»Οι παρθενες του μνημονιου

Παντελής Καψής ΒΗΜΑ

ΣΤΟΝ Συνασπισμό θεώρησαν τις συνθήκες ιδανικές. Ο κόσμος υποφέρει εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής. Θα κάνουμε κι εμείς τις δημοτικές εκλογές δημοψήφισμα για το μνημόνιο- σκέφτηκαν- και θα μπορέσουμε επιτέλους να προκαλέσουμε «μια ρωγμή στην αλαζονεία του ΠαΣοΚ».

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για έναν στρατηγικό στόχο της Αριστεράς- ήδη από την εποχή των κκ. Κωνσταντόπουλου και Αλαβάνου- για χάρη του οποίου έχουν υπονομεύσει κάθε προσπάθεια διαλόγου και..
συνεργασίας.

ΤΟ ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Το μνημόνιο τους προσέφερε απλώς την τέλεια δικαιολογία. Το εννοούν; Δικαιούμεθα να αμφιβάλλουμε. Στην Αριστερά η πολιτική έχει προ πολλού γίνει ένα πρόσχημα μόνο για να επιβιώνουν τα λογής λογής μαγαζάκια. Οι αντιφάσεις είναι το μοιραίο αποτέλεσμα.

ΟΠΩΣ για παράδειγμα όταν υιοθετούν τα πιο ετερόκλητα συντεχνιακά αιτήματα- των ιδιοκτητών φορτηγών ή των κινήσεων για την κατάργηση των διοδίων την ώρα που σε όλον τον κόσμο οι οικολογικές οργανώσεις ζητούν να περιοριστεί με κάθε τρόπο η κίνηση των ΙΧ.

ΤΕΛΙΚΩΣ βέβαια δεν ήταν τα πολιτικά αλλά τα προσωπικά που αποτέλεσαν τη θρυαλλίδα για την έκρηξη. Οπως και σε κάθε «αστικό» κόμμα, οι προσωπικές φιλοδοξίες αποδείχθηκαν πολύ ισχυρότερες από τους όρκους περί «συλλογικότητας». Καλλιεργήθηκαν ωστόσο ακριβώς επάνω σε ένα υπόβαθρο πολιτικής ένδειας που αφήνει καθηλωμένη την Αριστερά σε μονοψήφια ποσοστά.

ΑΚΟΜΗ πιο παράδοξο βέβαια είναι το ότι και ο κ. Σαμαράς υιοθέτησε το σύνθημα περί εκλογών-δημοψηφίσματος για το μνημόνιο. Ως τώρα οι συνεργασίες της ΝΔ με το ΚΚΕ ή τον ΣΥΝ στηρίζονταν είτε στην επίκληση ενός μείζονος αιτήματος - π.χ. την κάθαρση- είτε στις τοπικές συνθήκες- ένας αριστερός αλλά καλός δήμαρχος.

ΤΩΡΑ τι λένε; Οτι ανάμεσα σε έναν ικανό και ανεξάρτητο κεντροδεξιό που εκφράστηκε υπέρ του μνημονίου και σε έναν κομμουνιστή του ΠΑΜΕ η ΝΔ θα υποστηρίξει το ΠΑΜΕ; Γιατί βέβαια το να μετατρέψεις τις εκλογές σε δημοψήφισμα αυτό ακριβώς σημαίνει.

ΔΕΝ χρειάζεται να είναι κανείς πολιτικός αναλυτής για να καταλάβει ότι για ένα συντηρητικό κόμμα που στηρίζει, υποτίθεται, την ιδιωτική πρωτοβουλία μια τέτοια στρατηγική αποτελεί πολιτική αυτοκτονία. Η οποία μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο αν δούμε τα στελέχη τρίτης διαλογής που μοιάζει να έχουν βραχυκυκλώσει την ηγεσία της Ρηγίλλης.

ΟΣΟ για το ΠαΣοΚ, οι κακοτεχνίες του ανασχηματισμού έδειξαν για μία ακόμη φορά την έλλειψη συντονισμού και τις μεγάλες αδυναμίες του «συστήματος Γιώργου». Την ίδια στιγμή ωστόσο είναι φανερό ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει βάλει μπροστά μια σειρά από μεταρρυθμίσεις που αν πετύχουν- και αυτό δεν είναι ακόμη βέβαιο- θα αλλάξουν ριζικά το πρόσωπο της Ελλάδας.

ΣΕ αυτό τουλάχιστον, στο πεδίο της Πολιτικής, με Π κεφαλαίο, δηλαδή, το ΠαΣοΚ παίζει καιρό τώρα μόνο του!

kapsis@dolnet.gr