»Φαρμακειο αγαπη μου

ellispoint

Παραφράζοντας την ταινία "Κατσαριδάκι αγάπη μου", δεν μπορώ παρά να παρομοιάσω τις "τρεχάλες" που έκανε το Beetle "Χέρμπι" με τις "κούρσες" που κάνουν οι δύσμοιροι ασθενείς για να βρουν ανοικτό φαρμακείο.Κατεβαίνοντας στο κέντρο του Ηρακλείου αντίκρισα ένα θέαμα αλλόκοτο. Μπουλούκια - μπουλούκια νέοι, γέροι, συνταξιούχοι, μαμάδες, να... στέκονται έξω από τα φαρμακεία που είχαν κατεβάσει ρολά, προσπαθώντας να καταλάβουν πότε θα ανοίξουν, ποιό έχει μείνει ανοικτό, γιατί δεν ανοίγουν, κλπ. Μια στιγμή σε ένα από τα φαρμακεία άνοιξε η πόρτα. Αγαλλίασαν οι αναμένοντες. Αμ δε! Το φαρμακείο άνοιξε για να πάρει μια τσαντούλα η κυρία φαρμακοποιός και μετά ξαναέκλεισε!Πιο κάτω, άλλο μπουλούκι με τα βιβλιάρια στα χέρια. Συνταξιούχοι και παλαίμαχοι της ζωής να υπομένουν το μαρτύριο του συνδικαλισμού. Πέφτανε και ψιλοβρισιές, αλλά ο κόσμος όλος απορούσε με το πρωτοφανές των ημερών. Παραδοσιακά, ο φαρμακοποιός είναι ένα αγαπητό επάγγελμα. Δίνει τα φάρμακα πολλές φορές βερεσέ στους πελάτες του, κάνει και καμιά κρεμούλα προσώπου δώρο στις κυρίες αν η αξία των φαρμάκων είναι αξιοσημείωτη. Άλλοι φαρμακοποιοί μάλιστα έχουν και ντελίβερυ κατ' οίκον. Είθισται ο φαρμακοποιός να απολαμβάνει εμπιστοσύνη και συμπάθεια διότι ιδιαίτερα οι πιο μεγάλης ηλικίας τον βλέπουν προέκταση του γιατρού τους.Αναμφισβήτητα το κράτος πολλές φορές τους χρωστάει λεφτά, τα ταμεία δεν πληρώνουν, τα βερεσέ όσο πάνε και αυξάνονται. Αλλά, υπάρχει δουλειά που να μην έχει μπαταχτσήδες, απατεώνες, κακούς πελάτες; Όχι σε αυτόν τον πλανήτη πάντως. Η επικείμενη απελευθέρωση του επαγγέλματος του φαρμακοποιού μπορεί πράγματι να πλήξει περαιτέρω κάποια φαρμακεία. Οι συνδικαλιστές των φαρμακοποιών όμως κατά τη γνώμη μου έχουν διαπράξει ένα σοβαρότατο σφάλμα. Δεν αντιλαμβάνονται πως ο κόσμος δεν τους βλέπει ως επιχειρηματίες, αλλά κάτι σαν κοινωνικούς λειτουργούς. Τους θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της υγείας του και αυτή τη σχέση πρέπει πάση θυσία να την κρατήσουν.Αν ο κόσμος πάρει στα σοβαρά τα συνδικαλιστικά των φαρμακοποιών, ποιός μπορεί να αποκλείσει την απαίτηση για καθολική απελευθέρωση των φαρμάκων; Γιατί να μην πωλούνται σε σούπερ μάρκετ και καταστήματα υγιεινής διατροφής και λάϊφ στάϊλ; Γιατί όχι στα γυμναστήρια και στα σπα; Γιατί να μην μπορεί ο οιοσδήποτε να τα παραγγέλνει απευθείας από τις ιστοσελίδες των φαρμακευτικών εταιρειών; Ένα μεγάλο κομμάτι από τα υπάρχοντα φάρμακα μπορεί εξάλλου να αγοραστεί χωρίς συνταγή γιατρού. Θα άρεσε στο μέσο φαρμακοποιό να μείνει να πουλάει το 40% των με ιατρική συνταγή χορηγούμενων φαρμάκων; Δεν αφήνουν κέρδος και οι πενικιλίνες και τα αντιβηχικά και τα προϊόντα με μαστίχα Χίου;Το λοιπόν, ηρεμήστε αγαπητοί και συμπαθείς φαρμακοποιοί. Μη βασανίζετε τον πολίτη που κάθε μέρα είναι έρμαιο στις ορέξεις της κάθε κοινωνικής ομάδας. Οι καιροί είναι τέτοιοι που ο μέσος πολίτης θέλει ησυχία και το φαρμακοποιό δίπλα του. Μάλλον δεν έχετε καταλάβει την αξία που έχετε στο ευρύ κοινωνικό σύνολο. Και που είναι κρίμα κι άδικο να τη χάσετε επειδή ενδεχομένως φοβάστε ότι θα έχουν σύντομα κι άλλοι το δικαίωμα να ανοίξουν φαρμακείο ή για άλλους λόγους. Άλλωστε δεν απειλείστε με αφανισμό. Οι αφανισμοί και οι γενοκτονίες ανήκαν στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τον οποίο οι πλειότεροι ήσασταν αγέννητοι....
Μανόλης Μπουχαλάκηςhttp://www.ellispoint.gr/index.php?option=com_resource&controller=article&article=7798&category_id=4&Itemid=21