»Οι εξοριστοι της πανσεληνου

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΖΑΝΑΚΗ

ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ του 2004 στη χώρα μας κυριαρχούσαν οι ολυμπιακές λωρίδες στους δρόμους και οι ολυμπιακοί εθελοντές στα πεζοδρόμια. Χιλιάδες άνθρωποι είχαν αφήσει για λίγο τις δουλειές τους και βοηθούσαν για τους Αγώνες, με ανταμοιβή ένα μπλουζάκι κι ένα καπελάκι.

Τον Αύγουστο του 2010, μόλις έξι χρόνια αργότερα, η Ακρόπολη και το..
Σούνιο δεν θα ανοίξουν για την πανσέληνο. Οι υπάλληλοι δήλωσαν αρνητικοί στην παράκληση να εργαστούν εθελοντικά για μία νύχτα τον χρόνο.

Λογικό; Απόλυτα- παίρνουν ήδη δύο μισθούς λιγότερους και μετρούν βάρβαρες περικοπές στα επιδόματά τους. Γνωρίζουν δε- όπως όλοι μας- ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα πριν (και αν...) γίνουν καλύτερα.

Ακόμα και τη βενζίνη που θα κάψουν για να φτάσουν στο Σούνιο ή στην Ακρόπολη την μετρούν δυο φορές. Και δικαίως. Αλλο είναι το κόστος με την αμόλυβδη στο 0,90 ευρώ το λίτρο και με 14 μισθούς κι άλλο με 1,45 το λίτρο και 12 πετσοκομμένα μισθουλάκια.

Και τρέχει τώρα το υπουργείο να βρει έξτρα λεφτά για να απελευθερώσει την πανσέληνο.

Ωραία όλα αυτά. Αλλά τα αξίζουμε;

Και κυρίως, οδηγούν πουθενά; Προφανώς όχι. Και αυτό το καλοκαίρι μετράμε κινήσεις που δεν οδηγούν πουθενά- το μπλόκο στην Ακρόπολη, το κλείσιμο του λιμανιού του Πειραιά.

Και τώρα, οι εξόριστοι της πανσελήνου...

Για ένα μπλουζάκι
ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ - και χαζό επίσης- να βγάλει κανείς το συμπέρασμα ότι «φταίει ο λαός μας». Η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική: τo 2004, οι περισσότεροι Ελληνες είχαν την αίσθηση ότι μπορούσαν- ο καθένας από το πόστο του- να συμβάλουν σε κάτι που θα δυνάμωνε τη χώρα και τον καθέναν προσωπικά. Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

Δεν είναι μόνον ότι δεκάδες χιλιάδες έχουν χάσει τη δουλειά τους. Δεν είναι μόνον ότι εκατοντάδες χιλιάδες βλέπουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται. Είναι κυρίως η βεβαιότητα ότι η συμβολή του καθενός εξαντλείται στο τι θα βγει από την τσέπη του.

Η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να βρει τρόπο να πείσει τους πολίτες ότι όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά μπορούν να κάνουν το «κάτι παραπάνω».

Οτι η έξοδος από την κρίση δεν εξαρτάται μόνον από τις θυσίες μας, αλλά και από τις πράξεις μας. Με ανταμοιβή, έστω, ένα μπλουζάκι κι ένα καπελάκικαι αργότερα, καμιά δουλειά ή έναν μισθό παραπάνω.