Δημήτρης Καμπουράκης http://www.aixmi.gr/index.php/pagalos-giannopoulos-21ou-aiona/
Όλους τους ενοχλεί, λοιπόν, ο Θόδωρος Πάγκαλος. Και οι πιο πολλοί απ’ αυτούς θα θέλανε να τον δουν να κατακρημνίζεται, να φεύγει. Οι κυβερνητικοί διότι τους δημιουργεί τεράστιο πολιτικό κόστος, οι ΝεοΔημοκράτες διότι τον θεωρούν τον πιο προκλητικό αξιωματούχο του ΠΑΣΟΚ, οι ΣΥΝασπισμένοι διότι τον θεωρούν προβοκάτορα και οι ΚΚΕδες διότι τον θεωρούν τον μεγαλύτερο αντικομμουνιστή της ...εποχής μας.
Σαχλμάρες… Ο Πάγκαλος δεν φεύγει ποτέ. Μπορεί να πηγαινοέρχεται από τις κυβερνήσεις στις αντιπολιτεύσεις, από το ένα κυβερνητικό αξίωμα στο άλλο, από το ένα εσωκομματικό στρατόπεδο στο άλλο, όμως είναι και θα είναι πάντα παρών. Όσο θα έχει διάθεση και θα αντέχει ο ίδιος, θα βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο.Γιατί; Διότι το ταμπεραμέντο του είναι η πολιτική του μοίρα.
Χωρίς την εκδήλωση του, Θόδωρος Πάγκαλος δεν υφίσταται. Και το ταμπεραμέντο αυτό τρέφεται εξ’ ίσου καλά τόσο με τις αναθέσεις θώκων, όσο και με την θεαματική εκδίωξη του απ’ αυτούς.
Η μόνιμη αγωνία των αρχηγών και των πρωθυπουργών δεν ήταν να οδηγήσουν τον Πάγκαλο στην ανυπαρξία. Αυτό δε γίνεται, όπως δεν γίνεται να σταματήσει κανείς ένα ποτάμι. Η προσπάθεια τους ήταν να βάλουν το ποτάμι αυτό να ποτίζει τα χωράφια γύρω από την όχθη, αντί να πλημμυρίζει τα χωριά. Μέσος όρος δεν υπάρχει, τουλάχιστον από το 1977 που ο Πάγκαλος πρωτομπήκε στη Βουλή μέχρι σήμερα.
Αν δει κανείς την πολιτική ιστορία του κ. Πάγκαλου, θα διαπιστώσει ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα άλλο πέραν μιας σειράς δηλώσεων που έκαναν θόρυβο. Αν και πέρασε από πάρα πολλά και ιδιαιτέρως σημαντικά υπουργεία, η θητεία του δεν συνδέθηκε με κάποια μεγάλη μεταρρύθμιση ή κάποια αξιοπρόσεκτη πολιτική πρωτοβουλία.
Δεν διακρίθηκε, επίσης, για την ιδεολογική του ακαμψία (εύκολα λέει από τα πιο αριστερά ως τα πιο νεοφιλελεύθερα), ούτε για τις προσωπικές νικηφόρες μάχες του. Μια φορά συγκρούστηκε με τον Δ.Αβραμόπουλο κι έχασε. Πέρασε από τα υπουργεία Εμπορίου, Μεταφορών, Πολιτισμού, Εξωτερικών και την Αντιπροεδρία της κυβέρνησης.
Δεν ήταν κακός υπουργός, αλλά δεν θα τον θυμάται κανείς για κάποιο υπουργικό του έργο. Τουναντίον, και ο τελευταίος πολίτης αυτής της ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/pagalos-giannopoulos-21ou-aiona/
Σαχλμάρες… Ο Πάγκαλος δεν φεύγει ποτέ. Μπορεί να πηγαινοέρχεται από τις κυβερνήσεις στις αντιπολιτεύσεις, από το ένα κυβερνητικό αξίωμα στο άλλο, από το ένα εσωκομματικό στρατόπεδο στο άλλο, όμως είναι και θα είναι πάντα παρών. Όσο θα έχει διάθεση και θα αντέχει ο ίδιος, θα βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο.Γιατί; Διότι το ταμπεραμέντο του είναι η πολιτική του μοίρα.
Χωρίς την εκδήλωση του, Θόδωρος Πάγκαλος δεν υφίσταται. Και το ταμπεραμέντο αυτό τρέφεται εξ’ ίσου καλά τόσο με τις αναθέσεις θώκων, όσο και με την θεαματική εκδίωξη του απ’ αυτούς.
Η μόνιμη αγωνία των αρχηγών και των πρωθυπουργών δεν ήταν να οδηγήσουν τον Πάγκαλο στην ανυπαρξία. Αυτό δε γίνεται, όπως δεν γίνεται να σταματήσει κανείς ένα ποτάμι. Η προσπάθεια τους ήταν να βάλουν το ποτάμι αυτό να ποτίζει τα χωράφια γύρω από την όχθη, αντί να πλημμυρίζει τα χωριά. Μέσος όρος δεν υπάρχει, τουλάχιστον από το 1977 που ο Πάγκαλος πρωτομπήκε στη Βουλή μέχρι σήμερα.
Αν δει κανείς την πολιτική ιστορία του κ. Πάγκαλου, θα διαπιστώσει ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα άλλο πέραν μιας σειράς δηλώσεων που έκαναν θόρυβο. Αν και πέρασε από πάρα πολλά και ιδιαιτέρως σημαντικά υπουργεία, η θητεία του δεν συνδέθηκε με κάποια μεγάλη μεταρρύθμιση ή κάποια αξιοπρόσεκτη πολιτική πρωτοβουλία.
Δεν διακρίθηκε, επίσης, για την ιδεολογική του ακαμψία (εύκολα λέει από τα πιο αριστερά ως τα πιο νεοφιλελεύθερα), ούτε για τις προσωπικές νικηφόρες μάχες του. Μια φορά συγκρούστηκε με τον Δ.Αβραμόπουλο κι έχασε. Πέρασε από τα υπουργεία Εμπορίου, Μεταφορών, Πολιτισμού, Εξωτερικών και την Αντιπροεδρία της κυβέρνησης.
Δεν ήταν κακός υπουργός, αλλά δεν θα τον θυμάται κανείς για κάποιο υπουργικό του έργο. Τουναντίον, και ο τελευταίος πολίτης αυτής της ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/pagalos-giannopoulos-21ou-aiona/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου