»Η ζωη μου ολη: βουτα μαζι μου

της Αναστασίας Λαμπρία Protagon.gr
photo: Αναστασία Βουτυροπούλου

Πριν από λίγες μόλις μέρες ανακάλυψα ότι είναι καλοκαίρι. Πάνω σε ένα βράχο τη στιγμή που έπεφτα με βουτιά στη διάφανη θάλασσα. Ο ήλιος μας έκαιγε τους ώμους, το νερό έβγαζε σπίθες, ο βυθός φαινόταν ολόλαμπρος. Μ’ αρέσει να επαναλαμβάνω για να σοκάρω τους τάχαμου συντηρητικούς ότι η ..βουτιά και το σεξ έχουν κάτι απολύτως κοινό: τα δέκα δευτερόλεπτα πριν από την πτώση-σμίξιμο κάνουν όλη τη διαφορά εκεί που οι σφυγμοί έχουν ανέβει και δεν ξέρεις ακριβώς τη συνέχεια. Δυο μέρες μετά μας ρώτησαν στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ τη Στέλλα, τη Λίνα κι εμένα: Τι σας έρχεται πρώτο πράγμα στο νου όταν ακούτε τη λέξη καλοκαίρι; « Αλμυρά φιλιά σε σκιερά σημεία» είπα.

Η βουτιά και τα αλμυρά φιλιά. Αν ήμουν Δανή θα ήμουν καλύτερη αναγνώστρια, πιο συνειδητοποιημένη πολίτις, πιο καθησυχασμένη μητέρα, πιο ικανοποιημένη επιχειρηματίας, συνεπέστερη καταναλώτρια αλλά δεν θα ‘δινα ποτέ αυτή την απάντηση.

Τα βότσαλα πουθενά αλλού δεν είναι τόσο λεία και θελκτικά, τα νερά πουθενά δεν είναι τόσο τυρκουάζ, οι αχινοί δεν έχουν αλλού αυτή τη γεύση, το φως πουθενά δεν είναι τόσο διαφορετικό από ώρα σε ώρα, πουθενά δεν καταυγάζει. Ο Ελύτης δεν είναι σίγουρα ο ποιητής μου όμως η καρδιά σου και το μυαλό σου έχει στουμπώσει από τον κάματο της ελληνικής ζωής είναι σαν να ξαναμαθαίνεις τις λέξεις και τα χρώματα από την αρχή. Και τα αισθήματα επίσης.


Δεν της αξίζουμε αυτής της χώρας που επιμένει να σου κόβει την ανάσα τις πιο απίθανες στιγμές εις πείσμα των κατοίκων της. Της εξουσίας της, του λαού της. Δεν τους διαχωρίζω και τους ξεχνώ εντελώς τη στιγμή που ξεκινώ το μακροβούτι.