»Χορευοντας στον καναπε

της Λίνας Παπαδάκη Protagon.gr

Σαν λαός γουστάρουμε την κριτική. Ή καλύτερα την κριτική επιτροπή. Το μεσημέρι στην παραλία, άκουγα παρέες να κανονίζουν την αποχώρησή τους σύμφωνα με την έναρξη του τελικού του Dancing with the Stars. Εννιά όλοι στα σπίτια. Στις 7.30 η Σαρωνίδα άδειασε.

Ηδονιζόμαστε να βαθμολογούμε, να ταυτιζόμαστε με τους κριτές ή τους παίχτες. Ρόλοι, ο επιεικής, ο αυστηρός, ο επιμελής, ο.. εργατικός. Εκ του ασφαλούς. Στον καναπέ μας. Εμείς οι βολεμένοι, εμείς οι άτεγκτοι.

Η πρόσφατη διαφωνία των καθηγητών έναντι του υπουργείου τους έχει ομοιότητες. Μεγάλη μερίδα αρνείται την αξιολόγηση κι έχει τα επιχειρήματά της. Οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης όμως είναι προνομιούχοι.
1ον. Έχουν στα χέρια τους τη διάπλαση των παίδων. Μέγιστο έργο. Πλάθουν χαρακτήρες, γίνονται πρότυπα.
2ον. Απολαμβάνουν την παρουσία νέων ανθρώπων. Η επαφή με φρέσκα μυαλά, σφριγηλά κορμιά και ζωηρά μάτια, μόνο ενέργεια μπορεί να σου δώσει. Ακόμα κι όταν πρόκειται για δύσκολες περιπτώσεις, το σίγουρο είναι ένα: ό, τι επιτυγχάνεται η κυτταρική ανάπλαση.
3ον. Έχουν καλύτερο επίπεδο ζωής συγκριτικά με τους περισσότερους εργαζόμενους. Δουλεύουν λιγότερο από 8 ώρες τη μέρα, παίρνουν άδεια περισσότερο από έναν μήνα το χρόνο και πληρώνονται τις υπερωρίες.
4ον. Έχουν καταφέρει η κοινή γνώμη να συμπαρίσταται στα αιτήματά τους άκριτα.

Θυμάμαι από τότε που πήγαινα γυμνάσιο, να τασσόμαστε - οι μαθητές - υπέρ των στάσεων εργασίας και των απεργιών τους. Ήταν απ’ τη μια ο θαυμασμός για τον ποπολάρο καθηγητή κι απ’ την άλλη το ότι ο διδάσκων στα χρόνια του σχολείου είναι μέλος της ζωής σου, κομμάτι του μικρόκοσμού σου. Ταυτίζεσαι. Τώρα που μεγάλωσα και δουλεύω κι έχω αιτήματα και υποχρεώσεις, νιώθω αδικημένη απέναντι στο σύνολο διότι ο μέσος Έλληνας ακούει δημοσιογράφο και η γλώσσα του πάει στο σύνθημα: αλήτες – ρουφιάνοι – δημοσιογράφοι.

Πόσους όμως δημοσιογράφους γνωρίζουμε και βγάζουμε συμπέρασμα; 50 ονόματα, 100; Ο κλάδος μου έχει εκατοντάδες που αμείβονται λιγότερο από έναν πρωτοδιόριστο καθηγητή, μπορεί να έχουν περισσότερα πτυχία και σίγουρα έχουν καθημερινό τσεκάρισμα. Όχι μόνο επίδοσης αλλά και αντοχής. Αλλά αυτό για τους ώριμους και διανοούμενους φιλοκαναπεδιστές δεν έχει σημασία. Αξία έχει το θέαμα. Και αυτό μόνο ξέρουν να βαθμολογούν.