»Μπαρουτοκαπνισμενα ρασα

kassimatis@kathimerini.gr

Ηορκωμοσία του δημοτικού συμβουλίου της Δημητσάνας τινάχτηκε στον αέρα, όταν ο εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» (ΚΚΕ) είχε την φαεινή ιδέα να προβεί, ενώπιον του μητροπολίτη Γορτυνίας Ιερεμία, στην ελαφρώς ασυνάρτητη δήλωση ότι ο νόμος 3852/2010, που ορίζει τα της ορκωμοσίας, δεν αναφέρει την παρουσία ιερέων στην τελετή και ότι ο ίδιος και η παράταξη του υπερασπίζονται τα ...«δικαιώματα των λαών». Ο μητροπολίτης εξεμάνη. Κατηγόρησε στεντορείως τον δημοτικό σύμβουλο ότι θέλει να κάνει την Ελλάδα άθεη, κινήθηκε απειλητικά προς το μέρος του κραδαίνοντας την ασημένια ποιμαντορική ράβδο του, επέπληξε τον δήμαρχο για την αμηχανία του και, τέλος, έδωσε το πρόσταγμα «όλοι οι παπάδες έξω!» και απεχώρησε. (Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν την παράσταση στο YouTube, σε πανοραμική λήψη από τον εξώστη...) Προφανώς, ο Αγιος Γορτυνίας όφειλε να δώσει τόπο στην οργή. Παρ’ όλα αυτά, μέσα από την έκρηξη του ανεξέλεγκτου θυμού του, τίμησε την ηρωική παράδοση της Δημητσάνας, υπενθυμίζοντας στους επιλήσμονες και τους μητραλοίες ότι εκεί βρίσκονταν οι ξακουστοί μπαρουτόμυλοι, που εφοδίαζαν με μπαρούτι τους αγωνιστές του 1821...
Ντιντήδες και μάγκες
Ο Φαήλος Κρανιδιώτης έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του. Η έλλειψη πολιτικών ειδήσεων, λόγω των εορτών, αλλά και η συνέχεια που δίνει ο ίδιος στο θέμα, συντηρούν στην επικαιρότητα τις απόψεις του περί «ντιντήδων του μεσαίου χώρου», οι οποίες υπό κανονικές συνθήκες δεν θα είχαν τύχει μεγαλύτερης δημοσιότητας από εκείνη που εξασφαλίζει ένα παραπολιτικό σημείωμα. Αναρωτιέμαι, ωστόσο, αν ο Αντώνης Σαμαράς είναι ικανοποιημένος με τον φίλο του Φαήλο και τις φωτιές που του ανάβει...
Επί της ουσίας, πάντως, η σύνδεση που επεχείρησε (ποιητική αδεία έστω) ο Φ. Κρανιδιώτης μεταξύ του μαχητικού πατριωτισμού και της ανδροπρέπειας είναι αβάσιμη και μάλλον τις προκαταλήψεις εκείνου που την επιχειρεί εκφράζει. Να θυμίσω ότι η ηγεσία των περιβόητων Ταγμάτων Εφόδου στη Γερμανία του Μεσοπολέμου –τα μέλη των οποίων κάθε άλλο παρά συμπεριφορά «ντιντή» επεδείκνυαν– ήταν ως επί το πλείστον ομοφυλόφιλοι. Ο μεν Ερνστ Ρεμ δεν έκανε καν τον κόπο να το κρύψει, τον δε Εντμουντ Χάινες, τη «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών», τον τσάκωσαν στο κρεβάτι με νεαρό φίλο του. Οσο για τον Φρειδερίκο τον Μεγάλο, που ήταν και στρατιωτική ιδιοφυΐα, αυτός κατήγαγε τις περίφημες νίκες του, όχι μόνον καβάλα στο άλογό του, αλλά έχοντας πάντα στην αγκαλιά του το αγαπημένο του σκυλάκι, ένα χαριτωμένο King Charles spaniel. (Αφήστε δε ότι στη μάχη του Λόυτεν, με την οποία κέρδισε τη Σιλεσία, το έχασε και κόντεψε να τρελαθεί απ’ τη λαχτάρα του...)
Το θρήσκευμα του Ροκφέλερ
Αναφερόμενος στις αποκαλύψεις του Αγίου Πειραιώς περί του ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