»Εκλεκτικες συγγενειες

Τάκη Θεοδωρόπουλου ΝΕΑ

Δενξέρωσεποιοναπευθύνεταιο Πειραιώς Σεραφείµ όταν προσκαλεί το Πολεµικό Ναυτικό του «οµοδόξου» γένους να ναυλοχήσει στο Αιγαίο για να µας επιτρέψει «να επεκτείνωµεν ταχωρικά µας ύδατα από τα 6 εις τα 12 µίλια». Απευθύνεται ενδεχοµένως στον Υψιστο ο οποίος,«πανταχού παρών και ταπάντα πληρών», έχει άποψη και για τα διµερή ζητήµατα και για το ...δίκαιο των θαλασσών. Κι αν δεν έχει,οφείλει να αποκτήσει. Αν µη τι άλλο, για να του δοθεί η ευκαιρία να επανορθώσει την αστοχία των Ορλωφικών ταοποία, περίπου τρεις αιώνες πριν, οδήγησαν τουςπιστούς τουως πρόβατα επί σφαγήν. Ενδεχοµένως βέβαια να έχει κατά νου απευθείας συνοµιλίες µε τουςεπί γης εκπροσώπους του, το «ξανθόν» και «οµόδοξον» γένος το οποίο, σε αντίθεση µε τον Υψιστο, έχει και άποψη και δυνατότητα παρέµβασης σε ζητήµατα διεθνούς πολιτικής. Οφείλω πάντως νααναγνωρίσωότι η Εκκλησία µας, και µε το «Προς τον λαό» φυλλάδιό της, και µε την παρέµβαση του Μητροπολίτη Πειραιώς τις τελευταίες ηµέρες του επάρατου 2010, δεν έσπασε µόνο το φράγµα της σιωπής που τη χώριζε από τα τεκταινόµενα στη χώρα µας. Εκανε και ένα ποιοτικό άλµα. Εγκατέλειψε την περίοδο της «µικρής πολιτικής» και δείχνει πλέον αποφασισµένη να αναλάβει τις ευθύνες του οικουµενικού της ρόλου. Χαρακτηρίζοντας τη χώρα µας ως χώρα υπό κατοχή, αποκαλύπτονταςτις δυνάµεις του παγκόσµιου σιωνισµού που δρουν στα παρασκήνια του ΔΝΤ, τις ίδιες δυνάµεις που είχαν χρηµατοδοτήσει τον Χίτλερ για να εξουδετερώσει τους Εβραίους στα κρεµατόρια, χωρίς να ξεχάσει τα πάγια αιτήµατά της περί µασόνων και λοιπών σατανάδων, χαρτογραφεί την επικαιρότητα του 2011 απαιτώντας από το πλήρωµά της αγωνιστική εγρήγορση. Οχι πλέον για την υπεράσπιση της Μακεδονίας ή για τις θέσεις στο Δηµοτικό Συµβούλιο της Θεσσαλονίκης, αλλά για τη σωτηρία του κόσµου µας από την οδό της απωλείας. Αφήνω κατά µέρος τηγραφικότητα των συλλογισµών. Παραβλέπω τη γοητευτική ροπή προς τις καφενόβιες θεωρίες της συνωµοσίας και το ανιστόρητο της σκέψης, για να σταθώ για λίγο στην αυταρέσκεια του λόγου ο οποίος εκφέρεται γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να συναντήσει αντίλογο. Διότι το πρόβληµα δεν είναι αν η Εκκλησία δικαιούται να παρεµβαίνει στα πολιτικά µας πράγµατα. Θεωρώ πως δικαιούται, όπως το δικαιούται ο κάθε έλληνας πολίτης, ανάλογα µε τη φαιά ουσία που διαθέτει, τα µέσα και το ακροατήριο που του αντιστοιχεί. Απ’ το πρωί ώς το βράδυ, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθµοί δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ανακατεύουν συνταγές µαγειρικής, εν γένει σάχλες, αστρολογικές προβλέψεις και πολιτικές απόψεις.Γιατί να µη δικαιούνται και η Εκκλησία, και οι εκπρόσωποί της να εκφέρουν τις δικές τους απόψεις; Απόκεικαιπέραείναιζήτηµα της Εκκλησίας και των ταγώντης να αναρωτηθούν αν θέλουν να συντάξουν τις δικές τους σκέψεις µε τον εσµό των απόψεων που περιφέρονται λυτές σε ολόκληρη την Επικράτεια. Η κρίση, αν µη τι άλλο, µαςυπενθυµίζει ότι δεν υπάρχει δοτή αξιοπιστία.Η αξιοπιστία κρίνεται και από τονλόγο σου και από τον τρόπο µε τον οποίο µιλάς. Γίνεσαι αυτοµάτως καχύποπτος όταν ακούς κάποιον να ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4611417