»Οι εγκλειστοι της Θεσσαλονικης

Της Βούλας Κεχαγιά ΝΕΑ

ΑΠΟ ΜΑΘΗΤΕΣ ακόµη έχουµε διδαχτεί τη σηµασία της αρχαιοελληνικής ρήσης «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν», η οποία αναφέρεται στη δύναµη που έχει η εγκράτεια της γλώσσας. Ποτέ όµως κανείς δεν µάς δίδαξε επακριβώς τι «εστί» το λαϊκίζειν στον δηµόσιο λόγο και ποια ακριβώς επιρροή ασκεί στη συµπεριφορά όσων ασκούν ή διαχειρίζονται εξουσία.

Το τριήµερο που .
.ο Γιώργος Παπανδρέου βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για τη ΔΕΘ άπαντες γίναµε κοινωνοί µίας άνευ προηγουµένου κριτικής που ασκήθηκε στην κυβέρνηση για τον τρόπο µε τον οποίο οργανώθηκε η παρουσία της στην πρωτεύουσα του Βορρά. Μερικοί ενοχλήθηκαν γιατί το νέο Υπουργικό Συµβούλιο «σκανδάλισε» συνεδριάζοντας στη Θεσσαλονίκη, εποµένως 49 µέλη της κυβέρνησης µαζί µε τη συνοδεία τους επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισµό µε έξοδα, τα οποία, σύµφωνα µε το σκεπτικό τους, θα µπορούσαν να αποφευχθούν. Μα, ούτως ή άλλως, για τα εγκαίνια του κορυφαίου οικονοµικού θεσµού της χώρας εδώ και δεκαετίες δεν απαιτείται σύσσωµη η παρουσία της εκάστοτε κυβέρνησης; Ο Πρωθυπουργός όταν χαράσσει τους κεντρικούς άξονες της οικονοµικής πολιτικής δεν απευθύνεται πρωτίστως και στα µέλη της κυβέρνησής του; Από την άλλη, κάποιοι στράβωσαν διότι πολλά υπουργεία λειτούργησαν περίπτερα στη ΔΕΘ – µολονότι «δεν πουλάνε προϊόντα» – άρα και πάλι η κυβέρνηση επιδόθηκε σε σπατάλες που µπορούσαν να αποφευχθούν. Προφανώς και δεν γνωρίζουν ότι εάν το κράτος δεν στηρίξει µε την παρουσία του τον συγκεκριµένο θεσµό, ο οποίος τα τελευταία χρόνια παραπαίει, το µέλλον του είναι άδηλο.

Ολα αυτά είχαν το εξής αποτέλεσµα: επί τρεις ηµέρες 49 υπουργοί και υφυπουργοί – µε ελάχιστες εξαιρέσεις – αποµονώθηκαν στα ξενοδοχεία όπου διέµεναν φοβούµενοι ακόµη και τη σκιά τους. Ουδείς τόλµησε να δειπνήσει σε ένα εστιατόριο της πανέµορφης Θεσσαλονίκης, για να µη γίνει αντικείµενο χλεύης και ειρωνικών σχολίων του τύπου «ζητάτε θυσίες από τον λαό κι εσείς καλοπερνάτε;». Σαράντα εννέα έγκλειστοι πολιτικοί έµαθαν απ’ έξω κι ανακατωτά τα ωράρια της καµαριέρας και του room service και τον χρόνο που διανύει το ασανσέρ από το lobby ώς τα δωµάτιά τους.

Μήπως όµως όλα αυτά είναι ακρότητες; Μήπως ο λαϊκισµός εµπεριέχει έντονα στοιχεία φασισµού;

Μήπως εν τέλει η σεµνότητα φαίνεται από άλλα πράγµατα;