»«Ο Καιρος»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Θα ήταν ενδιαφέρον να δει κανείς την οικονομική και πολιτική κατάσταση μέσα από το πρίσμα ενός στρατηγικού ερωτήματος: Ποιο θα ήταν το πιο καίριο χτύπημα αν ήθελε κανείς να θανατώσει τον καπιταλισμό της κατανάλωσης; Δηλαδή, αν όλοι αποφασίζαμε ότι είναι αδιέξοδο σύστημα να ζεις με μοναδική αξία να έχεις λεφτά για να καταναλώσεις, τι θα κάναμε για να σταματήσουμε; Μα, θα σταματούσαμε να αγοράζουμε μαζικά. Θα μποϊκοτάραμε, δηλαδή, το εμπόριο των σημερινών αξιών.
Αυτό θα διέλυε τις τράπεζες, που ζουν από τα ..
δάνεια, αν σταματούσαμε να παίρνουμε, τα εμπορικά καταστήματα, που ζουν από τις πωλήσεις, τους μεσάζοντες και τις μεταφορές, που ζουν από τη διακίνηση αγαθών, τους παραγωγούς και κατασκευαστές, που ζουν από τη μαζική παραγωγή, τους βιομήχανους και βιοτέχνες που ζουν από την τυποποίηση. Φυσικά, η οικοδομή, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και η ενέργεια θα κατέρρεαν.

Σας μοιάζει με κάτι όλο αυτό; Πολύ ωραία. Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι αμερικανικές τράπεζες, που βρίσκονται πίσω από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έχουν βαλθεί να καταστρέψουν το σύστημα χάρη στο οποίο υπάρχουν; Οχι βέβαια. Επομένως, τι συμβαίνει πραγματικά αυτή τη στιγμή στον κόσμο;

Οι άνθρωποι, από πείρα συνηθίζουν να ψάχνουν να βρουν ένα σχέδιο, μία συνειρμική αιτία πίσω από τις πράξεις και τα γεγονότα. Συνήθως υπάρχει, αλλά οι άνθρωποι συνηθέστατα ξεχνάνε μια σημαντική αιτία. Ισως τη σημαντικότερη:Τη βλακεία.

Ακόμα και η παράδοση των κυβερνητών των κρατών στους επιχειρηματίες και στις τράπεζες, είτε με αντιμισθία είτε με αντάλλαγμα τη διατήρηση της εξουσίας, εντάσσεται στο χώρο της βλακείας. Επειδή, τελικώς, βλάπτει αυτούς, τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετούν, τους πολίτες, με αποτέλεσμα σε κάποιο κομβικό σημείο της ιστορίας άλλοι να καρατομούνται, άλλοι να εκτελούνται, άλλοι να λιντσάρονται, άλλοι να πεθαίνουν εξόριστοι στην ψάθα, άλλοι να εξευτελίζονται στα δικαστήρια..

Το βλακώδες δεν είναι αυτό. Αυτό είναι το καθαρτήριο. Το βλακώδες είναι ότι με τις πολιτικές τους οδηγούν τους λαούς σ' ένα τοίχο. Κι αυτό δεν συμφέρει κανέναν.

Το γεγονός ότι αρκετοί καλοπερνάνε και ότι οι λαοί (κάποιοι λαοί για την ακρίβεια) για κάποιο διάστημα καλοπερνάνε το έχει γραμμένο στα πιο παλιά της παπούτσια η γενιά που καλείται να πληρώσει. Οπως επίσης και τα τρία τέταρτα του πλανήτη, που ζουν διαρκώς στην υπανάπτυξη για να φοράμε εμείς τα μπλουζάκια μας.

Οι μεγαλοτραπεζίτες, λοιπόν, δεν βάλθηκαν να καταστρέψουν την καταναλωτική κοινωνία και να καταστραφούν κι οι ίδιοι. Βάλθηκαν να πλουτίσουν γρήγορα και ασφαλώς, μια και οι κυβερνήτες της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, αντί να τους απαγορεύσουν το τζόγο, εξαναγκάζουν τους λαούς να πληρώσουν τα απαιτούμενα. Το δεύτερο μοιάζει στους κυβερνήτες πιο εύκολο. Γιατί, ενώ οι λαοί αντιδρούν μέχρι στιγμής σαν άβουλο, υποταγμένο κοπάδι πρόβατα, οι κεφαλαιούχοι αντιθέτως αντιδρούν αυθημερόν, με μεγάλη βιαιότητα και απειλούν τον κάθε υπηρέτη (του λαού υποτίθεται, αλλά του κεφαλαιούχου στην πραγματικότητα) να τον στείλουν σπίτι του ή να του βγάλουν στη φόρα τα οικονομικά του άπλυτα. Απλά πράγματα.

Εδώ ακριβώς μπαίνει το δεύτερο, επίσης έξαφνο ερώτημα: Το πρόβλημα με τα χρέη των κρατών δημιουργήθηκε επειδή υπάρχουν χρέη ή επειδή οι δανειστές απαιτούν να πληρωθούν τώρα; Ορίστε;


ΥΓ Η παρούσα Βουλή έχει αναλάβει το έργο της νέας κάθαρσης της πολιτικής ζωής διά των Εξεταστικών Επιτροπών. Ως γνωστόν, η προηγούμενη κάθαρση του 1989, μέχρι το 1992, κατέληξε στο θρίαμβο του συστήματος και των ανθρώπων από τους οποίους υποτίθεται ότι θα καθαριζόταν ο τόπος. Μόνα θύματα ο αχυράνθρωπος Κοσκωτάς και ο υπερυπουργός Αγ. Κουτσόγιωργας.

