»Κριση Ιδιωτικης Χρησεως

Tου Πασχου Μανδραβελη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ακόμη και συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι οι αριθμοί που κυκλοφορούν στον δημόσιο διάλογο είναι πάντα -και για προφανείς λόγους- υπερβολικοί, είναι αλήθεια ότι η κρίση στον κλάδο αυτοκινήτου παραείναι μεγάλη. Είναι σίγουρα μεγαλύτερη από ό, τι σε άλλους καταναλωτικούς κλάδους, ακριβώς επειδή τα χρόνια της.. πλασματικής ευημερίας η ανάπτυξη επίσης παραήταν μεγάλη. Το «Greek Cayenne» ήταν το δεύτερο καλύτερο ανέκδοτο (μετά τα «Greek Statistics») που κυκλοφορούσε στην Ευρώπη. Δικαίως: υπήρχε μια χώρα που δανειζόταν αφειδώς, όχι για να επενδύσει στο μέλλον, αλλά για να αγοράζει τετράτροχα πολυτελείας ή όχι και τόσο πολυτελείας. Από το 2000, 280.000 νέα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν στην ελληνική αγορά κάθε χρόνο.

Φέτος, όπως είναι φυσικό, ο αριθμός αυτός μειώθηκε. Πάλι κυκλοφορούν νέα αυτοκίνητα στους δρόμους, αλλά όχι με τον ρυθμό των περασμένων ετών. Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία ο αριθμός των νέων αυτοκινήτων το διάστημα Ιανουαρίου-Αυγούστου 2010 έφτασε τα 149.371. Αυτό, όπως είναι φυσικό, δημιουργεί πολλά προβλήματα στην «οικονομία της βιτρίνας» που διογκώθηκε υπερβολικά τα τελευταία χρόνια. Επιχειρήσεις κλείνουν και δυστυχώς απολύονται πωλητές. Το γεγονός ότι η αγορά είχε φουσκώσει φαίνεται από τον αριθμό των «λουκέτων», που οι ίδιοι οι έμποροι διαλαλούν. Αν πραγματικά έκλεισαν 2.000 επιχειρήσεις, τίθεται το ερώτημα: «πόσες τελικά ήταν»; Και αν πραγματικά απασχολούνται 90.000 εργαζόμενοι στον κλάδο αυτοκινήτου, το συμπέρασμα είναι ότι σ’ αυτήν την χώρα υπάρχουν δύο κλάδοι εργασίας: οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι απασχολούμενοι με το αυτοκίνητο. Και να φανταστεί κανείς ότι δεν παράγουμε ούτε τα τασάκια. Η αντίδραση φυσικά εκείνων που εμπορεύονται την παραγωγή άλλων είναι η τυπική ελληνική: «τι κάνει το κράτος»; Ζητούν «μέτρα στήριξης της αγοράς», να επανέλθει η απόσυρση και άλλα τέτοια... αναπτυξιακά. Να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που πέρυσι το καλοκαίρι ενώ βρισκόταν στο χείλος της οικονομικής καταστροφής θεσμοθέτησε κίνητρα για την εισαγωγή και αγορά αυτοκινήτων. Η «αναπτυξιακή» λογική ήταν πάλι η τυπική ελληνική: να παράγουν οι Γερμανοί Καγιέν, να τα αγοράζουμε εμείς, για να έχουν αυτοί εξαγωγές και να παίρνει το κράτος μερτικό υπό τη μορφή φόρων.

Είναι κρίμα που η αγορά αυτοκινήτων βρίσκεται σε τέτοια δύσκολη κατάσταση, αλλά και πολλοί συνταξιούχοι βρίσκονται σε δυσκολότερη. Δύσκολα οι τελευταίοι θα πεισθούν ότι οι θυσίες τους είναι αναγκαίες, αν γίνει έκπτωση 7.000 ευρώ στα τέλη ταξινόμησης ενός αυτοκινήτου 3.000 κυβικών εκατοστών. Η συγκυρία δεν είναι μόνο δύσκολη οικονομικά, μυρίζει μπαρούτι και κοινωνικά. Είναι πολλοί εκείνοι που ανέχονται τη μείωση των εισοδημάτων τους, διότι νιώθουν ότι τα μέτρα λίγο-πολύ πλήττουν όλους αναλογικά. Από την άλλη, είναι πολλοί και εκείνοι που ψάχνουν επιχειρήματα για να σταματήσουν με δυναμικό τρόπο κάθε προσπάθεια αναδιάρθρωσης της οικονομίας.

Η ύφεση είναι το αποτέλεσμα μιας οικονομίας χωρίς ισχυρή παραγωγική βάση, η οποία τα τελευταία χρόνια ξεσάλωσε σε δανεισμό και καταναλωτικές δαπάνες. Δυστυχώς πρέπει να τη ζήσουμε και να αναδιαρθρώσουμε την οικονομία σε πιο υγιή βάση. Το μόνο που δεν πρέπει να κάνουμε είναι ό, τι και στο παρελθόν.