Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

»Η αμαρτωλη ιστορια της ηλεκτρονικης συνταγογραφησης

Του Φιλοκτήτη Σαλαμίνιουhttp://www.ellispoint.gr/index.php?

Μετά το φιάσκο του «τσιγαρόσημου» και πάλι πρώτη είδηση ο υπουργός Υγείας. Αυτή τη φορά καταγγέλλει την μη εφαρμογή της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, δείχνοντας μάλιστα σαν υπεύθυνο το Υπουργείο Εργασίας. Αυτή όμως η πονεμένη ιστορία δεν είναι χθεσινή πάει πίσω τουλάχιστον δυο δεκαετίες.
Από την αρχή της δεκαετίας του ΄90 στα περισσότερα νοσοκομεία και ...πολυιατρεία των αναπτυγμένων χωρών, το χαρτί και το μολύβι έχουν καταργηθεί. Όλες οι λειτουργίες ελέγχονται ηλεκτρονικά μέσω εξελιγμένων πληροφοριακών συστημάτων. Η εξήγηση ήταν απλή. Όπως θα ήταν αδιανόητη π.χ η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος ή των αεροπορικών εταιρειών χωρίς ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τόσο αδιανόητη θα ήταν η λειτουργία σύνθετων συστημάτων όπως τα νοσοκομεία. Η χώρα μας φαινομενικά συμβάδιζε με τις εξελίξεις. Στην ίδια δεκαετία του ΄90 τα περισσότερα νοσοκομεία είχαν προμηθευθεί πανάκριβους ηλεκτρονικούς υπολογιστές , και επίσης πανάκριβο εξειδικευμένο λογισμικό. Όλα τα παραπάνω διατυμπανίζονταν καταλλήλως από τους εκάστοτε υπουργούς. Κάθε εξάλλου διοικητής του Ι.Κ.Α θεωρούσε υποχρέωσή του να δηλώνει ότι επί των ημερών του θα εφαρμοζόταν επιτέλους η πολυπόθητη ηλεκτρονική συνταγογράφηση.
Όμως ενώ όλα ήταν έτοιμα κάποιο αόρατο χέρι ή μάλλον πολλά και μακριά χέρια κρατούσαν και κρατούν κατεβασμένους τους διακόπτες των ηλεκτρονικών συστημάτων.
Η εξήγηση είναι απλή. Είναι «πολλά τα λεφτά», πολύ περισσότερα τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, και ακόμα περισσότερα τα πιράνχας που κολυμπούν στα θολά νερά της δημόσιας περίθαλψης. Έτσι όμως οι επιτήδειοι πλουτίζουν την ίδια στιγμή που τα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία βουλιάζουν στα χρέη. Χρέη που και πάλι πληρώνουν οι φορολογούμενοι.
Πώς όμως τα ηλεκτρονικά συστήματα θα καταπολεμούσαν τη διαφθορά και θα εξασφάλιζαν χρήματα που τώρα χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ;
Να μερικά παραδείγματα: Παράδειγμα πρώτο. Μια επιτροπή προμηθειών ενός νοσοκομείου ή του υπουργείου θα μπορούσε να συγκρίνει την τιμή πώλησης ενός ιατρικού μηχανήματος ή ενός υλικού σε διάφορα νοσοκομεία Ευρωπαϊκών χωρών. Όλα αυτά με το πάτημα ενός κουμπιού που θα επέτρεπε τη πρόσβαση σε ανοικτές βάσεις δεδομένων. Έτσι όμως δεν θα υπήρχε καμία δικαιολογία για την αγορά (με το αζημίωτο πάντοτε) σε τιμές πολλαπλάσιες από τις διεθνείς. Παράδειγμα δεύτερο. Πάλι με ένα κλικ θα μπορούσε να ελεγχθεί η χρησιμοποίηση ορισμένων ακριβών ιατρικών εξαρτημάτων οργάνων και εργαλείων (π.χ. βηματοδότες, ορθοπεδικά υλικά κ.λ.π). Οι διαφορές ανάμεσα στα διεθνή στατιστικά δεδομένα και στην εντόπια κατάχρηση θα οδηγούσε κατευθείαν στους «λαδιάρηδες» γιατρούς, αλλά και στις «χορηγούς» εταιρείες. Παράδειγμα τρίτο. Με πολύ απλό τρόπο θα μπορούσε να ελεγχθεί η ενδονοσοκομειακή κατανάλωση των πολύ ακριβών φαρμάκων (π.χ. των κυτταροστατικών). Αν μάλιστα ο έλεγχος προχωρούσε και σε ορισμένα ταξίδια των υπευθύνων γιατρών, συν γυναιξί και τέκνοις, σε εξωτικούς προορισμούς, με την ευγενική φροντίδα των φαρμακευτικών εταιρειών, τότε η εικόνα θα ήταν πλήρης.
Τα παραδείγματα θα μπορούσαν να συνεχιστούν στο διηνεκές. Απ’ ότι όμως φαίνεται κανείς μέχρι τώρα υπουργός υγείας δεν θα ήθελε να αποκαλυφθεί ένα επτασφράγιστο μυστικό. Ότι δηλαδή το ράντζο στο Ελληνικό νοσοκομείο στοιχίζει πιθανώς ακριβότερο απ΄ ότι ένα μονόκλινο δωμάτιο σε ένα σύγχρονο δημόσιο Ευρωπαϊκό νοσοκομείο. Γεγονός που από ότι φαίνεται γνωρίζουν καλά οι επόπτες μας της τρόικα.
Τα ίδια ισχύουν και στους κλάδους υγείας των μεγάλων ασφαλιστικών ταμείων. Η χρήση εδώ απλούστερων ηλεκτρονικών συστημάτων θα μπορούσε να εξηγήσει ορισμένες παγκόσμιες πρωτοτυπίες της χώρας μας. Το γεγονός π.χ. ότι στην Ελλάδα γίνονται τριπλάσιες αξονικές τομογραφίες από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ακόμα το γεγονός ότι στην Αθήνα υπάρχουν περισσότεροι ιδιωτικοί αξονικοί και μαγνητικοί τομογράφοι απ’ ότι στις Ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Επίσης ευκολότερα θα μπορούσε να ελεγχθεί η υπέρμετρη συνταγογράφηση. Η ταυτοποίηση του γιατρού που «γράφει» δεκαπλάσιες ακριβές εξετάσεις και φάρμακα απ΄ τον συνάδελφό του της διπλανής πόρτας θα ήταν παιχνιδάκι.
Αυτονόητα όλα αυτά; Παραπάνω ίσως και από αυτονόητα. Μήπως όμως «η επανάσταση του αυτονόητου» που επαγγέλλεται ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είναι ακόμα στόχος ανέφικτος;
Φιλοκτήτης Σαλαμίνιος

Δεν υπάρχουν σχόλια: