρας των κομμάτων του χθες στο ανοιχτό κόμμα- πρότυπο εθελοντισμού προσβάσιμου σε όλες τις δημιουργικές και ανατρεπτικές δυνάμεις της κοινωνίας του αύριο.
Η νέα χρονιά ήρθε γεμάτη με προκλήσεις για όλους μας. Για τους πολιτικούς, την πολιτική, τους πολίτες και την ίδια τη χώρα. Οσο η κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να αλλάξει για να προχωρήσει, άλλο τόσο κι εμείς οι πολιτικοί χρειάζεται να πάρουμε γενναίες αποφάσεις, που θα μας επιτρέψουν να πάμε μπροστά. Να συγχρονιστούμε με τις ραγδαίες εξελίξεις και αλλαγές που συντελούνται καθημερινά γύρω μας. Χρόνος δεν υπάρχει άλλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου