του Ανδρέα Πετρουλάκη Protagon.gr
Ζουν σε γυάλινους πύργους. Σαν τους προκατόχους τους και σαν τους περισσότερους προηγούμενους. Περιστοιχίζονται από ανθρώπους που κι αυτοί έχουν φτιάξει τα δικά τους στεγανά για να μην ωσμώνονται με την κοινωνία. Ανταλλάσσουν πληροφορίες, κολακίες και αλληλοθαυμασμό ξεκομμένοι από την ζωή των πολλών. Ένας από τους ..εκλεκτότερους του συστήματος της σημερινής εξουσίας πρόσφατα διεπίστωνε ότι δεν μπορεί να ζήσει ένας συνταξιούχος με τα 1200 ευρώ που παίρνει. Ο ανυποψίαστος άνθρωπος νόμιζε ότι τόσα είναι η σύνταξη.
Πηγαίνουν σε πριβέ ώρες γυμναστηρίων και κομμωτηρίων, σε απομονωμένους χώρους των ρεστοράν, σε κλειστά κλάμπ και σε αυστηρής σύνθεσης γκαλά και η συνάφειά τους με τον λαό είναι εκείνη των περιπάτων από το Μαξίμου στη Βουλή ή των προγραμματισμένων περιοδειών με τις μηχανικές χειραψίες, τα καρφιτσωμένα χαμόγελα και το μυαλό που ταξιδεύει αλλού. Ένας ανέπαφος, αποστειρωμένος κόσμος που δεν έχει μυρίσει ποτέ τον ιδρώτα του εργαζομένου ή το φαγητό της γειτόνισσας και όμως είναι προορισμένος να λύσει τα προβλήματα αυτού του λαού.
Με αυτήν την κοινωνία επικοινωνούν μέσω των γκάλοπ. Και ξαφνικά μαθαίνουν (τελευταίοι) ότι σιγοβράζει η οργή των πολιτών και είναι έτοιμη να ξεχειλίσει στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ότι οι κυβερνητικοί υποψήφιοι κινδυνεύουν με πανωλεθρία. Και αποφασίζουν εσπευσμένα να αλλάξουν το κλίμα. Πώς; Με διακαναλική συνέντευξη του Πρωθυπουργού. Πότε; Το ταχύτερο. Δηλαδή; Τη Δευτέρα το βράδυ. Το ανακοινώνουν αμέσως.
Αν συζητούσαν έστω με τον οδηγό τους, αν άλλαζαν μια κουβέντα με τους αστυνομικούς που τους φυλάνε ή τους ανθρώπους που τους φέρνουν το τσάι τους (αυτοί οι άνθρωποι σπανίως πίνουν καφέ) θα είχαν πληροφορηθεί ότι κάθε Δευτέρα το βράδυ όλη η Ελλάδα βλέπει το “Νησί”. Αλλά απομονωμένοι στην Σπιναλόγκα της εξουσίας χωρίς να συνομιλούν ούτε με τον βαρκάρη πώς να μάθουν πώς περνούν τη ζωή τους οι υπόλοιποι Έλληνες;
http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=3382118986583770755
Πηγαίνουν σε πριβέ ώρες γυμναστηρίων και κομμωτηρίων, σε απομονωμένους χώρους των ρεστοράν, σε κλειστά κλάμπ και σε αυστηρής σύνθεσης γκαλά και η συνάφειά τους με τον λαό είναι εκείνη των περιπάτων από το Μαξίμου στη Βουλή ή των προγραμματισμένων περιοδειών με τις μηχανικές χειραψίες, τα καρφιτσωμένα χαμόγελα και το μυαλό που ταξιδεύει αλλού. Ένας ανέπαφος, αποστειρωμένος κόσμος που δεν έχει μυρίσει ποτέ τον ιδρώτα του εργαζομένου ή το φαγητό της γειτόνισσας και όμως είναι προορισμένος να λύσει τα προβλήματα αυτού του λαού.
Με αυτήν την κοινωνία επικοινωνούν μέσω των γκάλοπ. Και ξαφνικά μαθαίνουν (τελευταίοι) ότι σιγοβράζει η οργή των πολιτών και είναι έτοιμη να ξεχειλίσει στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ότι οι κυβερνητικοί υποψήφιοι κινδυνεύουν με πανωλεθρία. Και αποφασίζουν εσπευσμένα να αλλάξουν το κλίμα. Πώς; Με διακαναλική συνέντευξη του Πρωθυπουργού. Πότε; Το ταχύτερο. Δηλαδή; Τη Δευτέρα το βράδυ. Το ανακοινώνουν αμέσως.
Αν συζητούσαν έστω με τον οδηγό τους, αν άλλαζαν μια κουβέντα με τους αστυνομικούς που τους φυλάνε ή τους ανθρώπους που τους φέρνουν το τσάι τους (αυτοί οι άνθρωποι σπανίως πίνουν καφέ) θα είχαν πληροφορηθεί ότι κάθε Δευτέρα το βράδυ όλη η Ελλάδα βλέπει το “Νησί”. Αλλά απομονωμένοι στην Σπιναλόγκα της εξουσίας χωρίς να συνομιλούν ούτε με τον βαρκάρη πώς να μάθουν πώς περνούν τη ζωή τους οι υπόλοιποι Έλληνες;
http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=3382118986583770755
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου