»Ποτε ανακαλυφθηκε το ελλειμμα συντονισμου της κυβερνησης;

Τoυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ ΝΕΑ

Τέλος εποχής! Για όποιον νομίζει ότι το καλοκαίρι αυτό θα διαρκούσε για πάντα και μαζί του και οι διακοπές και ό,τι αυτές συνεπάγονται (γλέντια, αραλίκι, εφήμερους έρωτες) ενημερώνω εγκύρως ότι σε δυο τρεις μέρες «καλοκαίρι τέλος» και επιπλέον, και σοβαρότερο νομίζω, «τέλος εποχής», όπως προανέφερα. Ο Σεπτέμβριος σε λίγο είναι εδώ, προπομπός του φθινοπώρου, το οποίο οι.. ρομαντικές καρδιές το έχουν συνυφασμένο με πεσμένα φύλλα στους δρόμους, πρωτοβρόχια, τη μυρωδιά της νοτισμένης γης, τη μελαγχολία στην ατμόσφαιρα, με μια τάση φυγής, και κάτι σε Λούτσιο Ντάλα στο CD πλέιερ- τι λέω ο άνθρωπος, θα με πάρει από κάτω και μαζί και σας, και δεν είμαστε για τέτοια. Διότι όπως λέει κι ένα τραγούδι του Μαζωνάκη (ελπίζω να μη φρικάρεις αναγνώστη μου, ακούω και από αυτά, όλο Τσακνή Τσακνή, μπάφιασα πια!) «φεύγω για μένα να νιώσω καλά, έχω να κάνω ακόμη πολλά»! Διότι ναι έχω, πώς δεν έχω. Ο καθένας μας έχει. Το φθινόπωρο είναι η κατ΄ εξοχήν εποχή για νέες αρχές. Για ξεκινήματα. Κάθε είδους.

Σεπτέμβρης, ο μήνας των αλλαγών
Ο Ανδρέας, ο αείμνηστος, ο τεράστιος, 3 Σεπτέμβρη δεν διάλεξε να ιδρύσει το ΠΑΣΟΚ που τό ΄χουμε 36 χρόνια τώρα κορώνα στο κεφάλι μας; Σαν τώρα το θυμάμαι- εγώ! Αλλοι, άλλοι λέω, δεν ξέρω! Σεπτέμβρη ανοίγουν τα σχολεία, Σεπτέμβρη δίνονται οι μεγάλοι όρκοι που δεν κρατιούνται ποτέ («θα σ΄ αγαπάω για πάντα, να ξέρεις» και τέτοια), Σεπτέμβρη λέει ο άλλος «από Δευτέρα ξεκινάω δίαιτα να ρίξω τα κιλά που πήρα στις διακοπές», Σεπτέμβρη «ξεκινάω πιλάτες» ενημερώνει η συνάδελφος το ακροατήριο, όλα τώρα. Ασχετο αν σε λίγες μέρες κανείς δεν θα θυμάται τίποτε από όσα έλεγε, ο Σεπτέμβρης τις έχει μέσα του τις αλλαγές και τα ξεκινήματα. Να, για παράδειγμα ο Γιώργος, που του έκατσε- άκου τώρα πράγμα- ότι η κυβέρνηση πάσχει από έλλειψη συντονισμού, και άρα απαιτείται η τοποθέτηση ενός υπερυπουργού ως συντονιστή. Εμένα τώρα, να πω την καθαρή μου αλήθεια, αυτό μου κάνει λίγο με παραδοχή του είδους «βάζω κάποιον να κάνει τη λάντζα στο σπίτι γιατί εγώ έχω άλλες δουλειές». Κακό δεν το λες, αλλά αν αυτή είναι δική σου δουλειά αποκλειστικά- το λέει και ο Σύνταγμα- πώς είναι δυνατόν να την εκχωρείς σε κάποιον άλλο;

