Μαρία Δεναξά http://www.aixmi.gr/index.php/alvania-tynisia-valkaniwn/
Κάθαρση εδώ και τώρα», συλλογίζομαι κάθε φορά που οι εικόνες ξεσηκωμού απο την άλλη όχθη της Μεσογείου, την Τυνησία ή την Αλγερία επαναλαμβάνονται στα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα, στο ίντερνετ , στις ξένες εφημερίδες παντού…
Δεν θα σταθώ στο «αν και στο γιατί» αυτή η κάθαρση, αυτή η νεά τάξη πραγμάτων που... πάει να δημιουργηθεί, υπαγορεύεται όπως επισημάνθηκε από διάφορους πολιτικούς αναλυτές και επιστήμονες, από «δάχτυλο των Αμερικάνων» και άλλα τέτοια σενάρια… Ούτε και στο τι μέλλει γενέσθαι…
Θα σταθώ στη διαπίστωση ότι η επανάσταση των Τυνήσιων άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και οι απανταχού καταπιεσμένοι και στη γειτονιά μας ξεσηκώνονται με έναν κοινό σκοπό. Να αποσυνδέσουν τις τύχες τους από μια βουλιμική εξουσία που τα θέλει όλα δικά της. Είτε δικτατορικό καθεστώς λέγεται αυτό, είτε δημοκρατία με άλλα όμως ήθη και έθιμα…
Έτσι, τις τελευταίες ημέρες η σπίθα του κοινωνικού ξεσηκωμού της Τυνησίας, το βλέπουμε, άναψε φωτιές και στο κατώφλι των Βαλκανίων. Στη γείτονα Αλβανία. Αλλά ποιος έδινε ή δίνει δεκάρα τώρα για το τι συμβαίνει στην Αλβανία αναρωτιέμαι… Τη φτωχότερη χώρα της Ευρώπης, που όχι μόνο δεν κατάφερε να εκδημοκρατιστεί -με την πραγματική έννοια της λέξης- με την πτώση του κομμουνισμού, αλλά όπως απεδείχθη, πέρα απο το άνοιγμα των συνόρων της τίποτα δεν έχει αλλάξει επί της ουσίας. Και πώς να αλλάξει;
Αφού στις σημερινές συνθήκες ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας έχουν αναπαραχθεί αρκετές αναπηρίες απο το μη δημοκρατικό παρελθόν της.
To αποτέλεσμα: Η χθεσινή και η σημερινή Αλβανία να μη διαφέρουν και πολύ από την Τυνησία. Ανεργία, τοπίο στην ομίχλη το αύριο για τους νέους, αστρονομικές αυξήσεις στις τιμές, αλαζονεία και διαφθορά στην εξουσία. Είναι ευρέως γνωστό, άλλωστε, ότι εδώ και δύο δεκαετίες η νεολαία της Αλβανίας έχει να επιλέξει ανάμεσα στην ανεργία, ή την μετανάστευση προς την Ευρώπη και τίποτα άλλο. Για να βρει κάποιος εργασία θα πρέπει να πληρώσει φακελάκι (!) ή να γίνει οπαδός κόμματος, ει δυνατόν του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία.
Στις τελευταίες εκλογές που, σύμφωνα με την αντιπολίτευση, τις κέρδισε με καλπονοθεία ο πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα, είχε υποσχεθεί τη δημιουργία 160.000 νέων θέσεων εργασίας, αυξήσεις μισθών, συντάξεων, διάφορα επιδόματα. Ένα χρόνο μετά, οι υποσχέσεις αυτές παραμένουν «λαγοί με πετραχήλια»… Πέραν αυτού, η οικονομική κρίση έχει αφήσει πίσω της χιλιάδες απολυμένους, αμέτρητους φαλιρισμένους επιχειρηματίες, αδικαιολόγητες αυξήσεις στις τιμές των υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα.
Όπως, λοιπόν, και οι Τυνήσιοι έτσι και ο λαός της Αλβανίας δεν είδε το οικονομικό θαύμα που υποσχόταν ο Μπερίσα. Αντιθέτως, βρίσκεται αντιμέτωπος καθημερινά με την εξαθλίωση που επέφεραν η οικονομική ξηρασία και η κυβερνητική λεηλασία.
Στην Αλβανία, όπως και στην Τυνησία, τα έσοδα και τα κέρδη της δημόσιας οικονομίας «ενισχύουν» υψηλόβαθμους αξιωματούχους, πολιτικούς και «αυλικούς» που έγιναν ιδιοκτήτες των κυβερνητικών μονοπωλίων στην...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/alvania-tynisia-valkaniwn/
Δεν θα σταθώ στο «αν και στο γιατί» αυτή η κάθαρση, αυτή η νεά τάξη πραγμάτων που... πάει να δημιουργηθεί, υπαγορεύεται όπως επισημάνθηκε από διάφορους πολιτικούς αναλυτές και επιστήμονες, από «δάχτυλο των Αμερικάνων» και άλλα τέτοια σενάρια… Ούτε και στο τι μέλλει γενέσθαι…
Θα σταθώ στη διαπίστωση ότι η επανάσταση των Τυνήσιων άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και οι απανταχού καταπιεσμένοι και στη γειτονιά μας ξεσηκώνονται με έναν κοινό σκοπό. Να αποσυνδέσουν τις τύχες τους από μια βουλιμική εξουσία που τα θέλει όλα δικά της. Είτε δικτατορικό καθεστώς λέγεται αυτό, είτε δημοκρατία με άλλα όμως ήθη και έθιμα…
Έτσι, τις τελευταίες ημέρες η σπίθα του κοινωνικού ξεσηκωμού της Τυνησίας, το βλέπουμε, άναψε φωτιές και στο κατώφλι των Βαλκανίων. Στη γείτονα Αλβανία. Αλλά ποιος έδινε ή δίνει δεκάρα τώρα για το τι συμβαίνει στην Αλβανία αναρωτιέμαι… Τη φτωχότερη χώρα της Ευρώπης, που όχι μόνο δεν κατάφερε να εκδημοκρατιστεί -με την πραγματική έννοια της λέξης- με την πτώση του κομμουνισμού, αλλά όπως απεδείχθη, πέρα απο το άνοιγμα των συνόρων της τίποτα δεν έχει αλλάξει επί της ουσίας. Και πώς να αλλάξει;
Αφού στις σημερινές συνθήκες ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας έχουν αναπαραχθεί αρκετές αναπηρίες απο το μη δημοκρατικό παρελθόν της.
To αποτέλεσμα: Η χθεσινή και η σημερινή Αλβανία να μη διαφέρουν και πολύ από την Τυνησία. Ανεργία, τοπίο στην ομίχλη το αύριο για τους νέους, αστρονομικές αυξήσεις στις τιμές, αλαζονεία και διαφθορά στην εξουσία. Είναι ευρέως γνωστό, άλλωστε, ότι εδώ και δύο δεκαετίες η νεολαία της Αλβανίας έχει να επιλέξει ανάμεσα στην ανεργία, ή την μετανάστευση προς την Ευρώπη και τίποτα άλλο. Για να βρει κάποιος εργασία θα πρέπει να πληρώσει φακελάκι (!) ή να γίνει οπαδός κόμματος, ει δυνατόν του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία.
Στις τελευταίες εκλογές που, σύμφωνα με την αντιπολίτευση, τις κέρδισε με καλπονοθεία ο πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα, είχε υποσχεθεί τη δημιουργία 160.000 νέων θέσεων εργασίας, αυξήσεις μισθών, συντάξεων, διάφορα επιδόματα. Ένα χρόνο μετά, οι υποσχέσεις αυτές παραμένουν «λαγοί με πετραχήλια»… Πέραν αυτού, η οικονομική κρίση έχει αφήσει πίσω της χιλιάδες απολυμένους, αμέτρητους φαλιρισμένους επιχειρηματίες, αδικαιολόγητες αυξήσεις στις τιμές των υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα.
Όπως, λοιπόν, και οι Τυνήσιοι έτσι και ο λαός της Αλβανίας δεν είδε το οικονομικό θαύμα που υποσχόταν ο Μπερίσα. Αντιθέτως, βρίσκεται αντιμέτωπος καθημερινά με την εξαθλίωση που επέφεραν η οικονομική ξηρασία και η κυβερνητική λεηλασία.
Στην Αλβανία, όπως και στην Τυνησία, τα έσοδα και τα κέρδη της δημόσιας οικονομίας «ενισχύουν» υψηλόβαθμους αξιωματούχους, πολιτικούς και «αυλικούς» που έγιναν ιδιοκτήτες των κυβερνητικών μονοπωλίων στην...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/alvania-tynisia-valkaniwn/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου