»[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ]

Κλέφτες κι αστυνόµοι
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη ΝΕΑ

ΩΡΑΙΑ, ΝΑ πιάσουµε τον Μαντέλη. Ωραία, να πιάσουµε και τον Ακη. Ωραία, να καταγγείλουµε όλους όσοι πλούτισαν αδικαιολόγητα ή χρηµατίστηκαν ή πήραν εταιρικά δώρα ή δεν πλήρωναν τις τοστιέρες τους. Ωραία, να βρούµε «πού πήγαν τα λεφτά» – αφού πρώτα ξεκαθαρίσουµε για ποια λεφτά µιλάµε.
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ξεκαθαρίσουµε ένα πράγµα. ΟΤΙΣΤΗ δηµοκρατία και στο..


κράτος δικαίου που φιλοδοξούµε να αποτελούµε είναι άλλο πράγµα η απόδοση δικαιοσύνης και άλλο ο προπηλακισµός. Αλλο η διερεύνηση των ευθυνών κι άλλο η ανθρωποφαγία. Αλλο η αναζήτηση των υπαιτίων και άλλο το πογκρόµ.
ΔΙΟΤΙΠΟΛΥ φοβούµαι ότι τα πράγµατα αρχίζουν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο της λογικής.
ΟΤΑΝ,ΑΣ πούµε, διαβάζω ότι το δικαστικό συµβούλιο απαγόρευσε στον Μαντέλη την έξοδο από τη χώρα για λόγους «δηµοσίου συµφέροντος», ανατριχιάζω. Διότι µια δικαιοσύνη που αποδίδεται στο όνοµα του «δηµοσίου συµφέροντος» ή του «δηµοσίου αισθήµατος», οδηγεί τη χώρα µας κάπου ανάµεσα στον Αντρέι Βισίνσκι και τον Τσαρλς Λιντς.
ΔΕΝΤΡΕΦΩ την παραµικρή συµπάθεια και δεν έχω την παραµικρή επιείκεια για τους πολιτικούς, τους επιχειρηµατίες ή τους δηµόσιους παράγοντες που ενεργοποίησαν αυτήν την κατακραυγή. Καλά να πάθουν, είναι η πρώτη µου αντίδραση.
ΑΡΚΕΙ,ΟΜΩΣ, η τιµωρία τους να µην τραυµατίσει τον τόπο περισσότερο απ’ όσο τον τραυµάτισαν οι συµπεριφορές τους.
ΞΕΡΕΤΕΓΙΑΤΙ; Επειδή δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγµα από το να ταΐζεις έναν απελπισµένο λαό, έναν λαό που περνάει δύσκολα και δεν βλέπει προοπτική, µε εύκολους εχθρούς και αποδιοποµπαίους τράγους.
ΣΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ Ενωση του 1920, για την εξαθλίωση «έφταιγαν οι κουλάκοι». Στη Γερµανία του 1930, για την κρίση «έφταιγαν οι Εβραίοι». Και µετά παρέλασαν οι σφαγείς τους...
ΤΗΣΙΔΙΑΣ νοοτροπίας «φυρερίσκοι» υποδεικνύουν σήµερα στον ελληνικό λαό τους φταίχτες. Τους εύκολους φταίχτες. Οχι επειδή κόπτονται για τη δικαιοσύνη. Αλλά επειδή κόπτονται για την πάρτη τους. Κι επειδή έχουν επενδύσει στην κατάρρευση των πάντων, τη δική τους προέλαση.
ΚΑΜΙΑΑΝΤΙΡΡΗΣΗ, λοιπόν, για τη συντεταγµένη εκκαθάριση.
Καµία αντίρρηση για την πιο αυστηρή εφαρµογή του νόµου. Οχι, όµως, στο πολιτικό σχέδιο που κρύβεται πίσω της. Και το οποίο υπηρετείται µε πονηριά από συγκεκριµένα πολιτικά και επιχειρηµατικά κέντρα.
ΔΙΟΤΙ,ΣΕ τελευταία ανάλυση, ακόµη κι αν δεν έχουµε σε ιδιαίτερη υπόληψη την πολιτική ηγεσία του τόπου, ακόµη κι αν διατηρούµε πολλές αµφιβολίες για τις ικανότητες, τις αρετές και τις προθέσεις της, µόνο µέσα από την ίδια τη δηµοκρατία µπορούµε να αναζητήσουµε καλύτερους.
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΑ παίζουµε απλώς τους «κλέφτες κι αστυνόµους». Με έναν ολόκληρο λαό στον ρόλο των αστυνόµων!