»Εναλλακτικα Οι Διδυμοι Πυργοι

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΑ

ΚΟΥΙΖ ΓΙΑ ιστορικούς- ή έστω ιστοριοδίφεις- του μέλλοντος; Τι θα θυμόμαστε από τη δεύτερη εβδομάδα του Ιουλίου 2010;

Η εύκολη απάντηση είναι το Ασφαλιστικό. Σύμφωνοι. Ωστόσο, η εξέλιξη αυτή ήταν προεξοφλημένη. Από πότε; Από την άνοιξη του 2001. Τότε είχε περιγραφεί το πρόβλημα σε όλη τη μαυρίλα του. Και τότε είχε επιχειρηθεί μια μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού με υπουργό Εργασίας τον ..
Τάσο Γιαννίτση.

Ο,ΤΙ ΟΜΩΣ επιχείρησε τότε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση το απέτρεψε το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα. Το κλειδί ήταν η δραματική σύσκεψη του Εκτελεστικού Γραφείου όταν- κατά τη θρυλική εκδοχή- μόνο το ελαττωματικό πόμολο της πόρτας εμπόδισε τον Κώστα Σημίτη να βγει έξω, αφήνοντας τους πρωτοκλασάτους να χειριστούν όπως εκείνοι νόμιζαν την κατάσταση της χώρας.

Η αλήθεια είναι πως η συνεδρίαση εκείνηενός κομματικού οργάνου που δεν υπάρχει πια - άνοιξε χαραμάδα στο μέλλον. Εδειξε ότι ο Κώστας Σημίτης δεν ήταν παντοδύναμος- αλήθεια που επιβεβαιώθηκε με πολλούς τρόπους ώς το 2009. Και ότι το κατ΄ εξοχήν κόμμα εξουσίας της μεταπολίτευσης, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, μπορούσε να πάει ώς ένα σημείο στις παρεμβάσεις του. Πράγματι. Χρειάστηκε η υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ- στην τρόικα, αν προτιμάτε- για να περάσει ασμένως στη Βουλή η πλήρης αναμόρφωση του ασφαλιστικού καθεστώτος στη χώρα μας.

ΜΕ ΤΗΝ ίδια λογική, το γεγονός της πρώτης εβδομάδας του Ιουλίου 2010 που ανοίγει χαραμάδα στο μέλλον είναι ο καβγάς Ρέππα- Παπακωνσταντίνου για τις ΔΕΚΟ. Τα χρόνια της μεταπολίτευσης, ιδίως από την είσοδο στην ΕΟΚ το 1980 και μετά, ορθώθηκαν οι Δίδυμοι Πύργοι του κόμματος και του κράτους. Η Ν.Δ. είχε τα «δικά μας παιδιά». Το ΠΑΣΟΚ είχε τις «συντεχνίες των ΔΕΚΟ». Σε αμφότερες όμως τις περιπτώσεις κόμμα και κράτος ήταν δυο ουρανοξύστες, όπως αυτοί του Γουόρλντ Τρέιντ Σέντερ στη Νέα Υόρκη. Η διεθνής κρίση έχει πέσει πάνω τους με την ορμή ενός αεροπλάνου.

Οι Δίδυμοι Πύργοι καίγονται. Κάποιοι πιστεύουν πως δεν θα καταρρεύσουν. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Με την Ελλάδα να αδυνατεί να δανειστεί στις αγορές και την οικονομία της σε ύφεση, πώς να χρηματοδοτήσει κανείς το κράτος των ΔΕΚΟ; Το εγχείρημα φαντάζει αδύνατο. Οι λύσεις- αναδιάρθρωση και ιδιωτικοποιήσεις- ουσιαστικά αποτελούν τέλος εποχής. Ακόμη χειρότερα: περιθώριο δεν υπάρχει πλέον για ιδιωτικοποιήσεις όπως αυτή της Ολυμπιακής με εθελούσιες εξόδους και χρυσά αλεξίπτωτα.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε μόνο του να λύσει το Ασφαλιστικό- κάτι που η Ν.Δ. δεν επιχείρησε καν. Χρειάστηκε, όπως είπαμε, το ΔΝΤ. Το ερώτημα είναι αν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αντιμετωπίσει την κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων κράτους και κόμματος, ώστε να προχωρήσει στην ανοικοδόμηση της ελληνικής οικονομίας με άλλους όρους. Ρέππας και Παπακωνσταντίνου εκφράζουν την αμφιθυμία του ΠΑΣΟΚ απέναντι στο εγχείρημα αυτό που δεσπόζει πάνω στο μέλλον της χώρας. Είναι όμως ο Γιώργος Παπανδρέου που θα πάρει την απόφαση.