»Χωρις νικητη

Λώρη Κέζα ΒΗΜΑ

O κ. Αλέκος Αλαβάνος αντιμετωπίζει την Περιφέρεια Αττικής σαν γαλατικό χωριό. Τον εαυτό του τον βλέπει ως Αστερίξ που ρίχνει μπουνιές στην τρόικα. Σε κάθε περίπτωση, η συμπεριφορά του δεν μπορεί να έχει άλλες αναφορές πέρα από τον κόσμο των κόμικς. Αν δεν είναι ήρωας του Γκοσινί τότε έχει καταγωγή από τα άλμπουμ της Μάβερικ, όπου γεννήθηκαν οι σούπερ ήρωες. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές τον βρήκαν σε πολεμική ετοιμότητα, με ..
εχθρούς την Ευρώπη, την κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Συνασπισμό και κυρίως τον υιό τον μονογενή. Εις μάτην η Κουμουνδούρου προσπάθησε να τον πείσει για την αναγκαιότητα μιας συνεργασίας στον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς. Εις μάτην επισημάνθηκε η ανάγκη για προσκλητήριο στους απογοητευμένους πασόκους. Ο κ. Αλαβάνος θα κάνει το δικό του, ακολουθούμενος από τους πιστούς θαυμαστές του (τέσσερις συνιστώσες και κάποια μέλη του Συνασπισμού).

Αυτές οι εκλογές, οι τόσο κοντινές στην υλοποίηση του μνημονίου, αποτελούσαν τη μοναδική ευκαιρία να επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα αξιοπρόσεκτο αποτέλεσμα. Ο κ. Αλαβάνος επέλεξε την πολιτική της δολιοφθοράς, χωρίς να προβάλει πολιτικά επιχειρήματα. Τι είναι δηλαδή αυτό που τον διαφοροποιεί ιδεολογικά από τις άλλες συνιστώσες; Τι είναι αυτό που τον διαφοροποιεί σήμερα, αλλά τον ενθουσίαζε πρόπερσι; Δυστυχώς, στα χέρια του δεν έχει τίποτε καινούργιο σε πολιτικό επίπεδο. Προς τι λοιπόν όλο αυτό το επαναστατικό ύφος, η εντύπωση ότι θα ανατρέψει τα πάντα και μάλιστα μόνος του, παραμερίζοντας τους λίγους ανθρώπους με τους οποίους θα μπορούσε, δυνητικά, να συνεννοηθεί;

Ως προς το περιεχόμενο ο κ. Αλέκος Αλαβάνος δεν έχει μετακινηθεί. Πλην όμως άλλαξε οπτική γωνία.

Μπαίνοντας στην τρίτη ηλικία αποφάσισε να δει ποια είναι η πολιτική των κινημάτων, τι είναι αυτό που προκύπτει από τον δρόμο, από τη νεανική απελπισία, από την ενήλικη φτώχεια, από μια ζωή χωρίς ελπίδα μεριδίου στην ευτυχία. Τι σχέση έχει με όλους αυτούς ο κ. Αλαβάνος; Καμία. Η μεγάλη του επανάσταση έγινε σε μετεφηβική ηλικία, όπως λέει και ο ίδιος. Η μεγάλη απόφαση ήταν να μη βολευτεί στον αστικό τρόπο ζωής που του προσφέρθηκε. Ασφαλώς δεν έχει κανένα λόγο να απολογηθεί για την καταγωγή του και τις οικονομικές ευκολίες που αντιμετώπισε. Αν όμως έκανε έναν απολογισμό της ζωής του, θα ανακάλυπτε ότι δεν έχει καμία σχέση ούτε με τις ανατροπές ούτε με τις επαναστάσεις. Αν δει τα στάδια από τα οποία πέρασε θα θυμηθεί πόσο συστημικός υπήρξε πάντοτε.

O κ. Αλέκος Αλαβάνος καθόταν πάντοτε σε μια καρέκλα. Του κομματάρχη, του ευρωβουλευτή, του προέδρου. Καθόταν σε μια καρέκλα και ήταν αποτελεσματικός στη δουλειά του. Ως πρόεδρος του Συνασπισμού υπήρξε εμπνευσμένος, ενωτικός, με φαντασία, με τόλμη. Το κομματικό περιβάλλον ήταν ασφαλές και ο κ. Αλαβάνος ήταν πιο δημιουργικός από ποτέ. Πολλοί αναθεματίζουν την ώρα που έχρισε ως διάδοχο τον κ. Τσίπρα. Οχι επειδή το νεογνό ήταν ατάλαντο, αλλά επειδή ο πρόεδρος το μετάνιωσε πολύ γρήγορα. Η πορεία της Αριστεράς θα ήταν εντελώς διαφορετική αν ο κ. Αλαβάνος καθόταν τότε στην καρέκλα του και έκανε ενωτικό κουμάντο με έδρα την Κουμουνδούρου. Η πορεία της Αριστεράς θα ήταν τόσο διαφορετική αν όλη αυτή η ενέργεια που ξοδεύεται σε μένος και προσωπικές αντιπαλότητες είχε αξιοποιηθεί στην πολιτική.

Το ερώτημα απ΄ όλα αυτά είναι αν ο κ. Αλαβάνος βγαίνει κερδισμένος υπονομεύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν μη τι άλλο οι ψηφοφόροι της Αριστεράς στο Λεκανοπέδιο έχουν πολλές επιλογές. Τόσες επιλογές ώστε να υπάρχει η βεβαιότητα ότι καθένας από τους υποψηφίους του χώρου θα καταγράψει λιλιπούτεια αποτελέσματα.