Μέχρι στιγμής οι Εξεταστικές Επιτροπές, με προεξάρχουσα αυτή για τη Siemens, αντί να ασχολούνται με την εξιχνίαση των υποθέσεων για τις οποίες συγκροτήθηκαν, ασχολούνται με αναζήτηση αθλιοτήτων για να πλήξει το ένα κόμμα το άλλο. Αθλιότητες, που ξεσκεπάζονται μάλιστα, αμέσως. Προϊόντα ανοησίας με μόνο στόχο τον εντυπωσιασμό.

Σ' αυτές πρέπει να προστεθεί και το δειλό επιλεκτικό ξεσκέπασμα παρανομιών στελεχών του παρελθόντος, σε μια απόπειρα των παρόντων να δείξουν ότι είναι καθαροί και άσχετοι με το παρελθόν τους.

Δειλό, γιατί αν μια ανεξάρτητη Αρχή ξεσκόνιζε όλον τον σημερινό πολιτικό κόσμο, θα αποδεικνυόταν ότι ανθρωπάκια ρίχνουν στην πυρά παλιούς συντρόφους για να σώσουν το τομαράκι τους.

Ο λαός θέλει κάθαρση απ' όλη τη βρώμα. Μάλλον πολλοί δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.

Να το ξαναπώ: Το πρόβλημα είναι αυτή τη στιγμή ότι τα κράτη χρωστάνε ή ότι οι δανειστές ζητάνε εξόφληση χρεών τώρα; Φυσικά, το δεύτερο. Επειδή τα κράτη χρωστούσαν πάντα και μάλιστα κατά καιρούς πολύ περισσότερα από όσα σήμερα. Κανείς όμως δεν απαίτησε εξόφληση αμέσως.

Για να καταλάβουμε: Ανησύχησε το club των οίκων αξιολόγησης και των συνεταίρων τους 4 αμερικανικών τραπεζών μήπως η Ελλάδα δεν έχει λεφτά να τους ξεπληρώσει; Γι' αυτό επιβάρυναν το χρέος των 200 δισ. ευρώ με 100 δισ. επιπλέον τόκους, αυξάνοντας στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού της χώρας; Για να τη βοηθήσουν έτσι να ξεπληρώσει ασφαλέστερα τα χρέη της;

Ανησυχούσαν, λοιπόν, ότι δεν θα πληρωθούν όταν δανειζόμαστε με 2,5%, γι' αυτό τίναξαν το επιτόκιο στο 7,5% και στο 10%;

Οπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης κάποιοι, μεταξύ των οποίων και οι έλληνες βουλευτές -πλην της αριστεράς, που μάλλον δεν έχει καταλάβει τι έχει γίνει-, μας δουλεύουν.

Η χρεοκοπημένη Lehman Brothers έκανε αγωγή στη δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα J. Q. Morgan, κατηγορώντας την ότι την ξεγύμνωσε παράνομα από τα περιουσιακά στοιχεία κατά 8,6 δισ. δολάρια το 2008.

Δεν βλέπω να έχει κάνει το ίδιο η Ελλάδα κατά των οίκων αξιολόγησης, που με αυθαίρετους υπολογισμούς και οικονομικά στοιχεία -όπως μαρτυρούν και οι τελευταίες δηλώσεις του υπευθύνου της Goldman Sachs- πυροδότησαν τα επιτόκια του δανεισμού και αύξησαν το χρέος. Ούτε κατά των τραπεζών, που σε συνεργασία με τους οίκους αξιολόγησης φέσωσαν τον ελληνικό λαό με πρόσθετα χρέη.

Αυτά όλα, που οι εδώ ανίδεοι και γλείφτες ονομάζουν κεφάλαια και αγορές, δεν είναι τίποτε άλλο από κλοπιμαία. Εάν δεν ήταν, δεν θα απαγόρευε η Μέρκελ να παίζονται κεφάλαια σε short selling στη Γερμανία πριν από 20 μέρες.

Αλλά, εδώ μπαίνει και το τρίτο ερώτημα: Πού τα βρίσκουν οι τράπεζες τα λεφτά που δανείζουν, αφού το πλέον του χρήματος δεν υπάρχει; Ο πολύς κόσμος πιστεύει ότι το χρήμα παράγεται από τα εκδοτήρια του νομισματοκοπείου. Λάθος. Το χρήμα είναι λογιστικό, έχουν δικαίωμα να το παράγουν οι τράπεζες και το παράγουν εγγράφοντας χρέος. Σου δημιουργεί μια τράπεζα χρέος; Οσα της χρωστάς γίνονται αυτομάτως νέο χρήμα για την τράπεζα.

Για να ξαναδιαβάσουμε όλο το κείμενο από την αρχή. Μήπως βλέπει λίγο φως στο τούνελ ο αναγνώστης; Ξέρετε· τις σωστές απαντήσεις στη ζωή δεν τις δίνουν οι απαντήσεις. Τις δίνουν τα σωστά ερωτήματα.

Να, ας πούμε, ένα ερώτημα, που είναι και επίκαιρο. Ποια είναι η πιστοληπτική ικανότητα του Ισραήλ, που το χρέος του είναι υπερπολλαπλάσιο της παραγωγής του; Πώς αιτιολογούν οι οίκοι αξιολόγησης και οι δανειστές αυτής της χώρας τη στάση τους απέναντι στην οικονομία της;

Ρητορικό είναι το ερώτημα. Αλλά απαντά σ' ένα σωρό άλλα ερωτήματα.

Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.