Υπονομεύει τον Πάγκαλο
Το μυστήριο δεν το έχω λύσει, προφανώς ο Γιώργος ξέρει καλύτερα από μας, για να το επιχειρεί, όμως υπάρχουν διάφορα ζητήματα που εν προκειμένω ανακύπτουν. Αίφνης, πότε ακριβώς ανακαλύφθηκε αυτό το έλλειμμα συντονισμού; Γιατί αν θυμάμαι καλά, και μάλλον θυμάμαι, ο Γιώργος είχε ορίσει δυο συντονιστές: τον αντιπρόεδρο Πάγκαλο και τον υπουργό Επικρατείας Παμπούκη. Απέτυχαν οι άνθρωποι στη δουλειά τους; Κι αν απέτυχαν, γιατί ο Πρωθυπουργός δεν έκανε το αυτονόητο έως τώρα: να τους αντικαταστήσει και να βάλει δυο άλλους ή και κανέναν στη θέση τους; Θα μου πεις, με τον Πάγκαλο δεν είναι και πολύ ωραία ιδέα να τα βάζει κανείς- δεν είδατε που σε ένα ακραίο δείγμα νεποτισμού το ΠΑΣΟΚ έδωσε το χρίσμα στη σύζυγό του για τον Δήμο Καλυβίων, την ίδια ώρα που για να βγάλει υποψηφίους και στον τελευταίο δήμο της χώρας «κοιλοπονάει» μήνες, και άσε που έχει κάνει πλούσιες τις τρεις τέσσερις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Εντάξει με τον Πάγκαλο, ας μην τα βάλει. Αλλά εκ των πραγμάτων τον υπονομεύει, δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση έχει πρόβλημα συντονισμού.

Διάψευση με καθυστέρηση
Αν έχει ένα πρόβλημα η κυβέρνηση, είναι ότι ορισμένοι υπουργοί λειτουργούν με μια αυτονομία που προκαλεί εύλογα ερωτηματικά. Δηλαδή, για παράδειγμα- εγώ μιλάω πάντα με παραδείγματα ως γνωστόν- ο Παπακωνσταντίνου. Είσαι υπουργός Οικονομικών, σωστά; Σωστότατα. Μάλιστα. Περάσαμε την προηγούμενη σεζόν με το πρόσωπό σου σχεδόν καθημερινά κρεμασμένο στα τηλεοπτικά παράθυρα. Σωστά; Σωστότατα επίσης. Εχει ξεκινήσει εδώ και μερικές ημέρες μια ιστορία που λέει ότι επέρχεται νέο Μνημόνιο με μέτρα «φωτιά» που θα καταστήσει συνταξιούχους και χαμηλόμισθους πιο ξερούς από τη ρίγανη- ατάκα αγαπημένη του φίλου μου του Δημητράκη. Εχει πέσει πανικός στον κοσμάκη και συ κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια. Ποιο είναι το πρόβλημα που δεν βγαίνεις να το ξεκαθαρίσεις το πράγμα; Πρόβλημα να βγεις στα κανάλια δεν έχεις. Αρα; Κάτι τρέχει. Τι τρέχει, μας λες; Γιατί άμα του άλλου του έχεις πάρει από την τσέπη 300 και 400 ευρώ από τα 1.000 που έπαιρνε, μια απόγνωση την προκαλείς θες δεν θες. Και δεν είναι καλό πράγμα να φέρνεις τον άλλο στην απόγνωση, εντάξει;

ΥΓ.: Την κατόπιν εορτής (διάβαζε αφού του την έπεσαν χοντρά στο Υπουργικό Συμβούλιο) διάψευση περί νέου Μνημονίου, την καταχωρίζω στα... πρακτικά μου!

Ολα τα προβλήματα έμεναν άλυτα...

Τώρα θα μου πεις είναι το μόνο πρόβλημα αυτής της κυβέρνησης αυτό, το συγκεκριμένο; Το μόνο όχι. Εχει κι ένα σωρό άλλα, πράγμα λογικό στην κατάσταση που βρήκε τη χώρα. Ομως απ΄ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, και φαντάζομαι κι εσύ αναγνώστη μου, αυτή η χώρα όλο προβλήματα είχε, κι όλο άλυτα έμεναν. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω δηλαδή. Προβλήματα επί προβλημάτων, και λύσεις επιδερμικές, ούτε μια κάθετη και ολοκληρωμένη. Λύσεις για την κονόμα, για το ρουσφέτι, και τους ημέτερους. Λύσεις για τον τόπο και τους πολίτες του όχι. Γι΄ αυτό έχει ένα στοιχείο ειλικρινείας αυτό που λέει ο Γιώργος, ότι κάποτε πρέπει να γίνουμε κράτος σ΄ αυτήν τη χώρα. Κάποτε, ναι. Θα το δουν ίσως τα παιδιά μας αυτό το κράτος ή τα παιδιά τους. Εμείς όχι. Γιατί εμείς το οικοδομήσαμε, το στηρίξαμε, το εξελίξαμε αυτό το σαθρό οικοδόμημα που «φουουου» να του κάνεις θα καταρρεύσει. Ναι, η δική μας η γενιά. Που έφαγε «το μερτικό απ΄ τη χαρά» (γεια σου πρόεδρε Λευτέρη) και της επόμενης...

