»Οταν η Ν.Δ. αναβαθμιζε τη θεση της Ελλαδας στο ΔΝΤ

kassimatis@kathimerini.gr

Στις 13 Νοεμβρίου 2008, η Βουλή ψήφισε τον νόμο του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, με τον οποίο κυρώθηκε η απόφαση 63-2/2008 του Συμβουλίου Διοικητών του ΔΝΤ, για την αναβάθμιση των μεριδίων ή ψήφων των χωρών-μελών του ΔΝΤ. Η απόφαση αφορούσε 54 χώρες -ανάμεσά τους και η Ελλάδα- από τις 187 του οργανισμού. (Το θυμάστε; Πολύ αμφιβάλλω, διότι ελάχιστοι το..
πήραν είδηση...)

Ο νόμος ψηφίστηκε με απλή πλειοψηφία και, βάσει του άρθρου 108 του Κανονισμού της Βουλής, εκλήθησαν να μιλήσουν όσοι εκ των βουλευτών διαφωνούσαν. Το λεγόμενο όλον ΠΑΣΟΚ και τις θέσεις του εξέφρασε τότε η εισηγήτρια του κόμματος κυρία Ροδούλα Ζήση. Η συμφωνία ήταν, κατά την κυρία Ζήση, κάτι «απαράδεκτο, οξύμωρο και αδιανόητο», μια απόφαση «έωλη και σε αναντιστοιχία με τις διεθνείς εξελίξεις». Με αυτήν η κυβέρνηση επεδίωκε «να κολακεύσει, να καλοπιάσει τον πιο νεοφιλελεύθερο Big Brother». Επιπροσθέτως, άφηνε να εννοηθεί ότι ήταν και αντεθνική, αφού «το μόνο πρόγραμμα του ΔΝΤ, που ήταν η σταθερή τους επένδυση, ήταν το πρόγραμμα της Τουρκίας».

Οι βουλευτές της Αριστεράς είπαν τις γνωστές ανοησίες τους, καθώς -όσο και αν διαφωνούν σε όλα τα άλλα- φαίνεται ότι συμφωνούν μόνο στη στρατηγική ότι η επανάσταση θα έλθει μέσω της εξαθλίωσης. Εκ μέρους του ΛΑΟΣ, που υπερψήφισε προ μηνών το Μνημόνιο με την τρόικα, ο Κ. Αϊβαλιώτης κατήγγειλε την κυβέρνηση Καραμανλή ότι «μπλοκάρει τα χρήματα του ελληνικού λαού σε αυτό το ΔΝΤ, το οποίο έχει επίσημη αγαπημένη του την Τουρκία».

Περιέργως, ουδείς εκ των νεοδημοκρατών βουλευτών, οι οποίοι σήμερα διεξάγουν τον απελευθερωτικό αγώνα κατά του Μνημονίου, ζήτησε να λάβει τον λόγο και να καταγγείλει το ΔΝΤ. Ακόμη περισσότερο περίεργο είναι πως η τότε κυβέρνηση Καραμανλή έκρινε ότι το νομοσχέδιο έπρεπε να ψηφισθεί κατά πλειοψηφία και όχι με τα τρία πέμπτα των ψήφων, όπως υποστηρίζει σήμερα, με την αρθρογραφία του, ο πρώην υπουργός Προκόπης Παυλόπουλος. (Υποθέτω πως και τότε θα είχε εκφράσει τις αντιρρήσεις του, αλλά έκρινε ότι δεν έπρεπε να τις κοινοποιήσει...) Το αποκαρδιωτικό συμπέρασμα της αναδρομής στο πρόσφατο παρελθόν είναι ότι η πολιτική ζωή του τόπου θυμίζει μια ομάδα ανθρώπων που κινούνται διαρκώς, χωρίς να πηγαίνουν πουθενά. Οι ρόλοι της παράστασης είναι πάντοτε οι ίδιοι και μόνον οι ηθοποιοί που τους παίζουν αλλάζουν. Πώς λοιπόν να μην έχει περιέλθει στις μέρες μας η πολιτική σε ανυποληψία;

