»ΒιετναΜ

Της Αριστοτελίας Πελώνη ΝΕΑ

ΣΤΟΝ «ΗΣΥΧΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ», ο ήρωας του Γκράχαµ Γκριν είναι ένας αφελής, καλοσπουδαγµένος, ιδεολόγος Αµερικανός, ο οποίος φτάνοντας στο Βιετνάµ θέλει να βοηθήσει τους γηγενείς να απαλλαγούν από τη γαλλική αποικιοκρατία και τον κοµµουνισµό. Χωρίς να ξέρει απολύτως τίποτα για τη χώρα, φέρνει την καταστροφή...

Η ΕΛΛΑΔΑ δεν είναι Βιετνάµ του ‘50. Και ο Πάουλ Τόµσεν, που βρίσκεται και..

πάλι στην Αθήνα, δεν είναι ούτε αφελής ούτε ιδεολόγος. Είναι ένας τεχνοκράτης που, σύµφωνα µε όσους τον γνωρίζουν, ξέρει να διαβάζει την πολιτική διάσταση πίσω από τους αριθµούς. Ο επικεφαλής του κλιµακίου του ΔΝΤ στη χώρα µας κοντραρίστηκε επανειληµµένα µε τους κοινοτικούς, υπερασπιζόµενος πιο «ήπια» προσαρµογή της χώρας. Λένε µάλιστα πως χτύπησε το χέρι στο τραπέζι υποστηρίζοντας ότι είναι ανέφικτο να επιβληθεί η δηµοσιονοµική προσαρµογή σε µόνο τρία χρόνια. Κάπως έτσι το πρόγραµµα έγινε τετραετές.

Ο[-1056ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΟΝΩΝ Δανός εξοµολογήθηκε πως παρά την 30ετή πείρα του σε πρώην ανατολικές και λατινοαµερικανικές χώρες, αυτά που είδε στην Ελλάδα δεν τα έχει ξαναδεί. Αυτό, βέβαια, δεν σηµαίνει ότι ο Τόµσεν έχει µάθει τη χώρα. Δεν γνωρίζει, για παράδειγµα, ότι το πιο δύσκολο εδώ µπορεί να είναι η επανάσταση του αυτονόητου. Οπως οι ορκωτοί ελεγκτές που θα τοποθετηθούν βάσει των χθεσινών συστάσεων της τρόικας στα δηµόσια νοσοκοµεία, µέτρο απλό, στο οποίο όµως δεν είχε προχωρήσει καµία κυβέρνηση.

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ τη µεσογειακή µανταλιτέ που ξεχειλίζει από µελό και συναίσθηµα, ο ψυχρός Δανός ταυτίζεται µε τις θυσίες που επιβάλλουν τα σκληρά µέτρα, αλλά και µε όσα µπορούν κι έπρεπε να είχαν αλλάξει εδώ και δεκαετίες. Δεν έλεγαν τυχαία οι κακές αγγλοσαξονικές γλώσσες πριν από την έλευση της τρόικας στην Αθήνα ότι το ΔΝΤ θα... µας κάνει καλό γιατί θα προκαλέσει µεταρρυθµιστική δυναµική, την οποία καµιά κυβέρνηση δεν θα αναλάµβανε λόγω πολιτικού κόστους.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, από τον Τόµσεν εξαρτάται αν θα πάρουµε την επόµενη δόση του δανείου. Στην Ουάσιγκτον τον χαρακτηρίζουν άνθρωπο που λύνει προβλήµατα. Ο Δανός θα κάνει τη δουλειά του και θα φύγει. Μένει να αποδειχθεί αν, όπως ο ήρωας του Γκριν, στην προσπάθειά του να λυτρώσει έναν ξένο λαό, για τον οποίο δεν γνωρίζει τίποτα, προκαλέσει µεγαλύτερο κακό.