»Οιονει χωροφυλακη αποψεων;

Tου Πασχου Μανδραβελη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Εντάξει! Μπορεί η Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών να ήταν απούσα όλα αυτά τα χρόνια, ενώ ο ελληνικός Τύπος κατρακυλούσε σε κυκλοφορίες και αξιοπιστία, αλλά ευτυχώς αγρυπνεί το Εποπτικό της Οργανο Δεοντολογίας και προσπαθεί να βάλει όλους τους δημοσιογράφους στην πολιτικά ορθή ή ανορθόδοξη..

γραμμή.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ΕΣΗΕΑ προσπαθεί να παρέμβει στο περιεχόμενο του δημοσιογραφικού έργου και να επιβάλει ένα τύπο κολεκτιβιστικής δημοσιογραφίας. Τον Απρίλιο του 2003 όταν όλα τα διεθνή Μέσα ζητούσαν από τους δημοσιογράφους να είναι αντικειμενικοί στην κάλυψη του επερχόμενου πολέμου στο Ιράκ, το Δ. Σ. της ΕΣΗΕΑ ζητούσε από τους Ελληνες δημοσιογράφους να φορέσουν τις παλάσκες με μαχητικές κινητοποιήσεις κατά των ιμπεριαλιστών. Το αποτέλεσμα ήταν ότι επί 22 μέρες οι Ελληνες ζούσαν σε συνθήκες εικονικής πραγματικότητας. Πίστευαν ότι οι Ιρακινοί κερδίζουν τον πόλεμο, ότι οι Αμερικανοί «κόλλησαν στην άμμο», ότι η «Βαγδάτη γίνεται Στάλινγκραντ» κ. λπ. Οταν έπεσε το άγαλμα του Σαντάμ και οι Ελληνες ανταποκριτές γύρισαν από το μέτωπο δηλώνοντας ότι τα ρεπορτάζ τους -σε δικτατορικό καθεστώς δούλευαν οι άνθρωποι- έπρεπε να περάσουν από την έγκριση των αρχών, κανένα όργανο δεοντολογίας δεν κάλεσε τους διευθυντές των καναλιών να τους ρωτήσει γιατί δεν έβαζαν την προειδοποιητική σήμανση κάτω από τα ρεπορτάζ της Βαγδάτης. Οπως κανένα όργανο δεοντολογίας δεν αναρωτήθηκε ποτέ γιατί η λέξη Σρεμπρένιτσα ήταν άγνωστη στο ελληνικό κοινό για μια δεκαετία τουλάχιστον, ή ότι βλέπαμε τα κανάλια και νομίζαμε ότι οι Βόσνιοι μουσουλμάνοι πολιορκούν τους Σέρβους στο Σεράγεβο.

Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν δημοσιογράφοι που εμφανίζονται στα κανάλια ως «οιονεί κυβερνητικοί εκπρόσωποι», όπως καταγγέλλει το Εποπτικό Οργανο Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ. Δεν ξέρουμε αν εμφανίζονται και «οιονεί εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης» ή «οιονεί εκπρόσωποι των φορτηγατζήδων» κ. λπ. Σ’ αυτό το πράγμα που έχουν μετεξελιχθεί τα δελτία «ειδήσεων» δύσκολα κάποιος ξεχωρίζει ρόλους. Ομως, το πρόβλημα της ελληνικής δημοσιογραφίας δεν είναι οι απόψεις που εκφράζουν κάποιοι. Δεν είναι οι «οιονεί», αλλά οι «πραγματικοί κυβερνητικοί εκπρόσωποι». Αυτούς δυστυχώς η ΕΣΗΕΑ δεν έψαξε ποτέ να τους βρει.

Μείναμε όλοι με την απορία ποιοι δημοσιογράφοι ήταν οι πραγματικοί εκπρόσωποι του υπουργείου Εξωτερικών και πληρώνονταν το 1990 - 93 από τα μυστικά κονδύλια. Μένουμε όλοι με την απορία πώς είναι δυνατόν τα ελληνικά ΜΜΕ να έχουν χάσει τη μεγαλύτερη είδηση της μεταπολίτευσης, δηλαδή τη χρεοκοπία της χώρας, αλλά οι κατάλογοι των δημοσιογράφων που δουλεύουν για την εκάστοτε κυβέρνηση παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό στα συρτάρια της ΕΣΗΕΑ.

Το βασικό πρόβλημα για την αξιοπιστία του ελληνικού Τύπου είναι η εγχρήματη διαπλοκή των δημοσιογράφων με την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία. Στην προηγούμενη περίοδο της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ μάθαμε ότι υπήρχαν δημοσιογράφοι με 4 ή 5 Γραφεία Τύπου. Επί των ημερών Ρουσόπουλου ακούσαμε για απίστευτες αργομισθίες στο Δημόσιο. Μήπως λοιπόν το Εποπτικό Οργανο Δεοντολογίας, αντί να λειτουργεί ως οιονεί χωροφυλακή απόψεων, να βρει και να κόψει τους πραγματικούς εκπροσώπους κάθε εξουσίας;