Η μάχη της Κρήτης

Τούτες τις ημέρες, η ηρωική μεγαλόνησος, η λεβεντογέννα Κρήτη περνά ημέρες αγωνίας. Οι καθημερινές δραστηριότητες -όσες δεν έχουν σταματήσει τελείως- διεξάγονται πλέον μηχανικά, ανόρεκτα και σχεδόν απρόθυμα. Οι λυράρηδες έχασαν την έμπνευσή τους, οι ηλικιωμένοι δεν μπορούν να κατεβάσουν τη ρακή τους, τα παιδιά δεν απολαμβάνουν το παγωτό τους, ώς και αυτοί οι τράγοι του Ψηλορείτη -όπως με βεβαιώνουν οι φυσιοδίφες- συμπεριφέρονται νευρικά! Ολα αυτά είναι φυσιολογικά, καθώς το μέλλον της ηρωικής μεγαλονήσου κρέμεται από μία απόφαση: Θα διεκδικήσει την Περιφέρεια Κρήτης ο κυρ Χρήστος ο Μαρκογιαννάτσης (φωνητική ορθογραφία) ή όχι;

Η λογική λέει ότι αν το πράξει θα έχει πλήξει το κόμμα του με τον ίδιο τρόπο που εκείνος καταλογίζει στον Αντώνη Σαμαρά και, άρα, θα έχει γκρεμίσει οριστικά τις γέφυρες με τη Ν. Δ. Είναι ο πρώην υπουργός ένας «ταλιμπάν», που μπορεί να πιστεύσει ότι θα πάει στον παράδεισο αν βουτήξει από τον τρίτο όροφο; Μάλλον όχι, αλλά δεν βάζω και στοίχημα, γιατί, όπως λέει και ένας φίλος μου, ο οποίος τον γνωρίζει καλά: «Αν όμως του ζητήσουν να βουτήξει από τον πρώτο όροφο, τον έχω ικανό...»

Κάτω στον Πειραιά

Αν η Ν. Δ. δεν εξασφαλίσει μια καλή υποψηφιότητα για τη δημαρχία του Πειραιά, κινδυνεύει να υποστεί πανωλεθρία στο πρώτο λιμάνι της χώρας. Πληροφορούμαι ότι η Ρηγίλλης παρήγγειλε τηλεφωνική δημοσκόπηση σε δείγμα 1.700 ατόμων, από την οποία προκύπτει ότι ο Πέτρος Μαντούβαλος προηγείται μακράν των υπολοίπων. Βέβαια, στο παρόν στάδιο είναι φυσικό να υπερέχει ο πρώην βουλευτής της Ν. Δ., καθώς η δική του πραγματική υποψηφιότητα μετράται εν σχέσει με τις υποθετικές υποψηφιότητες άλλων.

Ωστόσο, στη Ν. Δ. ακόμη αναζητούν το πρόσωπο «με προδιαγραφές Προέδρου της Δημοκρατίας», όπως υποσχέθηκε ο αρμόδιος για την επιλογή των υποψηφιοτήτων Βασίλης Μιχαλολιάκος. Ο ίδιος, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, κόβει κάθε συζήτηση για το ενδεχόμενο δικής του υποψηφιότητας - ίσως επειδή αναγνωρίζει ότι η περίπτωσή του δεν έχει τις προδιαγραφές Προέδρου της Δημοκρατίας. Παρά τον επιβλητικό όγκο του Β. Μιχαλολιάκου, μερικές φορές (μόνον μερικές φορές - σπανίως, ομολογουμένως...) νομίζω ότι η προσωπικότητά του περιγράφεται ικανοποιητικά από τον αφορισμό του Ροΐδη: «Αντιστρόφως προς τους νόμους της οπτικής, όσω περισσότερον πλησιάζει τις τον άνθρωπον τούτον, τόσω μικρότερος φαίνεται».

Πρωθυπουργικό χιούμορ

«Θα ήθελα να παρακαλέσω να σταματήσουν είτε δημόσια είτε σε ιδιωτικό επίπεδο όλες αυτές οι συζητήσεις περί ανασχηματισμού» ζήτησε ο Γιώργος από τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου χθες, και αμέσως μετά πρόσθεσε: «Εχουμε τις επίσημες δηλώσεις του εκπροσώπου μας». Τώρα, το ότι οι προχθεσινές δηλώσεις του εκπροσώπου Γιώργου Πεταλωτή περί δομικών αλλαγών αναζωπύρωσαν τη σεναριολογία, προφανώς του διέφυγε. Δεν πειράζει όμως, διότι έτσι αποδεικνύεται ότι ενίοτε ο αυτοσαρκασμός είναι κάτι που συμβαίνει ακουσίως...