»The kids are alright

του Άλκη Γαλδαδά Protagon.gr

Παρακολουθώ μαζί με άλλους την προπόνηση των μικρών. Είμαστε καθισμένοι σε μια ετοιμόρροπη ξύλινη εξέδρα. Οι 13χρονοι πιτσιρίκοι μουσκεύουν τις φανέλες τους καθώς έχουν ριχτεί, χωρίς να υπολογίζουν κόπο, στο παιχνίδι με τη μπάλα. Μας έχουν μπουκώσει οι μυρωδιές. Όχι τόσο από την απέναντι ψαροταβέρνα όσο από τα σκουπιδιάρικά, που είναι παρκαρισμένα ακριβώς δίπλα μας. Διότι εκτός από..
γήπεδο ο ίδιος χώρος χρησιμεύει για να ξεκουράζονται και τα σκουπιδιάρικα του Δήμου μετά τους γύρους μέσα στην πόλη και το ταξίδι στη χωματερή. Όλο και κάτι έχει μείνει εκεί μέσα και για εμάς. Το άρωμά του τώρα με τη ζέστη μας το δίνει απλόχερα ο Δήμος χωρίς να το πολυσκέφτεται. Το κερνάει και στους μικρούς Μαραντόνα που βαριανασαίνουν στο λαστιχένιο χορτάρι. Δεν είναι ο μόνος Δήμος που έχει τέτοιο γούστο. Να συνδυάζει το γήπεδο του ποδοσφαίρου με τα αυτοκίνητα αποκομιδής.



Και πιο κάτω στη Νέα Ιωνία ακριβώς το ίδιο σκηνικό και μέχρι πέρα στον Άγιο Δημήτριο στα νότια της πόλης συναντάς αυτό που δεν θα δεις αν γυρίσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη. Σκέπτομαι ότι στο μεθεπόμενο Μουντιάλ αυτά τα αγόρια, γερά να είναι, θα έχουν φθάσει κοντά στα είκοσι δύο τους χρόνια. Αν κάποιοι είναι πολύ καλοί θα μπορούσε ίσως έστω και ένας τους να παίζει στα υπέροχα γήπεδα που φαίνονται αληθινές ζωγραφιές κάθε βράδυ στην τηλεοπτική οθόνη μας. Εκεί που μπορεί να βρέχει με τις ώρες και σταγόνα δεν βλέπεις στο χορτάρι, εκεί που όταν κάνει κρύο όλο το γήπεδο θερμαίνεται σαν μονόκλινο δωμάτιο.



Πόσο δρόμο λοιπόν θα έχει διανύσει αυτός ο ένας που θα καταφέρει να φθάσει μέχρι το Μουντιάλ; Από το μισοφωτισμένο βρωμογήπεδο με τα σκουπιδιάρικά στο ολόφωτο πράσινο χαλί. Οι περισσότεροι από τους παίκτες της Εθνικής Ελλάδας μια τέτοια διαδρομή έχουν διανύσει. Χρόνια ταλαιπωρίας στο θλιβερό γήπεδο της πόλης ή του χωριού τους με πράσινο χαλί τα αγριόχορτα (έχω παίξει και σε τέτοιο, λίγο πιο έξω από την Καρδίτσα) και μετά σε ένα μίζερο πρωτάθλημα με οπαδούς κακομαθημένους και επικίνδυνους, Προέδρους στις ομάδες τους απατεώνες, νονούς της Πλάκας και της νύχτας, φοροκλέφτες, μιζαδόρους, κρατικοδίαιτους πλούσιους, λαθρέμπορους πετρελαίου, προπονητές φθηνούς, όσο και τα ρούχα από το «στοκάδικο» ενώ οι αντίπαλοί τους να έχουν μάθει αλλιώς τα μυστικά της μπάλας. Σε εγκαταστάσεις, χωρίς σκουπίδια, με πρόγραμμα και τάξη. Κάποτε ήλθε από το εξωτερικό ένας προπονητής για παιδιά, με γνώσεις και άποψη σε μεγάλη ομάδα του Πειραιά αλλά δεν κατάφερε να μείνει για πολύ. Να έφταιγε η υγρασία στο λιμάνι, που ξύπνησε μια μέρα ανάποδα ο Πρόεδρος ή ότι κάτι τους χάλαγε; Ένα βράδυ άκουσα για τον ίδιο σύλλογο κάποιον να παραπονιέται στο ραδιόφωνο ότι ένας Έλληνας που τους προπονούσε, ζήτησε από τον πατέρα του 300.000 δραχμές κάποτε για να προωθηθεί ο 16χρονος τότε γιoς του κάπως πιο κοντά στην πρώτη ομάδα…


Οι παίκτες της Εθνικής μας ζήτησαν κάτι που φαίνεται σε αυτούς πολύ απλό και σ’ εμάς αδύνατο. «Αφήστε μας να χαρούμε το ότι βρεθήκαμε εδώ». Καταλαβαίνετε; Έχουν περάσει πολλά πριν προσγειωθούν στη Νότια Αφρική και βγάλουν την πρώτη τους φωτογραφία εκεί. Και εμείς να έχουμε κρεμαστεί από πάνω τους και η τιμή του έθνους να βρίσκεται κάτω, ίσα με τα πόδια τους. Σαν κάτι γονείς, που για το καλό των παιδιών τους τώρα με τις Πανελλαδικές τα έχουν πουσάρει σε τέτοιο βαθμό σε σχέση με το πώς θα διαβάσουν και το πώς θα γράψουν ώστε τα έχουν τσακίσει κι εκείνα λένε ότι τάχα έγραψαν καλά για να ελαφρύνουν έστω και προσωρινά την πίεση. Και οι παίκτες απαντούν ευγενικά, με υπαινιγμούς, αλλά βράζουν μέσα τους. Γιατί έχουμε προσδοκίες ενώ αγνοούμε πολλά. Αλλά επιτέλους, δεν σώζεται η Ελλάδα έστω και αν είναι αλάνθαστος ο Βύντρα μέσα στο γήπεδο.

Περιμένουμε μια ψευτο-Ανάσταση από 23 ανθρώπους, που όμως άλλα έχουν στο μυαλό τους. Μάλλον πρέπει να ντρεπόμαστε εμείς και όχι αυτοί αν δεν φέρουν ένα καλό αποτέλεσμα την Πέμπτη. Προτείνω όσοι δεν το αντέχουν να χάνουμε να μην ασχοληθούν. Εντάξει μας στοιχίζουν 500 Ευρώ το δωμάτιο εκεί κάτω και θα μπορούσαν, για να ησυχάσουν από εμάς, να πουν ότι όσο ψηλά και αν φθάσουν στο Μουντιάλ δεν θέλουν πριμ, δηλαδή χρήματα-δώρο από γκρινιάρηδες και μεμψίμοιρους. Και εμείς θα πρέπει να μπορούμε να βρούμε κάτι άλλο για να κουβαλήσει την τσαλακωμένη εθνική μας υπερηφάνεια αντί για 11 παιδιά που τρέχουν πίσω από ένα τόπι.