»"Λες και ηταν χθες"

του Γιάννη Σιδέρη http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=4999

«Το καθεστώς στο Αιγαίο δεν αλλάζει», δήλωσε χθες βράδυ στη Βουλή ο πρωθυπουργός, μιλώντας για τα εθνικά μας θέματα, και σε επίπεδο προθέσεων δεν έχουμε παρά να τον πιστέψουμε… …όμως… πάντα υπάρχει το «όμως», γιατί κατά πως φαίνεται ο κ. Παπανδρέου έχει δρομολογήσει διαδικασίες υψηλού ρίσκου. Η μετά Ερζερούμ περίοδος στις σχέσεις με την Τουρκία δεν κρίνεται ανέφελη. Οι αναφορές τούρκων ...αξιωματούχων για τις δηλώσεις του έλληνα προέδρου της Δημοκρατίας, οι «αβλαβείς διελεύσεις» εκείθεν του Σουνίου, η πρόθεση του πρωθυπουργού να οδεύσει σε ένα νέο Ελσίνκι με την εμπλοκή αμερικανών και Ευρωπαίων για να αποφορτίσει την Ελλάδα από την πίεση της Αγκυρας, η επιφυλακτικότητα που έδειξε στις χθεσινοβραδινές προτάσεις των πολιτικών αρχηγών για μονομερή θέσπιση ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), σηματοδοτεί μια ανασφαλή πορεία στα ελληνοτουρκικά χωρίς συγκεκριμένη ρότα.Λίγο αργότερα στους Φακέλους του Παπαχελά, κύπριος αξιωματούχος δήλωνε ότι η χώρα του ήταν έτοιμη ανά πάσα στιγμή να οριοθετήσει με την Ελλάδα την ΑΟΖ, αλλά στην ίδια εκπομπή ερωτηθείς ο κ. Δρούτσας, άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε, απαντούσε νεφελωδώς για την πολύ στενή συνεργασία που έχει η Ελλάδα με την Κύπρο (όχι φυσικά στο θέμα που ρωτήθηκε)!Η ΑΟΖ ήρθε να προσθέσει μια ακόμη πηγή ελληνικής αμηχανίας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ελληνες διπλωμάτες καταλογίζουν στον πρωθυπουργό και την ηγεσία του υπουργείου εξωτερικών (τον κ Δ. Δρούτσα) εσφαλμένη εκτίμηση των τουρκικών διαθέσεων. Το ευρωπαϊκό δόλωμα δεν είναι πλέον αρκούντως ισχυρό για την φιλοδοξούσα να ηγεμονεύσει του μουσουλμανικού κόσμου Τουρκία, ώστε αυτή να αποδεχθεί το διεθνές δίκαιο, να αναγνωρίσει την υφαλοκρηπίδα των νησιών, και να δεχθεί την αυτονόητη οριοθέτησης της ΑΟΖ, που θα της στερούσε τα κοινά θαλάσσια σύνορα που ορέγεται με την Αίγυπτο!Οι νοτιοανατολικές περιοχές του Αιγαίου γίνονται πλέον σκακιέρα για μεγάλους παίχτες. Το ενδιαφέρον Σαρκοζί και η πρόσφατη επίσκεψη Μέρκελ στη Λευκωσία, αποδεικνύουν ότι επιχειρούν να «προσημειώσουν» ενεργειακά μερίδια στα θαλάσσια οικόπεδα της μεγαλονήσου. Η παρουσία της Μέρκελ λειτουργεί παράλληλα και σαν ανάχωμα στην περαιτέρω παρεμβατικότητα της Τουρκίας στην περιοχή. Στην κίνηση φαίνεται συνηγορούν και οι ΗΠΑ, καθώς δεν αποδέχτηκαν με ευνοϊκές διαθέσεις την, ελέω Νταβούτογλου, νεοοθωμανική οπτική της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά και συνολικά στον μουσουλμανικό κόσμο. Η υποβοήθηση αυτή είναι μια εξήγηση γιατί η μικρή Κύπρος θέσπισε ΑΟΖ, την οριοθέτησε με το Ισραήλ, αναβαθμιζόμενη ταυτόχρονα στον ενεργειακό τομέα, «χωρίς να πάθει τίποτα», όπως τόνισαν οι αρχηγοί τη αντιπολίτευσης, και η Ελλάδα ακόμη το σκέπτεται υπό τον φόβο της όποιας τουρκική αντίδρασης.Ισως το λάθος του έλληνα πρωθυπουργού κατά τους δεκαπέντε μήνες της διακυβέρνησής του ήταν ότι περίμενε από τον «καρντάση» Ερντογάν να αποδέχεται τα αυτονόητα: τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου. Γιαυτό και ο κ. Παπανδρέου κατέληξε να καθυστερεί στα αυτονόητα: την κήρυξη ΑΟΖ . Από την άλλη η Τουρκία κάνει τα δικά της λάθη: Υπερεπένδυσε στην οικονομική λαίλαπα που πλήττει την Ελλάδα, θεωρώντας ότι μια χώρα παραλυμένη οικονομικά θα ήταν εύκολο έρμαιο των θελήσεών της.Οι αμοιβαίως λάθος εκτιμήσεις έχουν καθηλώσει προς το παρόν τις εξελίξεις (εκτός αν συμβαίνει κάτι μη ορατό) και από καμία πλευρά δεν ορθώνεται μια ευκρινής πρόταση. Η Ελλάδα επιδίδεται σε αναποτελεσματική ρητορεία καλής θέλησης. Την ίδια στιγμή τα τουρκικά αεροσκάφη στο Αιγαίο και οι ασφαλείς διελεύσεις δίπλα από τη Μακρόνησο είναι διπλωματικές πρακτικές ενός ξεπερασμένου τρόπου εγγραφής διεκδικήσεων, που μάλλον δεν αρμόζουν στο νέο σκηνικό.
Είναι μόδα τον τελευταίο καιρό, όλοι μας να απαξιώνουμε τους πολιτικούς. Δεν θα υποπέσουμε στον πειρασμό, επειδή τα εθνικά θέματα παραείναι σοβαρή υπόθεση για να επιδοθούμε σε αφορισμούς. Ωστόσο η αίσθηση που άφησε η χθεσινοβραδινή συζήτηση στη Βουλή, παρέπεμπε στα παλιά. Τετριμμένες κουβέντες που θα μπορούσαν ένα έχουν γίνει και προ …δεκαπενταετίας, χωρίς προτάσεις (πέραν της ΑΟΖ), χωρίς να εκτιμηθούν οι νέοι παράγοντες που αναδύονται στο παιχνίδι: Οι εμπορικοί δρόμοι της νέας υπερδύναμης, της Κίνας, που διέρχονται από την ανατολική Μεσόγειο, οι νέοι αγωγοί και οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις που επιφέρουν, η σχετική αυτονόμηση της Γερμανίας από την Ε.Ε. με σκοπό να παίξει το δικό της ρόλο ως παγκόσμια δύναμη, η αναδίπλωση της Τουρκίας στον μουσουλμανικό κόσμο, έλειψαν ως μη γενόμενα. Βέβαια δεν περίμενε κανείς μια συζήτηση στη βουλή να είχε την ποιότητα …διπλωματικού σεμιναρίου, αλλά δεν έπρεπε και να θυμίζει το παλιό τραγουδάκι «λες και ήταν χθες»…