Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

»Το καταποθεν και το Κητος

του Άρη Δαβαράκη

Τα έχετε ακούσει τα «think positive» και τα «όλα στο μυαλό μας είναι», αλλά και εσείς, όπως κι εγώ, βαστάτε πια πολύ μικρό τσαντάκι, όταν περνάτε μπρός από τον Άγνωστο Στρατιώτη, τη Βουλή των Ελλήνων ή τον Άρειο Πάγο. Μας έχουνε γκώσει στην μπούρδα και την παραπληροφόρηση και σαν μα μην μας φτάνανε όλα, έχουμε και το Κήτος να μας λέει ότι «μαζί τα φάγαμε» τα τσογλάνια, οι κόπανοι, οι ...μπουρτζόβλαχοι. Να πάω τώρα στο Google να μου βγάλει όλα τα επίθετα με τα οποία με στόλισε το Κήτος, προ Οξφόρδης, επί τόπου και μετά; Άστο, θα μου πείτε, τζάμπα ο κόπος.Ξέρω ότι δεν σας αρέσουν τα θρησκευτικά καθόλου, αλλά αυτό είναι από την Παλαιά Διαθήκη που είναι Εβραϊκή παράδοση, άρα μπορεί και να μη σας ενοχλήσει αν δεν το πάρετε ως «Χριστιανικό». Λέω για το κήτος μέσα στην κοιλιά του οποίου έζησε ο Ιωνάς μέχρι να πάει στους Νινευίτες να τους κρούσει τον κώδωνα, να τους προλάβει να μην καταστραφούν. Επειδή είναι γνωστό ότι όσοι διαβάζετε protagon.gr είστε εντελώς σκράπες στα θρησκευτικά (από θέση και άποψη, μην παρεξηγηθώ κιόλας, διότι κατά τα άλλα είστε σούπερ-ντούπερ μορφωμένοι, κοσμοπολίτες και ενημερωμένοι) σας θυμίζω ότι ο Θεός (αυτός ο «άγνωστος Χ παράγοντας» τελοσπάντων, μην αρπάζεστε), του είχε πει του Ιωνά να πάει στην Νινευή «να πείσει τους αμαρτωλούς κατοίκους της να μετανοήσουν».Ο Ιωνάς όμως δεν υπάκουσε, μπήκε σ' ένα καράβι κι αντί να πάει στη Νινευή, τράβηξε για την Ταρσό και για να μη σας τα πολυλογώ τον πετάξανε στη θάλασσα οι συνεπιβάτες του γιατί τον θεώρησαν δυσοίωνο και γρουσούζη που ξέσπασε εκείνη η φριχτή καταιγίδα (κάτι σαν το 2010 για να σας επαναφέρω). Πράγματι, δεν είχαν άδικο οι απαίσιοι αυτοί προληπτικοί. Σύμπτωση, ξεσύμπτωση, ησύχασε η θάλασσα και τον Ιωνά τον κατάπιε ένα τεράστιο κήτος, λίγο πιο μικρό απ’ τον Πάγκαλο, αλλά πάντως τεράστιο. Τρεις μέρες έμεινε στην κοιλιά του κήτους και στο διάστημα αυτό προσευχόταν ακατάπαυστα. Την τρίτη μέρα το κήτος πλησίασε στη στεριά και τον έβγαλε από το στόμα του. Ο Ιωνάς ευχαρίστησε το Θεό, (τον «παράγοντα Χ» λέμε), που τον συγχώρεσε και έτρεξε γρήγορα στη Νινευή, όπου τους είπε εγκαίρως τα νέα και, yessss, η ιστορία έχει και happy-end, πρόλαβε και τους έσωσε και δεν έπαθε τίποτα η Νινευή και ζήσανε αυτοί καλά - εμείς, όμως, χάλια.Για να μπορέσει αυτό το κείμενο να ορθοποδήσει και να οδηγηθεί κάπου, πρέπει απαραιτήτως να εγχειριστεί ο Πάγκαλος να δούμε τι (ή ποιόν) έχει καταπιεί και τι έχει να μας πει ο εγκλωβισμένος μέσα στην χαοτική κοιλιά του Θεοδώρου αγγελιοφόρος του σύμπαντος. Αν πρόκειται για δαιμόνιο θα το διαβάσουμε στην Αρχιεπισκοπή ή το Πατριαρχείο (τα αναλαμβάνουμε εμείς οι θρησκευόμενοι αυτά, δεν θα ανακατευτείτε εσείς οι σοβαροί, μην κολλήσετε εδώ) και θα το στείλουμε να πάει από κει που ήρθε. Αν είναι άγγελος του καλού θα ακούσουμε τον χρησμό και θα συμμορφωθούμε: Μέσα σε τρία τέρμενα, θες τρείς μήνες, θες τρία χρόνια, όχι παραπάνω πάντως, η Ελλάδα θα έχει επανέλθει στην καλύτερη στιγμή της – τότε που τραγουδούσε το «Ακριβό μου διθέσιο» και έβγαζε τα κέρατά της στο Χρηματιστήριο και, τα παράπλευρα, black-is-black, κατάμαυρά της, έσοδα.
Πρέπει επειγόντως να μάθουμε ποιόν έχει καταπιεί το Κήτος και τι μας κομίζει το καταποθέν: μπορεί να πρόκειται για καμιά σωτήρια ηλεκτρονική οικονομική οδηγία που μας χαρίζει το σύμπαν για να διαγράψουμε όλα τα χρέη μας και να βρεθούμε και με αποθέματα, ευρώ, χρυσό, πετρέλαια, αέρια – πλεονάσματα ρε αδέρφια Πανέλληνες! Γιατί δηλαδή, οι Νινευίτες που σώθηκαν τελευταία στιγμή, κάτι δεν θα μάθανε κι αυτοί -που δεν το ξέρανε μέχρι να μιλήσει το καταποθέν;

Δεν υπάρχουν σχόλια: