»Μη διατηρησιμα κεκτημενα...

Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου
«E» 21/1
Σε μια προσπάθεια γενικής παραγωγικής ανασυγκρότησης και αναδιαρθρώσεων, δεν μπορούν να μείνουν αλώβητα ορισμένα «κλειστά», με την έννοια του προστατευόμενου, επαγγέλματα. Πληθυσμιακά κριτήρια, γεωγραφικοί περιορισμοί, πλαφόν ελάχιστων αμοιβών, αποκλεισμοί εταιρικών μορφών, διοικητικοί περιορισμοί κ.λπ. που δημιουργούν ένα ιδιαίτερα προνομιακό καθεστώς σε ορισμένες επαγγελματικές τάξεις, δεν μπορούν να...
επιβιώσουν στο πλαίσιο μιας πιο ανοιχτής οικονομίας και κοινωνίας. Κακώς νοούμενα «κεκτημένα» και «προνόμια», τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό χώρο της οικονομίας, είναι πλέον μη διατηρήσιμα. Από το «άνοιγμα» αυτό, θα προκληθούν ασφαλώς μεσομακροπρόθεσμα σοβαρές ανακατατάξεις στους διάφορους επαγγελματικούς χώρους όπου αίρονται οι περιορισμοί. Αλλοι θα ενισχυθούν και άλλοι θα αποδυναμωθούν... Ο ανταγωνισμός θα ενταθεί, και απ’ αυτόν θα έρθουν στο προσκήνιο νέες επαγγελματικές δυνάμεις.
Τίποτα, σε βάθος χρόνου, δεν θα παραμείνει ως έχει. Πρέπει όμως να πάρουμε σαφείς αποστάσεις από δύο ακραία σενάρια. Το ένα είναι καταστροφολογικό. Οι «εταιρείες», τα «μονοπώλια», οι «ξένοι», ο «εξευτελισμός των αμοιβών», η «εξαθλίωση των συναδέλφων» κ.λπ. είναι το κλασικό φοβικό μοτίβο. Δεν επιβεβαιώθηκε πουθενά. Αλλαγές έγιναν κι αλλού, χωρίς να είναι πάντα ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί, πλην όμως η καταστροφολογία δεν επιβεβαιώθηκε... Το άλλο σενάριο είναι υπεραισιόδοξο. Μιλάει για... ραγδαία αύξηση του ΑΕΠ, καλύτερες τιμές για τους πολίτες, καλύτερη ποιότητα υπηρεσιών, καταπολέμηση της ανεργίας κ.λπ. Δυστυχώς, ο ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11822&subid=2&pubid=52092955