»Τιποτα δεν εχουν καταλαβει

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ «E» 2/6

Αν υπάρχει κάτι που αδυνατώ να καταλάβω, σε σχέση με την τακτική που ακολουθεί στο θέμα της κάθαρσης και των εξεταστικών επιτροπών ο πρόεδρος της ΝΔ, είναι τι τελικά επιδιώκει. Γιατί, για να είμαι ειλικρινής, δεν βλέπω να είναι διαφορετική η γραμμή της σημερινής Νέας Δημοκρατίας από εκείνη της χθεσινής.

Βασικά οι εξεταστικές επιτροπές που.. «τρέχουν» είναι δύο. Οι σχετικές με το Βατοπέδι και τη Siemens. Και με βάση αυτές θα κρίνουμε. Στην πρώτη οι νεοδημοκράτες εμμένουν στην άποψη των «παραπλανηθέντων» υπουργών και την έχουν εμπλουτίσει την επιχειρηματολογία τους με το «πυροτέχνημα Παπακωνσταντίνου».

Στη δεύτερη εξακολουθούν να πλασάρουν με κάθε ευκαιρία τον ισχυρισμό ότι η Siemens είναι «μόνο πράσινο σκάνδαλο». Είναι αυτό που λέμε «κι αυτοί στον κόσμο τους». Τίποτα δεν εννοούν να καταλάβουν.


Δεν ξέρω τι συμβουλεύουν τον Σαμαρά ο Παναγιωτόπουλος, ο Μαρκόπουλος ή όποιος άλλος μετέχει στον κύκλο των συμβούλων του, αλλά αν του λένε ότι οι Ελληνες πολίτες, περιλαμβανομένων και των οπαδών της ΝΔ, περιμένουν να διαμορφώσουν άποψη για την ιστορία του Βατοπεδίου από το πόρισμα των νεοδημοκρατών βουλευτών, το μόνο που οφείλει να κάνει είναι να ψάξει για άλλους συμβούλους. Αυτοί που έχει δεν τραβάνε.


Κι όσο για τη Siemens, αυτή η καραμέλα για «αποκλειστικά πράσινο σκάνδαλο» είναι το ιδανικό μέσο για να καταρρεύσουν και τα όποια υπόλοιπα αξιοπιστίας διατηρεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πιστεύει κανένας στη Ρηγίλλης ότι υπάρχουν άνθρωποι σ’ αυτήν τη χώρα που θεωρούν ότι ο Χριστοφοράκος και η Siemens είχαν επιλέξει να τα σπρώχνουν μόνο σε «πράσινους»;

Και για ποιον λόγο; Επειδή οι νεοδημοκράτες δεν ξέρουν από τέτοιες πρακτικές; Ή επειδή ο Χριστοφοράκος, που είναι κολλητός με όλα τα τζάκια του κόμματος, ακολουθούσε τη γραμμή πως «μ’ άλλους τρώω, μ’ άλλους πίνω και σ’ άλλους πάω και τα δίνω;».


Για τον απλό πολίτη όλα αυτά είναι ξεκαθαρισμένα. Κι όποιος επιχειρεί ανοήτως να του τα μπερδέψει, εκτίθεται. Δίνει την εντύπωση πως δεν έχει καταλάβει ποιο είναι το αίτημα της εποχής και ποιος είναι ο ένας και μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορούν τα κόμματα ν’ ανταποκριθούν σ’ αυτό.