Μιχάλης Χρυσοχοΐδης http://www.aixmi.gr/index.php/exoume-eukairia-tha-xasoume/
Το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008, αλλά και της εγχώριας το 2010, έχουν αναμφίβολα προκαλέσει «τεκτονικές» αλλαγές, που καλύπτουν όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής.
Το παλιό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, ένα μοντέλο που εν πολλοίς στηρίχτηκε στην κατανάλωση εις βάρος των επόμενων γενεών, στις πελατειακές σχέσεις και στην... ιδιοποίηση δημοσίων πόρων από ιδιωτικά συμφέροντα, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Όπως κάθε περίοδος μετάβασης, είναι λογικό η περίοδος που διανύουμε να προκαλεί ανασφάλεια και ανησυχίες στους πολίτες.
Είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα που θα προκύψει από το νέο μοντέλο ανάπτυξης, που τώρα διαμορφώνουμε, θα είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Σε αντίθεση, όμως, με τη διάχυτη κινδυνολογία των επαγγελματιών ή εκ πεποιθήσεως καταστροφολόγων, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό δε σημαίνει ότι θα είναι μια χειρότερη Ελλάδα.
Το αν θα είναι καλύτερη, δικαιότερη, πλουσιότερη, δεν είναι εκ προοιμίου ή από άλλους προκαθορισμένο. Είναι ζήτημα πολιτικής απόφασης και τοποθέτησης απέναντι σε μια σειρά ζητημάτων.
Η μετάβαση στο νέο μοντέλο ανάπτυξης αποτελεί, εκ των πραγμάτων, μια συγκυρία γόνιμη και κρίσιμη για να σκεφτούμε πάνω στα σύγχρονα προβλήματα, στις αξίες και στις πολιτικές μας.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 κλόνισε αναπόφευκτα την ορθοδοξία της ελεύθερης αγοράς, αλλά και το «σημείο ισορροπίας» που το κράτος είχε βρει μέσα στο νεοφιλελεύθερο consensus. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι αναβιώνουν τα παλιά διλήμματα γύρω από τη σωστή «δοσολογία» μεταξύ κράτους και αγοράς. Ούτε ότι πρέπει να παρασυρθούμε σε γρήγορες, πρόχειρες και αναχρονιστικές λύσεις.
Αντίθετα, η σύγχρονη, προοδευτική Αριστερά, τόσο στην ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/exoume-eukairia-tha-xasoume/
Το παλιό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, ένα μοντέλο που εν πολλοίς στηρίχτηκε στην κατανάλωση εις βάρος των επόμενων γενεών, στις πελατειακές σχέσεις και στην... ιδιοποίηση δημοσίων πόρων από ιδιωτικά συμφέροντα, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Όπως κάθε περίοδος μετάβασης, είναι λογικό η περίοδος που διανύουμε να προκαλεί ανασφάλεια και ανησυχίες στους πολίτες.
Είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα που θα προκύψει από το νέο μοντέλο ανάπτυξης, που τώρα διαμορφώνουμε, θα είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Σε αντίθεση, όμως, με τη διάχυτη κινδυνολογία των επαγγελματιών ή εκ πεποιθήσεως καταστροφολόγων, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό δε σημαίνει ότι θα είναι μια χειρότερη Ελλάδα.
Το αν θα είναι καλύτερη, δικαιότερη, πλουσιότερη, δεν είναι εκ προοιμίου ή από άλλους προκαθορισμένο. Είναι ζήτημα πολιτικής απόφασης και τοποθέτησης απέναντι σε μια σειρά ζητημάτων.
Η μετάβαση στο νέο μοντέλο ανάπτυξης αποτελεί, εκ των πραγμάτων, μια συγκυρία γόνιμη και κρίσιμη για να σκεφτούμε πάνω στα σύγχρονα προβλήματα, στις αξίες και στις πολιτικές μας.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 κλόνισε αναπόφευκτα την ορθοδοξία της ελεύθερης αγοράς, αλλά και το «σημείο ισορροπίας» που το κράτος είχε βρει μέσα στο νεοφιλελεύθερο consensus. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι αναβιώνουν τα παλιά διλήμματα γύρω από τη σωστή «δοσολογία» μεταξύ κράτους και αγοράς. Ούτε ότι πρέπει να παρασυρθούμε σε γρήγορες, πρόχειρες και αναχρονιστικές λύσεις.
Αντίθετα, η σύγχρονη, προοδευτική Αριστερά, τόσο στην ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/exoume-eukairia-tha-xasoume/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου