»Μια αδιαφορη υποψηφιοτητα

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ βημα

Σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία η γυναίκα δεν είναι τίποτε άλλο από την προέκταση του πατρός και του συζύγου της. Δεν εξεπλάγη λοιπόν κανείς που όλοι αντιμετωπίζουν την κυρία Χριστίνα Χριστοφάκη ως την κυρία του κυρίου της, σαν το μάτι, το μυαλό, το χέρι του Θόδωρου Πάγκαλου. Δεν πρόλαβε να θέσει υποψηφιότητα ως δήμαρχος Σαρωνικού και άρχισαν τα υποτιμητικά σχόλια για τις πολιτικές φιλοδοξίες της. Εις μάτην εκείνη υπερασπίζεται την εντοπιότητα. Σε εκείνα τα χώματα γεννήθηκε και..
μεγάλωσε, τη γνωρίζουν όλοι από παιδί. Είναι λοιπόν τόσο μεγάλο αμάρτημα να θέλει να εκλεγεί αρχόντισσα στον τόπο της; Θα πρέπει να εγκλειστεί στον γυναικωνίτη ή μήπως να κάνει άλλα τρία παιδιά για να έχει κάτι να ασχολείται; Τη δημοσιογραφία πάντως την παράτησε, υπακούοντας σε έναν άγραφο κανόνα που θέλει τις συζύγους πολιτικών να απομακρύνονται από οποιαδήποτε ενασχόληση όπου δυνητικά υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων.

Για να δούμε όμως, μήπως οι επιθέσεις είναι δίκαιες; Μήπως η κυρία Χριστοφάκη θέλησε ακριβώς να τεθεί υπό τον ισχυρό σύζυγο; Οι κακεντρεχείς λένε ότι εκμεταλλεύτηκε τις γνωριμίες του. Οι καλοπροαίρετοι, ότι αξιοποίησε τον κοινωνικό κύκλο της. Πήγε για παράδειγμα στον Αρχιεπίσκοπο για να πάρει την ευχή του και να εκθέσει τα προβλήματα του νεοσύστατου δήμου. Δεν θυμόμαστε να έχει πάει καμία άλλη νοικοκυρά στον Αρχιεπίσκοπο να μιλήσει για το αποχετευτικό και να έχει λάβει τόση δημοσιότητα. Η κυρία Χριστοφάκη βρήκε ένα έτοιμο δίκτυο για να κάνει τις επαφές της και να ακουστεί στα μίντια. Η διείσδυσή της στην τοπική κοινωνία ήταν εντυπωσιακή για άτομο που ουδέποτε είχε αναμειχθεί με τα αυτοδιοικητικά. Αυτό όμως από μόνο του δεν είναι επιλήψιμο.

Προτού διαγράψουμε ως σκάρτη την κυρία Χριστοφάκη, μπορούμε να διερευνήσουμε τις πιθανότητες που είχε να εμπλακεί στην πολιτική αν ήταν ανύπανδρη. Τόσοι και τόσοι δημοσιογράφοι έχουν θέσει υποψηφιότητα για δημόσια αξιώματα, δεν θα ήταν δα και καμία μεγάλη είδηση αν κάπου, στην άκρη της Αττικής, σε έναν δήμο των 20.000 κατοίκων μια πρώην δημοσιογράφος της «Ελευθεροτυπίας» έδειχνε ενδιαφέρον για τα κοινά. Κανείς ως τώρα δεν έχει πει ότι αυτή η γυναίκα είναι «τούβλο» και επειδή κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί, αναζητούν τρωτά στις επαγγελματικές δραστηριότητες του αδελφού και του πατέρα της. Εκείνοι ασχολούνται με τούβλα, διατηρώντας κατασκευαστική εταιρεία.

Καθώς δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό για να κατηγορηθεί η κυρία Χριστοφάκη, αντλείται υλικό από την επιχείρηση της οικογένειας. Η κατασκευαστική εταιρεία είχε αναλάβει κάποιο έργο για το Lagonissi Resort, ο ξενοδόχος είχε κλείσει την πρόσβαση στην παραλία και ταυτόχρονα είναι φίλος του κ. Κ. Μητσοτάκη. Ο επίτιμος εκτίμησε ότι η κυρία Χριστοφάκη θα έχει καλό αποτέλεσμα και της ευχήθηκε. Αν τα πούμε όλα αυτά μαζί, αν τα ανακατέψουμε με θεωρίες συνωμοσίας, προκύπτει ότι η υποψήφια δήμαρχος καταπάτησε τον αιγιαλό και έχει τη στήριξη κύκλων πέρα από το κόμμα που εκπροσωπεί. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάτι μεμπτό στο βιογραφικό της κυρίας Χριστοφάκη, δεν υπάρχει κάτι που να ακυρώνει ηθικά ή πολιτικά τη φιλοδοξία της.

Από την άλλη, δεν υπάρχει κάτι πειστικό στο βιογραφικό της που να πιστοποιεί την πείρα ώστε να αναλάβει επικεφαλής ενός δήμου, έστω μικρού. Εντάξει, το πρόγραμμα που παρουσιάζει είναι ενδιαφέρον αλλά δεν είναι δα και πρωτότυπο. Ολοι τάζουν χιλιόμετρα ποδηλατοδρόμου, καλύτερα σχολεία, Κέντρα Υγείας- τα γνωστά. Στα προγράμματα και στα λόγια είναι όλοι σούπερ. Οταν όμως τη ρωτούν γιατί θα πρέπει να ψηφιστεί εκείνη και όχι ο προηγούμενος, πεπειραμένος δήμαρχος Καλυβίων, εξηγεί ότι εκείνος εκλέγεται εδώ και 22 χρόνια και «ό,τι είχε να δώσει το έδωσε».

Κατάλαβε άραγε ότι η μομφή για τους γηραιούς, κουρασμένους πολιτικούς πιάνει και τον ίδιο τον άνδρα της; Αλλά είπαμε. Δεν τον έχει ανάγκη, θα μπορούσε να είναι υποψήφια και χωρίς το χρίσμα του.