Οι εξετάσεις και οι... Λάζαροι
Τι χώρα όμως, ε; Δεν παίζεται με τίποτα. Δεν παλεύεται, ρε παιδί μου. Κάθε μέρα διεκδικεί ένα ρεκόρ για το βιβλίο Γκίνες. Και δυο την ημέρα μπορώ να σου πω. Την Πέμπτη για παράδειγμα είχαμε δύο: ένα ότι χάρις σ΄ αυτό το ρημαδοσύστημα εισαγωγής στα ανώτερα και τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα κατάφεραν να εισαχθούν στα ΤΕΙ ακόμη και απόλυτοι σκράπες που έγραψαν άσο ή έδωσαν λευκή κόλλα (σε ποιο άλλο μέρος του κόσμου μπορεί να συμβεί αυτό; Ας μου πει κάποιος), και ένα δεύτερο ότι η Ελλάδα και... νεκρούς ανασταίνει. Πώς πήγε ρε παιδί μου μια μέρα ο Κύριος έξω από τον τάφο του Λάζαρου του κολλητού του, και του είπε το γνωστό «Λάζαρε δεύρο έξω»; Ετσι ακριβώς. Ή περίπου έτσι. Μόνο που εδώ βρέθηκαν 321 «Λάζαροι», οι οποίοι όχι μόνο εγκατέλειψαν τας αιωνίους μονάς και επέστρεψαν μεταξύ μας (σαν τα Νεφελίμ εκείνου του Λιακόπουλου) αλλά επιπλέον, κάθε μήνα, μα κάθε μήνα, εισέπρατταν και τη σύνταξη! Στο ακέραιο, χωρίς περικοπές του είδους «λόγω δωρεάν διαμονής ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός»... Και μετά μου λέει ο Γιώργος εμένα ότι τον σταματάνε στον δρόμο συνταξιούχοι και του λένε πάρε τη σύνταξή μας Γιώργο να σωθεί η χώρα. Ποια χώρα ρε παιδιά; Σώνεται αυτή η χώρα; Με άσους στο γραπτό και λευκές σελίδες; Πλάκα μας κάνετε;


Το νέο κράτος θα το δουν ίσως τα παιδιά μας ή τα παιδιά τους.
Εμείς όχι


Οι κυρίες διχάζουν το Ιόνιο

Διχάζεται η περιφέρεια Ιονίων Νήσων για τα μάτια δυο κυριών:

της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και της Αντζελας Γκερέκου. Για την ακρίβεια, το τοπικό ΠΑΣΟΚ διχάζεται, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην υπόλοιπη χώρα- για να μη νομίσει κανείς ότι μιλάμε και για κανένα πρωτότυπο θέμα δηλαδή. Αν και μέχρι τώρα έχει τεθεί θέμα μόνο για την υποψηφιότητα της κ. Γκερέκου, Ζάκυνθος και Κεφαλονιά στέλνουν απεγνωσμένα μηνύματα στην Ιπποκράτους ότι «μόνο με τη Μαριλίζα κερδίζουμε»- δείγμα ότι η χαμηλών τόνων υπουργός Υγείας έχει πολλούς υποστηρικτές στην τοπική κομματική βάση. Από την άλλη, οι Κερκυραίοι υποστηρίζουν την υποψηφιότητα της Αντζελας Γκερέκου, η ίδια δεν έχει δηλώσει ότι την ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, και το ΠΑΣΟΚ Κέρκυρας είναι στα... κάγκελα για να μην είναι υποψήφια. Τι απομένει; Το ΠΑΣΟΚ Λευκάδας, που είναι σε ρόλο... ρυθμιστή και αδιάφορο και το μόνο που το ενδιαφέρει είναι το πώς θα αναδειχθεί αντιπεριφερειάρχης ο... κομματικός περιφερειάρχης Ιονίων Παναγιώτης Σκληρός, πρώην δήμαρχος Λευκάδας. Ασε που, όπως μου λένε, αν δεν καταλήξει κάπου το σίριαλ «μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω, από τη Μαριλίζα και την Αντζελα ποια να διαλέξω», ο Σκληρός μπορεί να είναι η λύση...